Ziekte van Addison

Ziekte van Addison

Ziekte van Addison

Over het algemeen is de Ziekte van Addisson moeilijk te herkennen voor een dierenarts. Dit komt omdat de verschijnselen heel veel lijken op klachten met andere gezondheidsproblemen. De verschijnsel lijkt veel op maag en darmklachten en problemen met de nieren.
Er zijn onderzoeken die zeggen dat de Ziekte van Addison meer voor komt bij teven dan reuen, andere onderzoeken bestrijden dit weer. Wel is het duidelijk dat de Ziekte van Addison erfelijk is. Men geeft aan dat bij plusminus 1 op de 1000 honden deze ziekte voorkomt. In principe kan iedere hond de Ziekte van Addison krijgen, toch komt het vaker voor bij jongere honden. Ook is het zo dat het bij elke ras kan voorkomen, toch komt men het vaker tegen bij bepaalde hondenrassen. Deze rassen zijn Nova Scotia Duck Tolling Retrievers, Leonberger, Duitse herders, Duitse Doggen, Bearded Collies, West Hihgland Terriërs, middenslag Poedels, Hollandse herders, Airdale Terriërs, Duitse staanders, Portugese Waterhonden, Sint Bernards en Engelse Springers en Soft coated wheater Terriërs.

Oorzaak

De oorzaak dat de hond de Ziekte van Addison krijgt, is dat de bijnierschors niet goed werkt. In de buurt van de nieren liggen orgaantjes die de bijnieren heten. Van die bijnieren heet de buitenrand de bijnierschors. Wanneer de bijnierschors wordt aangetast, waardoor er minder hormonen aangemaakt worden.
Deze hormonen heeft elke hond nodig om zijn lichaam goed te laten functioneren in de situatie van stress en inspanning.

bijnierschors

Symptomen

In het begin van de ziekte zijn de symptomen niet geheel duidelijk. In het begin van deze ziekte merkt men niets aan de hond. Want in het begin verdraagt de hond het tekort aan hormonen zonder problemen. Maar op een gegeven moment krijgt de hond toch klachten.  Als er nog 10% over is van de bijnierfunctie, dan zullen de symptomen pas aan het licht komen.
Over het algemeen zijn het klachten die men bij veel ziektes voor komen. Zoals buikpijn, diarree, braken, minder eetlust en gewichtsverlies. Over het algemeen maakt de hond een zwakkere indruk. Meestal wordt er niet aan de Ziekte van Addison gedacht, omdat deze klachten bij veel andere ziektes aanwezig zijn.
Op een gegeven moment kan de hond een acute crisis krijgen, als men niet gauw genoeg in de gaten heeft dat het om de Ziekte van Addison gaat. Wanneer een acute crisis krijgt dan kan dit gepaard gaan met uitdroging, daling van het lichaamstemperatuur, bloeddrukdaling en hartritmestoornissen.
Wanneer de dierenarts het vermoedt dat de hond last heeft van een maagdarmontsteking of urinewegprobleem, en als dit niet geheel geneest of geregeld weer terug komt. Dan zal de dierenarts de Ziekte van Addison ook zeker niet uitsluiten, en dit gerichter hierop onderzoeken.

Bloedonderzoek

De enigste manier om tot een definitieve diagnose te komen kan alleen door middel van een bloedonderzoek. De ziekte van Addison heeft als kenmerk dat het natriumgehalte te laag is en het kaliumgehalte juist weer te hoog.

Behandeling

Als een hond de ziekte van Addison heeft, dan is hij levenslang patiënt. en moet dus levenslang behandeld worden. De hond krijgt dan medicatie die het tekort aan hormonen aanvult. De medicatie bestaat uit cortison acetaat tabletten ( prednison ) en fludrohydrocortisonacetaat tabletten ( mineralocorticoiden ).
Deze tabletten zorgen ervoor dat de natrium en kalium gehalte in balans blijft. Daarnaast geeft men de hond een heel klein beetje keukenzout door het eten. Dit is om een tekort aan natrium in het bloed aan te vullen.
Verder is het belangrijk dat men altijd vloeistoffen in huis heeft die men via een injectie kan toe dienen aan de hond. Dit is nodig wanneer de hond bijvoorbeeld ziek is en zodoende braakt en/of verminderde eetlust heeft. Dan kan men de hond immers geen tabletten geven.
Wanneer de op de juiste manier wordt behandeld door de dierenarts, kan de hond goed met deze ziekte leven. Wel is het belangrijk dat men stresssituaties vermijdt met de hond, omdat stress een Addison crisis kan uitlokken. Ook niet onbelangrijk is dat de hond regelmatig gewogen wordt, zodat hij de juiste dosering van zijn medicatie krijgt.

Fokken

Wanneer men via een ACTH-stimulatietest de Ziekete van Addison is vastgesteld, is het natuurlijk verstandig om niet te gaan fokken met deze hond. Dit omdat er is aangetoond, dat deze ziekte erfelijk is.