Lakeland Terriër

Lakeland Terriër

Algemene informatie

De Lakeland Terrier staat bekend als een aanhankelijke en vrolijke hond. Deze terrier is een sportieve hond die graag een sportieve baas wil hebben. De Lakeland Terrier heeft een behoorlijke energie en uithoudingsvermogen en wil dan ook graag bezig zijn. De LakelandTerrier is van nature een echte werkhond, die over een groot uithoudingsvermogen beschikt. Verder blijft deze hond tot op hoge leeftijd speels en actief.
Men noemt de Lakeland Terrier ook wel een grote hond in kleine verpakking. Verder is deze hond zeer lenig en kan goed springen en klimmen. Dit ras staat niet bekend als een vechtersbaas, maar zal zich ook niet gauw laten afbluffen.
De Lakeland is een slimme, vriendelijke, moedige en zelfverzekerde hond, die het uitstekend doet als gezinshond. Maar wanneer u in het bezit bent van een mooi aangelegde tuin, moet men er rekening mee houden, dat ze erg dol zijn op het graven van gaten.

Lakeland Terriër verzorging

Historie

Over hoe het ras de Lakeland Terrier is ontstaan, hierover is niet bekend. De enige informatie over de historie van dit ras komt van mond tot mond. Over de geschiedenis van de Lakeland Terrier staat niks op papier.
In het noordwesten van Engeland ligt het graafschap het Lake District. Dit is een gebied wat bestaat uit een bergachtig gebied met veel meren. De bewoners van dit gebied hielden vaak terriërs op hun boerderijen. Deze hond is goed bestand tegen de barre en wisselende weersomstandigheden van het Lake District. Verder kan deze hondenras het een langere tijd zonder te eten, hun werk goed uitvoeren..

Algemeen uiterlijk

De ideale schofthoogte voor een Lakeland  Terriër is 37 centimeter. De reu wordt gemiddeld 7,7 kilogram zwaar, en het teefje 6,8 kilogram.
De Lakeland Terriër heeft een vlakke schedel, met een brede voorsnuit die echter ook niet te breed mag zijn. De hond zijn neus is zwart van kleur, behalve bij leverkleurige uitvoeringen mag de neus leverkleurig zijn. De Lakeland zijn donkere of hazelnootkleurige ogen mogen niet schuin geplaatst zijn.
Zijn oren zijn smal en V-vormig die altijd zeer alert worden gedragen. Verder zijn de tanden gelijkmatig gevormd in een schaargebit. Deze hond draagt zijn staart hoog.

Lakeland Terriër vacht

Vacht

De Lakeland Terriër heeft een ruwharige vacht, die geplukt moet worden. Over het algemeen gebeurd dit vier keer per jaar. Verder moet deze hond zijn vacht regelmatig gekamd en geborsteld worden. De vacht van deze Terriër verliest door het jaar heen geen haren. Deze hondenras heeft een dubbele vacht, die dicht, hard en waterbestendig is. De hond zijn vacht is draadharig met een harde dekhaar en een wollige ondervacht. Deze vacht was hij nodig vanwege zijn oorspronkelijke werk.
De Lakeland Terriër is zwart met een roestbruine aftekening, blauw met roestbruine aftekening, rood, tarwekleurig, roodgrijsachtig, leverkleurig, zwart of blauw. Verder zijn witte vlekjes op de tenen en borst ongewenst, maar wordt het wel toegestaan.

Gezondheid

Echte gezondheidsproblemen zijn niet bekend bij de Lakeland Terriër.

Lakeland Terriër pup

Pup

Het is belangrijk om zo vroeg mogelijk te beginnen met het kammen van de pup zijn vacht. Wanneer men er van jongs af aan ermee begint, zal het verzorgen van het vacht geen problemen opleveren. Omdat de pup zijn vacht zachter is dan van een volwassen Lakeland Terriër, kan het gauw gaan klitten.
Verder staat de Lakeland Terriër er bekend om dat hij een eigen wil heeft en dat hij niet zijn baas "slaafs "zal gehoorzamen. Echter wanneer men deze hond rustig maar consequent opvoed, zal de hond zeker gehoorzaam zijn.

Gebruik

Deze hond werd vroeger in Engeland gebruikt door de boeren. Op de boerderij moest de Lakeland Terriër het erf en stallen vrij houden van ongedierte. Verder werd deze hond gebruikt om het aantal vossen in de boer zijn regio terug te dringen. Tijdens de jacht moest de hond zeker tussen de 20 en 30 kilometer afleggen over het uitgestrekte jachtterrein.
Aangezien in het Lake District de meeste boeren het niet echt breed hadden. Was het voor deze boeren een flinke schadepost wanneer hun kippen en lammeren op werden gegeten door de vos. Wanneer de schapen lammeren heeft, dan is de vos druk bezig met het spenen van de jongen. De vos lust dan naast een kip en andere gevogelte, ook graag een lammetje.
De vos die in het Lake District voor komt is de Westmorelandvos. Deze vos heeft geen hol onder de grond, zoals veel andere vossen. Maar de Westmorelandvos leeft bij voorkeur tussen de stenen, rotsen en richels van verlaten mijngroeven.
Van de Lakeland Terriër werd verwacht dat hij de vos in zijn hol te grazen nam of naar buiten zou drijven.

Boerboel

Boerboel

Algehele informatie

De Boerboel hecht zich aan een baas, maar beschouwt zijn familie als een geheel. Wie deze hondenras in huis haalt, heeft een hond die als het moet zijn gezin met zijn eigen leven verdedigt. Wanneer men deze hond consequent opvoedt, dan heeft men een fijne hond voor het hele gezin. Het is een zeer betrouwbare en loyale hond naar het gezin toe. Deze hond is wel heel erg gereserveerd naar vreemden toe.
Deze hond vraagt om twee dingen wat hij belangrijk vindt, Dat is een grote tuin en een sportieve gezin. De Boerboel staat er om bekend dat hij in huis rustig is, maar eenmaal buiten zeer actief kan zijn. Verder staat dit ras er om bekend dat ze wat later mentaal volwassen zijn. Wanneer de hond de leeftijd van drie jaar heeft bereikt, dan is deze hond goed ontwikkeld wat betreft zijn karakter.

Boerboel gezondheid

Historie

De Boerboel is een hond die van oorsprong uit Zuid-Afrika komt. Het is een hondenras die nog in ontwikkeling is. Vanaf de jaren 80 van de 20e eeuw wordt deze hond gefokt zoals we hem nu kennen.
De hondenras Boerboel wordt tot op heden nog niet officieel erkend door de FCI in Nederland.

Algemeen uiterlijk

Ondanks dat de Boerboel groot, sterk en stevig gefokt is, is deze hond zeer lenig. Een reu mag niet beneden de 66 centimeter zijn wat betreft de schofthoogte. Voor de teef geldt dat ze niet kleiner mag zijn dan 61 centimeter. Een volwassen hond van deze ras zal tussen de 50 en 90 kilogram zwaar zijn.
Het hoofd van de Boerboel moet groot en sterk zijn. Van het teefje is het hoofd wat smaller en heeft een wat vrouwelijke uitstraling. Boven op zijn kop heeft deze hond slappe oren die gemiddeld groot zijn. Verder is deze hond in het bezit van een brede kaak met wat men het liefst ziet, een schaargebit. De Boerboel heeft een zwarte neus. De ogen van deze hond kunnen in verschillende kleuren voorkomen, namelijk lichtbruin, donkerbruin, geelbruine en grijs. Alleen deze kleuren zijn toegestaan.
Voor deze hond geldt natuurlijk ook dat zijn staat niet meer gecoupeerd mag worden.

Boerboel vacht

Vacht

De vacht van de Boerboel is kort en zacht. De hond zijn vacht is zeer makkelijk in onderhoud, een wekelijkse borstelbeurt is al voldoende.
De Boerboel komt in verschillende kleuren voor; geel, rood, roodbruin, bruin en brindle zijn toegestaan. En dan is er nog de mogelijkheid dat men ze ziet met of zonder een zwarte masker. Echter ziet men deze hondenras ook steeds meer in variabele kleuren voor komen.

Gezondheid

Belangrijk bij de Boerboel is om regelmatig zijn ogen en oren te controleren. Voor de rest zijn er niet echt gezondheidsproblemen bekend bij deze hondenras.

Boerboel pup

Pup

De Boerboel is een hond die consequent opgevoed moet worden, en het liefst door ervaren iemand. Nu geldt  in principe dat iedere hondenras consequent opgevoed moet worden, maar zeker voor de Boerboel. Want het komt nog regelmatig voor dat een Boerboel op latere leeftijd herplaatst moet worden. Dit omdat deze hond te krachtig geworden is voor zijn baas.
Met het opvoeden van een pup van deze hondenras zal men doorzettingsvermogen en veel inzet moeten hebben. Ze staan bekend als redelijke koppige honden.

Gebruik

De Boerboel is een zeer grote hond, die alleen vanwege zijn uiterlijk al afschrikt. Hij is prima geschikt als waakhond. Het is een goede verdediger van huis en haard, en voelt prima aan wie een gast of indringer is.
Deze hond voelt ontzettend goed aan of zijn gezin bang is of zich bedreigd voelt. Hij zal dan ook via zijn grommen duidelijk maken, dat hij zijn gezin beschermt.Als de familie in gevaar komt, dan zal deze hond het heft in handen nemen.

Teek

Teek

Algemene informatie

Als we bij onze huisdier een teek zien, over welke teek hebben we het dan? Wereldwijd bestaan er plusminus 820 soorten teken. Echter in Nederland gaat het dan bijna altijd over de lxodes ricinus.
Van al die soorten zijn er 100 in staat om een ziekte te verwekken.
Deze teken kunnen bacteriën, virussen en sommige ook giffen over brengen op de mens of huisdier.
Een tekenlarve heeft 6 poten en een volwassen teek heeft er 8. Een teek ziet er uit als een insect, maar is het niet. De teek lijkt op een klein spinnetje en wordt actief als de temperatuur boven de 10 graden komt. Er zijn een aantal kenmerken wat het verschil duidelijk maakt tussen een insect en een teek.
- Een teek heeft twee lichaamssegmenten, een insect heeft er drie.
- Een volwassen teek heeft acht poten, een insect heeft er zes.
- Insecten hebben vleugels en antennes, deze ontbreken bij een teek.

teek

 

Teken

Men verdeeld de teek in twee categorieën, namelijk de harde en de zachte teek. De harde teek heeft in zijn geheel of gedeeltelijk een harde schild over de rug, terwijl de zachte teek geen schild heeft.
De verhouding is dat er ongeveer 650 verschillende harde teken zijn en 170 verschillende zachte teken.
Een teek voedt zich met bloed van mensen, huisdieren, zoogdieren, vogels en reptielen. In een vochtige omgeving daar gedeit een teek het best. In principe kan men een eenteek tegenkomen in de duinen, bossen maar ook bij u zelf in de tuin.

Levenscyclus

Gemiddeld duurt een levenscyclus van de teek 2 jaar, maar dit kan ook 1 of 3 jaar zijn. Dit is nogal afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel.
- Ei: De vrouwtjesteek legt de eitjes op een hoop of in verschillende groepjes. Hier begint de levenscyclus van de teek.
- Larve: De volgende stap is dat er een larve uit het eitje komt. De larve heeft 6 poten en nog geen geslachtskenmerken. Erg groot is de larve nog niet, kleiner dan een millimeter. Wanneer hij zich voedt wordt de larve drie keer zo groot. Wanneer de larve een bloedmaaltijd heeft gehad vervelt de tekenlarve tot een tekenninmf.
- Nimf: De verandering is dat de nimf 8 poten heeft, verder is er nog steeds geen geslachtskenmerk. Ongeveer 1 a 1,5 millimeter is de nimf groot, als de nimf een bloedmaaltijd genuttigd heeft vervelt de nimf tot een adult.
- Adult: Dit is het volwassen stadium. Ze zijn ongeveer 3 tot 5 millimeter groot.De volwassen teken hebben 8 poten, en de mannetjes zijn van de vrouwtjes te onderscheiden. Het vrouwtje kan na een bloedmaaltijd wel 1 centimeter groot worden. De teek heeft zich nu gevoed en kan het 7 dagen volhouden en gaat na de maaltijd paren. Na het paren gaat ze duizenden eitjes leggen, waarna ze kort daarna dood gaat.



volgezogen teek met kop

 

Tekenbeet

Van een tekenbeet voel je niks, dit komt omdat er in het speeksel van de teek een verdovende stof zit. Deze stof is bedoeld om bloedstolling tegen te gaan. Door deze verdovende stof wordt de tekenbeet niet gevoeld door de " slachtoffer " van de teek. Van enige dagen tot een week kan de teek blijven zitten.

De teek zuigt bloed uit het "slachtoffer " met een speciale steeksnuit. Deze steekapparaat die ook wel een hypostoom wordt genoemd, is voorzien van weerhaken. Hiermee kan de teek zich verankeren in de huid. Aan de weerszijden van de steeksnuit bevinden zich de palpen die de steeksnuit beschermt wanneer deze niet wordt gebruikt.

De mens moet zeker de plekken in de gaten houden en controleren waar de teken zich graag bevinden. Dit is vooral op warme plekken zoals bijvoorbeeld in de oksels, knieholten, liezen, bilnaad en achter de oren.

Hoe verminder ik de kans op een tekenbeet?

- Vermijd dichte begroeiing en struikgewas.

- Draag huidbedekkende kleding.

- Spuit kleding en blote lichaamsdelen in met een insectwerende middel dat DEET bevat.

- Let zeker op in de buurt van dieren en kadavers.

Borrelia burgdorferi

Wanneer een teek geïnfecteerd is met Borrelia burgdorferi die de ziekte van Lyme, veroorzaakt,  is het belangrijk dat de teek snel verwijderd wordt. Hoe langer een eventuele geïnfecteerde teek vast zit, zoveel te groter is de kans op infectie.



tekentang

 

 Verwijderen van een teek

Een teek moet op de goede manier verwijderd worden. Wat de juiste manier is om een teek te verwijderen, daar zijn de meningen over verdeeld. Het belangrijkste is dat men een goede tekentang of pincet gebruikt. Deze pincet moet wel dunne uiteinden hebben. Vervolgens pakt men de teek vlak achter de kop vast en trekt de teek voorzichtig uit de huid. Wanneer men de teek in het achterlichaam vast pakt kan de teek in tweeën scheuren. Wanneer men de teek vlak achter zijn kop vast pakt, is de kans het grootst dat men de teek volledig verwijdert. Anders wil het nog weleens gebeuren dat de kop van de teek achterblijft in het lichaam van het "slachtoffer ". In de kop van de teek kunnen zich nog speekselklieren bevinden met daarin mogelijke ziekteverwekkers.

Bij alle andere methodes loopt men de kans dat de teek geïrriteerd raakt en daardoor extra speeksel opwekt of zijn maaginhoud gaat opbraken. Waardoor de kans op besmetting groter kan worden.

teek verwijderen met pincet



Ziekte van Addison

Ziekte van Addison

Ziekte van Addison

Over het algemeen is de Ziekte van Addisson moeilijk te herkennen voor een dierenarts. Dit komt omdat de verschijnselen heel veel lijken op klachten met andere gezondheidsproblemen. De verschijnsel lijkt veel op maag en darmklachten en problemen met de nieren.
Er zijn onderzoeken die zeggen dat de Ziekte van Addison meer voor komt bij teven dan reuen, andere onderzoeken bestrijden dit weer. Wel is het duidelijk dat de Ziekte van Addison erfelijk is. Men geeft aan dat bij plusminus 1 op de 1000 honden deze ziekte voorkomt. In principe kan iedere hond de Ziekte van Addison krijgen, toch komt het vaker voor bij jongere honden. Ook is het zo dat het bij elke ras kan voorkomen, toch komt men het vaker tegen bij bepaalde hondenrassen. Deze rassen zijn Nova Scotia Duck Tolling Retrievers, Leonberger, Duitse herders, Duitse Doggen, Bearded Collies, West Hihgland Terriërs, middenslag Poedels, Hollandse herders, Airdale Terriërs, Duitse staanders, Portugese Waterhonden, Sint Bernards en Engelse Springers en Soft coated wheater Terriërs.

Oorzaak

De oorzaak dat de hond de Ziekte van Addison krijgt, is dat de bijnierschors niet goed werkt. In de buurt van de nieren liggen orgaantjes die de bijnieren heten. Van die bijnieren heet de buitenrand de bijnierschors. Wanneer de bijnierschors wordt aangetast, waardoor er minder hormonen aangemaakt worden.
Deze hormonen heeft elke hond nodig om zijn lichaam goed te laten functioneren in de situatie van stress en inspanning.

bijnierschors

Symptomen

In het begin van de ziekte zijn de symptomen niet geheel duidelijk. In het begin van deze ziekte merkt men niets aan de hond. Want in het begin verdraagt de hond het tekort aan hormonen zonder problemen. Maar op een gegeven moment krijgt de hond toch klachten.  Als er nog 10% over is van de bijnierfunctie, dan zullen de symptomen pas aan het licht komen.
Over het algemeen zijn het klachten die men bij veel ziektes voor komen. Zoals buikpijn, diarree, braken, minder eetlust en gewichtsverlies. Over het algemeen maakt de hond een zwakkere indruk. Meestal wordt er niet aan de Ziekte van Addison gedacht, omdat deze klachten bij veel andere ziektes aanwezig zijn.
Op een gegeven moment kan de hond een acute crisis krijgen, als men niet gauw genoeg in de gaten heeft dat het om de Ziekte van Addison gaat. Wanneer een acute crisis krijgt dan kan dit gepaard gaan met uitdroging, daling van het lichaamstemperatuur, bloeddrukdaling en hartritmestoornissen.
Wanneer de dierenarts het vermoedt dat de hond last heeft van een maagdarmontsteking of urinewegprobleem, en als dit niet geheel geneest of geregeld weer terug komt. Dan zal de dierenarts de Ziekte van Addison ook zeker niet uitsluiten, en dit gerichter hierop onderzoeken.

Bloedonderzoek

De enigste manier om tot een definitieve diagnose te komen kan alleen door middel van een bloedonderzoek. De ziekte van Addison heeft als kenmerk dat het natriumgehalte te laag is en het kaliumgehalte juist weer te hoog.

Behandeling

Als een hond de ziekte van Addison heeft, dan is hij levenslang patiënt. en moet dus levenslang behandeld worden. De hond krijgt dan medicatie die het tekort aan hormonen aanvult. De medicatie bestaat uit cortison acetaat tabletten ( prednison ) en fludrohydrocortisonacetaat tabletten ( mineralocorticoiden ).
Deze tabletten zorgen ervoor dat de natrium en kalium gehalte in balans blijft. Daarnaast geeft men de hond een heel klein beetje keukenzout door het eten. Dit is om een tekort aan natrium in het bloed aan te vullen.
Verder is het belangrijk dat men altijd vloeistoffen in huis heeft die men via een injectie kan toe dienen aan de hond. Dit is nodig wanneer de hond bijvoorbeeld ziek is en zodoende braakt en/of verminderde eetlust heeft. Dan kan men de hond immers geen tabletten geven.
Wanneer de op de juiste manier wordt behandeld door de dierenarts, kan de hond goed met deze ziekte leven. Wel is het belangrijk dat men stresssituaties vermijdt met de hond, omdat stress een Addison crisis kan uitlokken. Ook niet onbelangrijk is dat de hond regelmatig gewogen wordt, zodat hij de juiste dosering van zijn medicatie krijgt.

Fokken

Wanneer men via een ACTH-stimulatietest de Ziekete van Addison is vastgesteld, is het natuurlijk verstandig om niet te gaan fokken met deze hond. Dit omdat er is aangetoond, dat deze ziekte erfelijk is.

De Epagneul Breton

De Epagneul Breton

Algemene informatie

De Epagneul Breton is een kleine staande jachthond, die zich gemakkelijk aanpast aan verschillende leefomstandigheden. Het is een bijzondere aanhankelijke en fijne gezinshond, die ook goed kan samenleven met andere huisdieren.
Maar om een goede band als hond en baas te krijgen, zal men heel bewust moeten werken met deze hondenras. Ook is het belangrijk dat deze hond geen luie baas heeft. Het is belangrijk voor deze hond dat hij voldoende beweging en mentale arbeid krijgt.
Wanneer men bovenstaande allemaal voor elkaar heeft, heeft men een fijne gezinshond aan De Epagneul Breton..

de epagneul breton vacht

Historie

Oorspronkelijk komt De Epagneul Breton uit Bretagne, dit is een streek uit Frankrijk. Deze hondenras is verwant aan de Engelse Spanielrassen.
Verder zijn er meerdere verhalen hoe de naam van deze hondenras ontstaan is. De naam Epagneul zou een verwijzing naar Spanje kunnen zijn ( Espagnol ). Een van de andere verhalen is dat van het werkwoord
" séspaigner ", wat neerleggen, kruipen of platmaken betekent.

Algemeen uiterlijk

De reu van deze hondenras bereikt een schofthoote van 48 tot 51 centimeter, en de teef wordt tussen de 47 en 50 centimeter. Deze hond heeft een markant besneden kop, waarvan de schedel langer is dan de snuit. De neus van De Epagneul Breton is groot en heeft wijd geopende neusgaten. De kleur van de neus komt in overeenstemming met de kleur van de vacht.
De hond zijn ogen zijn ovaal van vorm, waarvan de kleur van de iris overeenkomt met de kleur van de vacht. De tanden en kiezen van deze hondenras staan stevig in de kaken, hij heeft een schaargebit.
De staart van deze hondenras is hoog aangezet, en wordt horizontaal of iets naar beneden gedragen. Wanneer de hond actief of enthousiast is, kwispelt hij vrolijk met zijn staart.

de epagneul breton verzorging

Vacht

Over het algemeen heeft de vacht van De Epagneul Breton niet veel aandacht nodig. Deze hond zijn vacht is halflang en is licht golvend. De Epagneul breton zijn vacht is fijn, maar niet zijdeachtig. Wanneer men deze hondenras regelmatig borstelt houdt men zijn vacht klitvrij. Wanneer de hond in de rui periode zit, is het raadzaam om de hond zijn vacht dagelijks te verzorgen.
Deze hondenras komt in een paar verschillende kleuren voor, echter mag deze hond niet als eenkleurig voorkomen. De vachtkleuren zijn "oranje en wit ", "zwart en wit"en "kastanje en wit ', bont met onregelmatige platen. De kleur wit kan voorkomen als zuiver, schimmel en vaak met sproeten. Wat verder wel wenselijk is bij elke kleurvariëteit, is een smalle bles.

Gezondheid

Men zegt wel dat De Epagneul Breton beschouwd wordt als een gezond ras. Deze hond kent weinig erfelijke gezondheidsproblemen. Heel af en toe komt heupdysplasie, glaucoom en huidproblemen voor. Deze huidproblemen komen voort uit allergieën.
Wat wel belangrijk is voor de gezondheid van deze hond, dat het goede eters zijn. Het is belangrijk om deze hond in hun eetlust te begeleiden, omdat ze anders alles gaan opeten wat ze her en der kunnen vinden. Wanneer men dit niet in de gaten houdt zal de hond last krijgen van overgewicht.

Staartloos

Vroeger werden de staart van deze hond om verscheidene reden gecoupeerd. Men had indertijd als bijgeloof dat als deze honden hun staart gecoupeerd was, dat ze hiermee wormbesmetting en hondsdolheid konden voorkomen. Verder was het volgens de mensen in die tijd, makkelijker om zonder staart door het struikgewas vooruit te komen. Zodoende raakte deze hond dan niet verstrikt in de doornstruiken en distels.
Nu mag men tegenwoordig geen staart meer couperen bij een hond. Echter worden er wel staartloze Epagneuls breton geboren. Echter wanneer er een nestje van deze hondenras geboren wordt, moer er binnen 72 uur een dierenarts bij komen. Deze dierenarts meet de lengte van de staarten op, en iedere pup krijgt hiervan een afzonderlijke verklaring van.

de epagneul breton pup

Pup

De Epagneul Breton is een hond wat zeer gemakkelijk leert. Nu zal men gauw denken, dat is makkelijk. Inderdaad klopt dit voor de dingen die men de hond wil leren. Maar de dingen die u liever niet ziet van de hond, zal hij zich ook gemakkelijk aanleren.
Deze hondenras heeft net zoals de meeste rassen en consequente opvoeding nodig. Het is een hond die ook erg ondeugend kan zijn. Maar opvoeden met een harde aanpak werkt niet bij deze hond, hier kan hij absoluut niet tegen. Deze hond werkt graag voor zijn baas, en zal voor goed gedrag graag beloond worden.

Gebruik

De Epagneul Breton is een jachthond die vooral wordt gebruikt voor de jacht op klein wild en hoenders. Dit zijn bijvoorbeeld fazant, patrijs, konijn en houtsnip.
Tijdens het jagen heeft De Epagneul Breton zijn hoofd in de lucht. Deze hond gaat dus niet met zijn neus over de grond om het spoor van het wild te volgen. Hij haalt de geur uit de lucht, het zogenaamde verwaaiing in de lucht. Door deze methode toe te passen, kan de hond met een hogere snelheid een stuk terrein af zoeken. Doordat deze hondenras zich moeiteloos aanpast aan de omstandigheden kan hij op alle terreinen goed uit de voeten.
Men noemt De Epagneul Breton een echte allrounder in zijn werk. Dit komt omdat deze hond zowel voor als na het schot werkt voor de jager. Verder is deze hond snel, intelligent, hard voor zich zelf en hij apporteert zowel op het land als vanuit het water. In Frankrijk begint men met deze hond, om de jacht te leren als de Breton plusminus acht maand oud is. Dit kan omdat deze hondenras al vrieg interesse heeft in de jacht.

Drentsche Patrijshond

Drentsche Patrijshond

Algehele informatie

De Drentsche Patrijshond is een hond die kalm en evenwichtig is. Deze hondenras is heel erg trouw aan zijn baas, en wil graag bij de mensen in de buurt zijn. Deze hond is absoluut niet geschikt om zijn leven door te brengen in een kennel.
Waar men wel rekening mee moet houden, is dat deze hond laat volwassen is. Wanneer deze hond drie jaar oud is, dan is hij mentaal uitgegroeid en volledig in balans. Het is een fantastische hond voor een gezin, maar is niet geschikt voor een luie baas. De Drentsche Patrijshond is veel beweging nodig en het liefst dat hij zich vrij kan bewegen. Wanneer deze hond te weinig geestelijke en/of lichamelijke uitdagingen krijgt, kan men gedragsproblemen krijgen. Dit zal zich bijvoorbeeld gaan uiten door achter fietsers aan te gaan rennen.

Historie

De Drentsche Patrijshond is een Nederlandse hondenras. De oorsprong van deze hond ligt in het oosten van Nederland, voornamelijk in Drenthe. Daar werd de hond gebruikt door de boeren als jachthond, erfhond en gezinshond. Daarom wordt er ook vaak aangegeven dat de Drentsche Patrijshond een manusje van alles is, een echte allrounder. De boeren in Drenthe konden het zich financieel ook niet veroorloven om voor verschillende doeleinden meerdere honden aan te schaffen.
Dat deze hond zo gefokt is om als erfhond te gebruiken had ook zijn reden. Het is geen hond wat er angstaanjagend uitziet. Dit konden de boeren ook niet gebruiken, omdat er in die tijd veel aan ruilhandel werd gedaan. Dus moesten de mensen wel bij de boer het erf op durven met hun handelswaar.

drentsche patrijshond verzorging

Algemeen uiterlijk

De reu bereikt een schofthoogte van 58 tot 63 centimeter en wordt tussen de 30 en 35 kilogram zwaar. De teef bereikt een schofthoogte van 55 tot 60 centimeter, en wordt tussen de 25 en 30 kilogram. De hond ziet er met zijn lichaamsbouw sterk, krachtig en snel uit. De hond heeft een vrij brede schedel, en de wenkbrauwen kan men goed zien. De Drentsche Patrijshond heeft een bruine neus waarvan de neusgaten ruim zijn.
De hond zijn ogen zijn middelmatig groot en puilen niet uit, maar liggen ook niet te diep. Van deze hondenras zijn de ogen niet licht maar ook niet donker van kleur, maar amberkleurig. Verder heeft deze hond een krachtige schaargebit.
Zijn oren zijn hoog aangezet, en worden zonder plooi of vouw langs zijn wangen gedragen. Men kan goed zien aan zijn beweeglijke oren wat de gemoedstoestand van de hond is. Als de hond iets hoort, draait hij zijn oren naar voren en tilt ze dan wat hoger op. Verder is de staart van deze hondenras tamelijk hoog aangezet. Deze staart wordt nooit gekruld over zijn rug gedragen, als d hond in actie komt dan wordt zijn staart gedeeltelijk gestrekt. In rust draagt hij zijn staart tot halverwege naar beneden, en het onderste gedeelte licht gebogen.

Vacht

Om de halflange vacht van de Drentsche Patrijshond in goede conditie te houden, is een keer in de twee weken borstelen voldoende. Deze vlieger gaat niet op wanneer deze hondenras in de rui is. Dit gebeurt tweemaal per jaar. Dan is het verstandig om de hond dagelijks te borstelen. Op deze manier helpt men zijn hond om sneller uit zijn oude vacht te komen.
Zijn dichte vacht bedekt zijn lichaam goed, en is voor zijn borst en hals wat langer. Wat wel belangrijk is, dat zijn vacht niet mag krullen.
Wat verder ook belangrijk is bij deze hond, zijn de oren.Men raadt aan om iedere week de hond zijn oren te controleren. Omdat deze oren naast zijn kop hangen, is het belangrijk om de oren goed schoon te houden. Met een pincet kan men het haar er uit trekken, wat in zijn gehoorgang groeit.
De Drentsche Patrijshond komt voor in de kleur wit met bruine platen. Dit kan zijn met of zonder spikkels, wel zijn de oren en het haar rond zijn ogen bruin.

drentsche patrijshond pup

Gezondheid

Wat betreft het gezondheid van deze hondenras, kan heupdysplasie, epilepsie en de oogaandoeningen PRA en cataract voorkomen. Zoals gezegd kan, dit hoeft zeker niet. Wil men meer over deze gezondheidsproblemen weten, kan men dit lezen in het hoofdstuk Gezondheid op deze blog.

Pup

Deze hondenras is in het verleden gefokt met de eigenschappen op werklust en gerichtheid op de baas. Deze eigenschappen zitten ook nog in de moderne Drentsche Patrijshond. Het is belangrijk, zo als voor de meeste hondenrassen, om de hond consequent op te voeden. Dit moet wel met de zachte hand gebeuren, omdat deze hond gevoelig is voor harde woorden. Laat staan als men deze hondenras zou straffen met de hand, daar kan deze hond helemaal niet tegen.
Wanneer men deze hondenras normaal opvoedt, zal men er een geweldige hond aan hebben.



drentsche patrijshond vacht



Gebruik

De Drentsche Patrijshond is een jachthond, die voornamelijk gebruikt werd voor de jacht op fazanten en patrijzen. De Drentse boeren hadden vroeger kleine akkers die dicht begroeid waren met struiken. Ze hadden dus een hond nodig die dicht bij hun bleef, en een beschermende vacht hadden. Hieraan voldoet de Drentsche Patrijs volledig, met nog een bijkomende voordeel dat deze hond een goede apporteur is. Hij brengt het geapporteerde wild onbeschadigd terug omdat deze hond zacht in de bek is.
Deze hond is zoals ze dat noemen, een staande hond. Dat wil zeggen dat de hij het wild voorstaat en aanwijst waar het wild zich verscholen houdt.
Bij het opspoeren van het wild is zijn tempo niet hoog, daarom heeft deze hondenras geen lange neus. Maar de Drentsche Patrijs heeft een goed reukorgaan om het wild op te sporen.

Castratie en sterilisatie

Castratie en sterilisatie

Het verschil

Voor veel mensen is het verschil tussen castratie en sterilisatie niet duidelijk. Het algemeen beeld is dat de reu gecastreerd wordt en de teef gesteriliseerd. Deze beeld  is echter niet juist, ondanks dat er in de Dikke van Dale staat beschreven dat castratie " ontmanning " is.
Of men nu castreert of steriliseert, in beide gevallen kan de hond zich niet meer voortplanten. In de medische termen wordt er het volgende onder castreren en steriliseren verstaan;
Castreren - door middel van verwijdering van de geslachtsklieren of ovaria de hond onvruchtbaar maken.
Steriliseren - hier maakt men de hond onvruchtbaar door het afbinden of doorsnijden van de zaad of eileiders.

Waarom ?

De reden waarom men een hond laat steriliseren of castreren staat hierboven beschreven. Er zijn echter nog andere reden te bedenken.
Wanneer een reu lastig is, wordt er gauw gezegd dat de hond minder lastig wordt als hij gecastreerd is. Men zegt vaak dat de gecastreerde reu dan liever, gehoorzamer en minder agressief wordt. Of dit in de praktijk zo werkt, is maar afwachten.
Bij een jonge hond is het vraag waarom hij het zogenaamde macho gedrag vertoont, komt het van de testosteron dat de hond aan het puberen is. Dit gedrag is over het algemeen door te trainen met hond goed te verhelpen.

Leeftijd

Wanneer men de reu wil laten castreren, moet dit niet op een te jonge leeftijd gebeuren. Dit is namelijk zeer slecht voor de ontwikkeling voor de hond. Een hond heeft hormonen nodig voor zijn gezonde en fysieke groei. Verder is een hond het nodig om zich zelf goed uitgebalanceerd te voelen.

sterilisatie

Gevolgen

Het castreren is niet voor ieder hond goed, het zal voor iedere hond goed individueel bekeken moeten worden. Voor de ene hond zal het goed uitpakken en voor een andere hond kan het minder goed uitpakken. Dat castratie het gedrag beïnvloedt is duidelijk, het kan echter ook negatief zijn. Sommige honden kunnen angstagressie gaan vertonen.
Over het algemeen zal een gecastreerde hond meer gaan eten en zijn lichaam verbrandt minder energie. Net zoals voor de mens is ook overgewicht voor de hond niet gezond. Verder is het bekend dat testosteron ervoor zorgt dat de hond een gezonde vacht heeft en belangrijk is voor het onderhoud van de spieren en pezen.
Voor de teef wordt vaak geadviseerd om op jonge leeftijd te castreren, vaak al voor de eerste keer dat ze loops zal worden. Dit omdat veel dierenartsen zeggen dat eventuele voortdurende hormoonwisselingen gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken. Dit kunnen onder ander zijn, baarmoederontsteking, diabetes en mammatumoren.
Men kan de teef ook castreren voor eigen belang, zodat men geen "ongewenst "gedrag heeft bij de hond tijdens eventuele schijndracht. Ook kan men wat rustiger met de hond over straat lopen als men reuen tegenkomt. Dit omdat de teef niet meer loops zal worden.

Afwegen

Men zal dus goed moeten afwegen of men de hond wel of niet laat castreren, en op welke leeftijd men dit eventueel doet. Het is zeer belangrijk om hiermee goed te overleggen met u eigen dierenarts. Die zal u hierin nog veel informatie kunnen geven, en zijn persoonlijke advies voor u hond kunnen geven.

Agility

Agility

Algemene informatie

Er zijn verschillende vormen van hondensporten, waarvan er een Agility is. Er zijn in Nederland steeds meer mensen die deze vorm van hondensport beoefenen. Het is een behendigheidssport, die geschikt is voor bijna alle hondenrassen. Agility wordt in wedstrijdverband zowel nationaal als internationaal beoefend.
Zoals gezegd voor bijna alle hondenrassen, met sommige honden kan men beter deze sport niet beoefenen. Voor dogachtigen en honden die zwaar gebouwd zijn, is Agility niet aan te bevelen. Voor de rest is het een hondensport die geen verschil maakt tussen rashonden of honden die zogenaamd rasloos zijn.
In de hondesport Agility noemt men de geleider van de hond ook wel de " Handler ".

agility

Training

Wanneer men met de hond voor Agility wil gaan trainen, moet men er rekening mee houden dat de hond volgroeid moet zijn. Dit is voor de kleinere rassen 12 maanden en voor de grotere hondenrassen 15 maanden. Dan is het skelet en spierweefsel van de hond volgroeid en ontwikkeld.
Voor het onderdeel Agility is het handig als de hond wendbaar, snel, dapper, krachtig, intelligent en nauwkeurig is. Het aller belangrijkste is dat de baas en zijn trouwe viervoeter plezier beleeft aan de training. Door middel van de training krijgt de baas een betere conditie, en zal de hond en zijn baasje een nog betere band krijgen. Dit omdat men door te trainen als team, mekaar nog beter zal begrijpen en aanvoelen.
Misschien heeft men deze soort van hondensport wel eens gezien op de televisie. Men ziet dan de baas met zijn hond te keer gaan over het parcours, echter gaat dit niet vanzelf. Vaak is men uren samen met de hond aan het trainen geweest om dit te bereiken.
Men kan zelfs gediskwalificeerd worden wanneer de hond teveel strafpunten behaald. Men krijgt strafpunten wanneer de hond hindernissen er af gooit of aanraakt. Ook mag de hond de hindernis niet weigeren, verder mag de handler de hond of hindernissen niet aanraken.

agility

Behendigheid

Bij het behendigheid " Agility ", gaat het erom, om een parcours af te leggen. Deze parcours bestaat uit plusminus 20 hindernissen en worden in een vastgelegde volgorde afgelegd. Nu is het de bedoeling om te proberen het parcours foutloos en zo snel mogelijk af te leggen.
Tijdens het afleggen van het parcours mag de Handler met de hond mee rennen en aanwijzingen geven. Deze aanwijzingen mogen gegeven worden door middel van gebaren en gebruik te maken van de stem.

Parcours

Binnen deze tak van hondensport zijn er drie parcoursen mogelijk, namelijk de vaste, jumping en spel parcours.

Bij het Vaste parcours moeten er tijdens de wedstrijden minimaal 2 en maximaal 4 raakvlaktoestellen in het parcours opgenomen zijn. Verder kunnen alle hindernissen in het parcours opgenomen zijn. Bijvoorbeeld tafel, slalom, tunnels en sprongen. De wedstrijdleiding bepaalt vooraf de volgorde van de hindernissen, die tevens ook genummerd worden.

Bij het Jumping parcours mogen er juist geen raaktoestellen of paaltjes in het parcours opgenomen zijn. Omdat deze variant alleen om het springen en snelheid gaat en natuurlijk ook het liefst zonder fouten. Ook zijn de hindernissen in volgorde genummerd.

Bij het Spel parcours, hier zit geen competitieverband aan vast. Hier kunnen de deelnemers voor zich zelf de parcours afleggen. Alle variaties van de volgorde en soorten toestellen zijn mogelijk.

Samojeed

Samojeed

Algemene informatie

De Samojeed ook wel de Samoiedskaia Sabaka genoemd is zeer waaks, als deze hond blaft dan is er ook werkelijk iets aan de hand. Hij zal niet onnodig keffen en ergens op reageren. Als deze hondenras aanslaat dan is er ook iets aan de hand. Deze hondenras beperkt het waken tot blaffen, hij zal niet gaan aanvallen. De Samojeed is een hond die zelfstandig van aard is. Het is een trotse hond, die er van zijn vrijheid houdt.
Toch leeft deze hond graag tussen de mensen, hij maakt graag deel uit van het gezin. Deze hondenras heeft en zeer vriendelijk karakter, die absoluut niet geschikt is om in een kennel te houden.
Wanneer men deze hondenras in de tuin laat lopen, is het verstandig om de tuin goed af te rasteren. Want anders is de kans aanwezig dat de hond zich zelf uitlaat. Verder zal de hond graag gaan graven in de eventuele mooie gazon.

samojeed verzorging

Historie

Van oorsprong leefde de Samojeed bij de Samojeden. De Samojeden is een Siberische nomadenvolk, die leefden op de toendra van de Yamal. De van Finse origine nomadenvolk woonden op de schiereilanden van de Samojeden.
De Samojeden noemden hun witte honden " Bjelkiers ", tijdens het fokken werd dit goed in de gaten gehouden, dat deze hondenras hun witte kleur te behielden. Als men verder naar het Zuiden kwam, zag men vaker gevlekte honden met zwarte en bruine vlekken. Zodoende gaat men er vanuit dat de Samojeed van oorsprong ook al wit was.
Er is vroeger een ontdekkingsreiziger geweest die Samojeden gebruikte voor zijn Noordpoolexpeditie. Deze Noor gebruikte 28 honden, zijn keus voor deze hondenras was omdat ze makkelijker te hanteren zijn dan andere poolhonden.

samojeed vacht

 Algemeen uiterlijk

Met een speling van 3 centimeter zowel naar boven als beneden, is de ideale schofthoogte voor een reu 57 centimeter en voor de teef 53 centimeter.
Deze hond is een elegante witte poolhond, die als uitdrukking de " Samojedenglimlach " voert. Deze hond zijn hoofd is krachtig en wigvormig. De hond zijn vacht moet een kraag rond zijn hals en schouders vormen, vooral bij de reu. De Samojeed heeft een sterke tanden en kaken, waarvan de tanden in een schaargebit staan. De ogen van deze hond zijn amandelvormig en donkerbruin van kleur. De kleine rechtopstaande oren zijn driehoekig en hoog aangezet, en moeten van binnen goed behaard zijn. Verder zijn ze goed beweeglijk en aan de randen licht afgerond.
Wanneer de hond attent en in beweging is draagt deze hond zijn staart naar voren gebogen over de rug of aan de zijkant. Deze staart die hoog aangezet is mag in rust omlaag gedragen worden.

Vacht

De prachtige dichte vacht van de Samojeed vraagt wel wat onderhoud. Om de hond zijn vacht in goede conditie te houden moet men de Samojeed wekelijks borstelen en kammen. Doet men dit niet, dan krijgt de hond onheroepelijk klitten in zijn vacht. Met het borstelen moet men erom denken dat men niet alleen de buitenkant borstelt, maar ook op de huid. Want deze hondenras heeft een dubbele vacht, bestaande uit een korte zachte ondervacht waar doorheen de langere en stugger buitenvacht groeit.Wanneer de Samojeed veel buiten komt , zal dat voor de conditie van zijn vacht zeker ten goede komen.
Deze hondenras is in het bezit van een echte poolvacht, die altijd een speciale glinstering vertoond. Van de teef is de vacht vaker zachter en korter van structuur dan van de reu. Verder is deze hond zijn vacht zelfreinigend, als hij smerig is geworden hoeft men deze hond niet in bad te stoppen. Zijn vacht reinigt zich zelf, dit gaat niet op als de hond in rotte vis of uitwerpselen heeft liggen rollen.
De kleur van de Samojeed zijn vacht is zuiver wit, crème of wit met biscuit. Echter is het niet toegestaan dat de hond zijn vacht de indruk geeft om lichtbruin te zijn.

samojeed met pup



Pup

Wat belangrijk is bij een pup van de Samojeed, om van jongs af aan met de hond zijn vacht bezig te zijn. Dit omdat deze hondenras zijn prachtige vacht veel onderhoud nodig is. Wanneer men de jonge hond vroeg aan de vachtverzorging laat wennen, zal men later er voordeel mee hebben.

Gezondheid

Wat men tegen kan komen bij de Samojeed is heupdysplasie en erfelijke oogaandoeningen. Dit kan voorkomen, zeker niet iedere Samojeed zal dit hebben.
Wat verder wel van belang is, dat de Samojeed wat slechter tegen anesthesie kan. Dit is over het algemeen bij iedere poolhond van toepassing. Het gevaar is dat de dierenarts de hond zwaarder inschat dan de hond in werkelijkheid is. Dit komt door de Samojeed door zijn behoorlijke vacht er zwaarder uitziet dan men vaak denkt.

Gebruik

De nomadenvolk Samojeden hielden kuddes rendieren, en leefden verder van de jacht en visserij. Voor het hoeden van hun kuddes rendieren gebruikten ze honden, de Samojeed. Verder werd de Samojeed gebruikt als waakhond voor de nomaden tegen beren en wolven.
Deze hondenras werd door de nomadenvolk in de zomer gebruikt om kleine bootjes te trekken bij het oversteken van de rivieren. Door ontdekkingsreizigers werd deze hondenras gebruikt als sledehond, de nomaden gebruikten voor hun lange tochten de sterkere rendieren.
Voor de kinderen van het nomadenvolk, had de Samojeed ook een belangrijke functie. Ze mochten namelijk mee in de tent slapen, dit om de kinderen van de nomaden lekker warm te houden.
Tegenwoordig wordt de Samojeed als gezinshond gehouden. Echter door zijn sportieve insteek kan men lange wandeling houden met deze hond. Verder zien we deze hondenras ook in actie met flyball en agility.
Wat betreft de sledesport scoort deze hondenras in de middenmoot, ze missen de echte snelheid zoals bijvoorbeeld de Siberische Husky. De Samojeed is geen sprinter maar meer voor de lange afstanden.

De Toller

De Toller

Algehele informatie

Over het algemeen wanneer het men over een Retriever heeft, denkt men aan de Labrador of Golden Retriever. Echter komt er steeds meer belangstelling voor de Nova Scotia Duck Tolling Retriever, vaak ook wel de Toller genoemd.
Dat deze hond steeds populairder wordt komt onder andere door zijn handzame formaat en het geweldige karakter wat deze hondenras bezit. Verder is deze hond echt een waterrat, wat ook niet zo gek is met het oorspronkelijke gebruik van deze hond. Over het algemeen wil deze hondenras graag zwemmen, hierbij maakt de temperatuur van het water niet uit.
Deze hond komt het best tot zijn recht bij een actieve baas, want de Toller is een actieve hond die graag voor zijn baas werkt. Wanneer deze hond voldoende beweging en geestelijke uitdaging krijgt, dan is het een geweldige gezinshond. Zou hij dit niet krijgen dan gaat de hond op zoek naar vertier, wat wel eens zou kunnen uitmonden in sloopgedrag.
Maar als men normaal omgaat met deze hondenras, heeft men een geweldige hond aan de Toller. Met een aai over zijn bol kan men heel veel bereiken met deze hond. Want wat betreft zijn karakter is de Toller een gevoelige hond, die slecht tegen harde woorden kan. Van het krijgen van een standje, kan deze hond zeer onzeker worden. En maar niet te spreken over handtastelijk worden bij deze hond.
Waar men wel rekening mee moet houden is, dat deze hard en sober voor zich zelf is. Als deze hond lichamelijk ongemak of pijn heeft, zal hij dit niet gauw laten blijken.

de toller verzorging

 Historie

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever komt van oorsprong uit Canada. Deze hondenras werd veel gebruikt door jager uit het Zuidwesten van Nova Scotia. Er zijn verschillende theorieën over de herkomst van de Toller.
Men zegt zelfs dat de Toller een afstammeling is van de Nederlandse Kooikerhondje. Dit omdat deze beide honden dezelfde functie hebben. Maar of dit de juiste theorie is?

de toller vacht

 Algemeen uiterlijk

Men geeft aan voor deze hondenras dat de ideale schofthoogte voor een reu 48-51 centimeter is, en  het gewicht van 20-23 kilogram zwaar. Voor de teef geldt een ideale schofthoogte van 45-48 centimeter en het gewicht van 17-20 kilogram zwaar. De ideale schofthoogte mag 2,5 centimeter naar boven of beneden afwijken.
De hond zijn brede schedel is iets afgerond, en zijn wangen zijn vlak. De neus van deze hond loopt iets taps toe, en zijn neusgaten zijn goed geopend. De kleur van de Toller is zwart of komt in overeenstemming met de kleur van de hond zijn vacht. De ogen zijn middelgroot en amandelvormig, de kleuren variëren van bruin tot amber.
De Toller heeft sterke kaken om een behoorlijk grote watervogel te kunnen apporteren, echter moet hij in de bek zacht zijn, zodat "het prooi " niet beschadigt. De oren zijn driehoekig met gerond aan de punten. Aan de achterzijde van zijn oren is hij goed bevederd, met korte haar op de ronde punten. Zijn oren zijn hoog aangezet. De hond zijn staart die behoorlijk behaard is mag lager dan zijn ruglijn gedragen worden. Behalve als de hond alert is wordt de staart hoog gedragen, maar mag de rug niet raken.
Het zal u niet verbazen bij een goede zwemmer, dat de Toller vliezen heeft tussen zijn tenen. Deze vliezen maakt dat het zwemmen de hond behoorlijk goed af gaat.

Vacht

De Toller verhaart tweemaal per jaar, hierbij komt de ondervacht eerst los en daarna komt de hond zijn bovenvacht in de rui. Wanneer deze hondenras in de rui is, dan is het raadzaam om hem elke dag te borstelen. Wanneer men dit doet, verwijdert men de dode haren.
De Toller heeft zoals gezegd een dubbele vacht, een ondervacht en bovenvacht. Deze vacht is niet alleen dubbel, maar is ook waterafstotend. Tijdens zijn werkzaamheden moet deze hondenras apporteren vanuit ijskoud water, vandaar ook dat het waterafstotende vacht belangrijk is.Deze hondenras zijn vacht is middelmatig van lengte, zacht, en mag licht golven. Deze halflange vacht hoeft buiten de ruitijd niet veel verzorging. Als men deze hond zijn vacht regelmatig even borstelt, dan houdt men zijn vacht glanzend en klitvrij.
Naast het borstelen kan men bij de Novia Scotia Duck Tolling Retriever ook de lange haren rond de oren en voeten trimmen. Men kan dit zelf doen of het laten doen bij een hondentrimsalon. Wat echter belangrijk is, dat de Toller er natuurlijk uit blijft zien.
De vacht van de Toller mag variëren van kleur. Deze kleur is van rood of oranje, met witte markeringen aan zijn staart, borst, bles en poten. Echter mag het witte bij zijn poten niet boven zijn polsen komen.

de toller pup

 Pup

De Tollerpup is van nature een vriendelijke en vrolijke hond die goed om gaat met kinderen. Maar men moet wel realiseren dat de hond voor het kind een speelkameraad is en geen speelgoed. Een pup kan in zijn enthousiasme een kind onderste boven lopen tijdens het spelen. Ook hoort het bijten en knagen bij een jonge hond. Maar als ze beide goed met elkaar omgaan, dan wordt het echte kameraadschap.
Het is belangrijk dat men de kinderen bepaalde spelregels duidelijk maakt. Dat als de hond slaapt, om deze dan te laten slapen. Verder dat het voor de hond niet fijn is, dat men aan zijn oren en staart trekt. Zo zijn er nog wel meer voorbeelden te bedenken, waar men rekening mee moet hoeden.

Gezondheid

Wat betreft de erfelijke aandoeningen waarmee de Toller bekend is. Dit zijn  heupdysplasie, elleboogdysplasie, ziekte van Adisson en aseptische meningitis.
Verder kan deze hondenras last hebben van PRA, CEA/CH en distichiasis, dit zijn bepaalde oogziektes. Voor de betekenis en meer informatie hierover kan men kijken op het blad " gezondheid " op deze blog.
De bovenstaande aandoeningen kunnen voorkomen, het is niet gezegd dat iedere Toller dit krijgt.

de toller op jacht

 Gebruik

De Novia Scotia Duck Tolling Retriever, of de Toller zoals hij meestal wordt genoemd doet zijn naam eer aan. Deze hond werd door de jagers gebruikt voor de jacht, en wel op een speciale manier. Het zogenaamde " tolling ", dit kan men het beste zien als, het " lokken " van wild.
Deze hondenras verrichte zijn werk in Canada bij de grote meren. Daar zijn de meren zo groot dat de watervogels te ver van de kant af zitten, om geschoten te worden. Daardoor moet de Toller de watervogels dichter naar de wal toe lokken.
De jager zit dan achter een scherm verstopt, en gooit dan een bal of een stok richting de walkant. De Toller gaat er achteraan en gaat niet de bal of stok apporteren, maar gaat hiermee spelen. Dit heeft zo'n aantrekkingskracht op de eend of gans, dat ze hierdoor dichterbij komen. Nu kan de jager ze afschieten, en dan is het de taak van Novia Scotia Duck Tolling Retriever om het geschoten wild te apporteren.
Tegenwoordig wordt de Toller gehouden als gezinshond. Het is echter geen hond die het liefst de hele dag binnen wil zitten. Het is een actieve hond, die graag wil werken voor zijn baas. Vanwege zijn snelheid en wendbaarheid is deze hondenras ook zeer geschikt voor agility, flyball of andere sportvormen.
Dat deze hondenras hier allemaal geschikt voor is, komt door zijn uithoudingsvermogen en sterke drang om te werken.

Heupdysplasie

Heupdysplasie

HD

Heupdysplasie ook wel  HD genoemd, is een afwijking van de heupgewrichten bij de hond. Dit komt voornamelijk voor bij grote en middelgrote hondenrassen. Maar soms komt men het ook tegen bij kleine hondenrassen. HD komt niet alleen bij rashonden voor, maar ook bij kruisingen.



heupkop en heupkom



Heup

Het heupgewricht van de hond bestaat uit een heupkom, heupkop en het gewrichtskapsel. Bij een gezonde heup is de bolronde kop glad. Verder wordt de heup omringd door banden, gewrichtskapsel en spieren, die alles op zijn plaats houden als de kom voldoende diep is.
Het dijbeenkop kan draaien in de bekkenkom en heeft een vrij ruime beweging. Echter zal bij het draaien de kop wel goed aangesloten moeten blijven in de kom. Dit is niet allen nodig voor het goed kunnen functioneren van een hond, maar is nodig voor een normale ontwikkeling van het gewricht van jonge pups, die in verhouding heel hard groeien. De ervaren dierenarts kan al bij een pup van circa 8 weken oud voelen of de heupen stabiel zijn. Hij voelt dan of de heupkop " vast "in de heupkom zit, wat dan aan toont dat de heupen zich normaal zullen ontwikkelen.

Oorzaak

Heupdysplasie wordt veroorzaakt door een combinatie van erfelijke en uitwendige factoren. HD is een erfelijke afwijking, maar ook uitwendige factoren kunnen hier invloed op hebben. Zoals bijvoorbeeld de groeisnelheid, beweging, lichaamsgewicht, voeding en de spierontwikkeling.
Om te kunnen vast te stellen of de hond last van heupdysplasie heeft, neemt men een röntgenfoto. Na het bestuderen van de foto kan men een waarde geven aan de heupen, men noemt dit de Norbergwaarden.



röntgenfoto van de heupen


  Gevolgen

De gevolgen voor een jonge hond als er teveel speling tussen kop en kom zit, dan kunnen er misvormingen ontstaan. Bijvoorbeeld  dat de bekkenkom te ondiep wordt, ook kan de dijbeenkop vlak worden. Als de aansluiting van de kop in de kom onvoldoende is, dan kan de kop helemaal buiten de kom komen te liggen. Verder kunnen er botwoekeringen ontstaan rond de kop en de kom door abnormale slijtage van het gewricht.

Symptomen

Honden met HD kunnen er behoorlijk hinder van ondervinden. De verschijnselen die men op merkt zijn;
- moeilijk opstaan, soms met pijn.
- doorzakken van de achterhand.
- vooral na rust een stijve achterhand.
- kreupelheid in een of beide achterbenen.
- koehakkige stand ( dan worden de hakken maar binnen gedraaid ).
- slechte conditie, snel gaan liggen en niet willen spelen of wandelen.
- Huppen als een konijn, alsof de achterpoten de voorpoten niet bij kunnen houden.
Om echter voor 100% er zeker van te zijn dat een hond last van heupdysplasie heeft, dit zal door middel van een röntgenfoto moeten blijken. Aan de hand van röntgenfoto kan de dierenarts zien of er sprake is van HD en in wat voor mate.

Preventie

In veel gevallen is HD wel te behandelen, echter is het niet te genezen. Als een heup misvormt is, kan dit niet meer ongedaan gemaakt worden. Als de hond geen klachten heeft, kan hij verder als huishond goed functioneren. Echter zal het probleem wel groter worden als de hond ouder wordt en/of als teveel van de hond geëist wordt.
Men kan HD niet helemaal voorkomen, men kan wel proberen om het ontstaan van HD zoveel mogelijk te beperken. Ten eerste dat er alleen gefokt wordt met honden die goede en gezonde heupen hebben. En dan als de jonge honden opgroeien, goede voeding geven en vooral niet te overmatig belasten van hun heupgewricht. Dit kan men doen door goed op te letten dat de jonge hond niet teveel springt en trekt met het aan de lijn lopen. Wat over het algemeen als slecht staat beschreven voor de heupen is het traplopen..

Beweging

Voor de ontwikkeling van de bekkenspieren is het belangrijk voor de jonge hond "rechtlijnige bewegingen"te maken. Dit houdt in dat de hond in rechte lijn loopt. Zwemmen is voor de hond een zeer geschikte beweging, net als het in een rustige draf naast de fiets lopen. Let op, voor naast de fiets lopen moet de hond wel oud genoeg zijn.
Als de hond plusminus 15 maanden oud is kan men met de hond fietsen. Hou het in de gaten dat de hond wel moe mag worden, maar niet oververmoeid mag raken.
Wanneer de hond plusminus 6 maanden oud is, kan men met de hond fietsen in sukkeldrafje, maar zeker geen lange afstanden.
Naast de geschikte bewegingen heeft men ook de ongeschikte bewegingen voor de opgroeiende hond. Laat de jonge hond niet te vaak achter een stok of bal aan rennen. Omdat hier vaak korte draaibewegingen voorkomen, en niet te vaak tegen u op laten springen. En zoals al eerder genoemd is het traplopen uit den boze.
Men moet het niet overdrijven, er moet wel met een hond gespeeld worden. Zeker met een jonge hond die nog veel moet leren, en een band opbouwt met zijn baas. Denk hierbij alleen aan bovenstaande punten.

Voeding

Wanneer de hond een complete voeding krijgt, dan heeft hij geen behoefte aan extra vitaminen en mineralen. Als men dit wel doet, dan heeft het een averechtse werking. Vandaag aan de dag hebben de complete de juiste verhoudingen en hoeveelheden van bijvoorbeeld, vitaminen, kalk en fosfor. Dat de juiste  verhoudingen er in zitten, dit is wettelijk verplicht.
Het is belangrijk om de aanwijzingen van de fabrikant aan te houden wat betreft de hoeveelheid van de te verstrekken voeding. Want als de hond overgewicht heeft of te hard groeit, heeft dat nadelige invloeden wat betreft heupdysplasie.

Staffordshire Bull Terrier

Staffordshire Bull Terrier

Algemene informatie

De Stafford Bull Terrier is een betrouwbare, lieve en zachtmoedige hond, die houdt van aandacht en gezelschap van de mensen. Het is dan ook een hond die goed gehouden kan worden als gezinshond. Echter moet men er wel rekening mee houden dat dit een sportieve hondenras is. Wanneer men als baasje hier goed op inspeelt wat betreft beweging en aandacht, zal de Bull Terrier goed tot zijn recht komen.
De Staffordshire Bull Terrier is een hond die wat zijn temperament moedig, onbevreesd en volkomen betrouwbaar is.

staffordshire bull terrier verzorging

Historie

De land van herkomst van de Staffordshire Bull Terrier is Groot Brittannië. Deze hond stamt af van de Bull and Terrier, die veel voorkwamen in het Engelse district " Staffordshire ". Dit verklaart meteen ook de naam van deze hondenras.
Deze hondenras is een kruising van de Bulldog en verscheidene Terriers. Men weet het niet helemaal zeker, maar het vermoeden is van de Foxterrier, White English Terrier en de Old English Black and Tan Terrier.

Algemeen uiterlijk

De gewenste schofthoogte van deze hond ligt tussen de 35,6 en 40,6 centimeter. Het gewicht van de reu ligt tussen de 12,7 en 17,3 kilogram, bij de teef ligt dat tussen de 10,9 en 15,4 kilogram. Deze gespierde hond is sterk, lenig, snel en behendig.
De hond heeft een brede schedel, met een korte snuit met een zwarte neus. De ogen die het liefst donker zijn, maar ze mogen harmoniseren met de vachtkleur. De hond zijn rond en middelmatig van grootte en ze kijken recht voor uit. De Staffordshire Bull Terrier heeft krachtige kaken met tanden die staan in een schaargebit.
De oren van deze hondenras noemt men rozenoren of halfstaande oren. Ze zijn niet al te groot, en mogen absoluut niet in zijn geheel hangen of in zijn geheel staan. De staart van de Bull Terrier niet kort en niet lang, die laag is aangezet. De staart is versmallend naar de punt en wordt laag gedragen.

staffordshire bull terrier vacht

Vacht

De vacht van de Stafford Bull Terrier is glad, kort en goed aangesloten op de huid. Om het vacht van deze hond te verzorgen is niet veel werk. Als men de hond regelmatig borstelt met een rubberen handschoen, dan haalt men het dode haar uit de hond zijn vacht. Hierdoor zal de hond er verzorg uitzien met zijn glanzende vacht.
De kleuren waarin deze hondenras voorkomt is reekleurig, rood, zwart, blauw, wit of een van deze kleuren met wit. Wat absoluut niet gewenst is als kleur is leverkleurig en " black and tan".

Gezondheid

Bij deze hondenras kan stofwisselingsziekte, heupdysplasie, elleboogdyplasie, losse knieschijf, oogafwijking en huid mijt voorkomen.
Maar voor alle duidelijkheid kan, het is zeker niet gezegd dat iedere Staffordshire Bull Terrier hiermee te maken krijgt. Alleen vindt ik het wel belangrijk dat als men deze hond leuk vindt, en van plan is om een Bull Terrier aan te schaffen, dat men niet alleen naar de voordelen kijkt van deze hondenras. Maar ook naar de eventuele problemen die men kan meemaken met dit ras.

staffordshire bull terrier pups

 

Pups

Net zoals heel veel honden, moet de Stafford Bull Terrier consequent opgevoed worden. Dit kan zeker op een vriendelijke manier, als het voor de hond maar duidelijk is. Men moet ervoor zorg dragen dat de Staffordshire Bull Terrier niet zenuwachtig wordt en zodoende angstig gedrag gaat vertonen.
Nu zijn er Bull Terriers met verschillende karakters. Er is een lijn van een gevoelige type, en er is een type wat meer een rouwdouwer is. Deze laatste hond vergt een wat hardere aanpak wat betreft de opvoeding en het leiding aan de hond.

Gebruik

Oorspronkelijk werd deze hond vroeger gebruikt in de pit. De pit was een soort van arena waar deze hond dan moest vechten tegen andere dieren. Deze andere dieren konden ratten, apen of andere honden zijn. Bij deze gevechten werder dan weddenschappen afgesloten. In 1835 werd er met de "Human Actswet ", deze gevechten verboden.
De tegenwoordige Staffordshire Bull Terrier wordt gehouden als gezinshond, die ook geschikt is voor bepaalde  hondensport,en zoals bijvoorbeeld agility en flyball.

Shih Tzu

Shih Tzu

Algemene informatie

De Shih Tzu is een klein en vriendelijk hondje, die zich gemakkelijk aanpast aan verschillende leefstijlen. Deze hond vindt het in gezelschap zijn van mensen zeer belangrijk, en wil niet graag te lang alleen gelaten worden.
Deze hond is zeer intelligent, en kan zeer goed overweg met kinderen. Wanneer dit hondenras gewend is aan andere dieren, kan hij hiermee goed samen leven. Verder is het een zelfstandige hond, die niet graag gecommandeerd wil worden.
De haren van deze hond groeien in zijn gezicht alle kanten op. Hierdoor wordt de Shih Tzu ook wel de hond met het chrysantvormige gezicht genoemd. Doordat deze hondenras niet verhaard, wordt het ook wel de ideale hond genoemd voor mensen met een allergie.

shih tzu verzorging

Historie

De oorsprong van zijn geschiedenis begint in Tibet. Al eeuwenlang wordt de Shih Tzu daar door de boeddhisten gehouden in hun kloosters. Voor deze boeddhisten was een hond een heilige dier, die in rangorde net onder de mens stond.
In het nabij gelegen China werden deze honden gehouden door de Chinese keizers. Deze keizers waren omringd met deze hondjes, die direct gingen blaffen als er andere keizers aankwamen. Wat weer een sein voor hun bedienden was om blik af te wenden. Want immers was hun heer en meester dan in de buurt.

shih tzu karakter

Algemeen uiterlijk

Het ideale gewicht van dit hondenras wordt aangegeven van 4,5 tot 7,3 kilogram, met een schofthoogte van 26,7 centimeter. Het is een hond die zeer stoer overkomt met zijn weelderige vacht. Deze hond heeft een ronde kop met een wipneus. Verder is deze hond voorzien van een baard en snor.
De ogen van de hond zijn groot en donker en liggen goed uit elkaar. De grote vallende oren hebben lange oorlellen, die ook behoorlijk behaard zijn. De hond zijn gebit is licht ondervoorbijten of een tanggebit.
Verder heeft deze hond een staart die hoog is aangezet, de staart met een zware pluim wordt vrolijk over de rug gedragen.

Vacht

De vacht van de Shih Tzu is bewerkelijk en heeft dus wel zijn aandacht nodig. Deze hond heeft een weelderige dubbele vacht, die om de dag geborsteld moet worden. Tevens groeit er in de hond zijn gehoorgangen ook haar. Deze haargroei kan hinder geven bij onvoldoende verzorging. Want als er in oorsmeer in blijft zitten, is dit een ideale omgeving voor een oorontsteking. Men kan met de vingers of een pincet deze haren uit de oren verwijderen.
Ook is het verstandig om de baard en snor van deze hondenras goed bij te houden door regelmatig te knippen. Doet men dit niet, dan blijven er nogal wat etensresten in zijn baard en snor hangen. Dus is het belangrijk om de etensresten te verwijderen en zijn snuit dan regelmatig schoon te maken.
Verder staat deze hondenras er bekend om dat ze graag mogen zwemmen. Dit is op zich geen probleem, totdat ze in een smerige sloot springen. Voor mensen die een Shih Tzu in hun bezit hebben, en niet met hun hond op hondenshows komen, geven hun hond over het algemeen een kortere coupe.
Je ziet dat ze dan geschoren worden of geknipt worden in het zogenaamde " puppymodel ". Maar ook dan moet de hond regelmatig gekamd of geborsteld worden, want ook korte vachten kunnen klitten.
Deze vacht is lang en dicht met een goede ondervacht. Verder mag zijn vacht niet krullen, en wordt er aangeraden om het haar op zijn hoofd op te binden.
Al met al is de Shih tzu een hondenras waarvan de vacht wel zijn aandacht vereist. Alle kleuren van deze hond zijn toegestaan.

shih tzu vacht

Pups

Wanneer men de pup in huis heeft, is het belangrijk om direct te starten met de opvoeding. Zoals bij alle hondenrassen moet men dit consequent doen. Het gevaar bij een kleine hond is dat men niet consequent genoeg is. Omdat men gauw denkt van " dat lieve klein hondje met zijn zielige oogjes ". Nu is het over het algemeen zo, dat de kleinere soorten honden hier heel gauw misbruik van maken.
Er is geen enkele ras van nature gehoorzaam, het aanleren van de goede dingen losten veel tijd en geduld. Wat met deze hondenras voorkomt, is dat ze dingen door te observeren kunnen gaan kopiëren. De baas kijkt er dan van op, dat zijn hond dingen doet die niet zijn aangeleerd door de eigenaar zelf.

shih tzu pup

Gezondheid

Wat betreft de gezondheid van de Shih Tzu, komen er een aantal gezondheidsproblemen voor. Wat voor zover bekend is komen er een aantal oogaandoeningen voor. Verder kan deze hondenras hebben van huid en vachtproblemen, zoals bijvoorbeeld allergische reacties.
Verder heeft deze hond ook een aanleg voor voedselallergie. Tevens is het bekend dat de Shih Tzu een grotere kans hebben op kortademigheid en benauwdheid. Dit komt door zijn korte snuit wat deze hondenras heeft. Vrij regelmatig komt het voor dat ze een navelbreukje hebben, en het gebit van deze hondenras is ook niet het sterkste punt.

Gebruik

De Shih Tzu is een gezelschaphond voor het gehele gezin, ze mogen dan ook graag op schoot zitten. Maar deze hond is op zijn tijd ook speels en wil ook graag eens wat actie. Deze hond vindt het ook heel fijn om zo nu en dan een flinke wandeling te maken met zijn baasje.