Gonczy Polski

Gonczy Polski

Algemene informatie

Deze Poolse brak heeft behoefte aan veel beweging. De Gonczy Polski wil graag geestelijk en lichamelijk bezig gehouden worden. Wanneer men dit niet doet, dan kan deze hondenras nogal chagrijnig worden. Wat uiteindelijk weer kan ontaarden in het vernielen van U spullen.
Wanneer men deze hond voor ziet in voldoende beweging, dan heeft men een uitstekende huisdier aan deze hond. Deze hondenras staat verder bekend als intelligent, stabiele en zachtaardig van karakter
De Gonczy Polski is wantrouwig tegen over vreemden.
Ondanks dat het een jachthond betreft, zal hij ook zijn eigen terrein en spullen bewaken. Hij zal dan zoals het een echte brak betaamt, melodieus blaffen in verschillende toonsoorten..

Gonczy Polski gezondheid

Geschiedenis

De oorsprong van de Gonczy Polski, ligt in Polen. Dit hondenras wordt daar beschouwd als de oudste inheemse ras. In de geschiedenis van deze hondenras is de Poolse kolonel Josef Pawlusiewicz een belangrijke schakel.
Deze kolonel was tevens ook kynoloog, en fokte en jaagde met deze honden. Hiermee is hij in de voetsporen getreden van zijn  vader en grootvader.
Tevens heeft Josef Pawlusiewicz de eerste rasstandaard geschreven van de Gonczy Polski.

Algemeen uiterlijk

De reu van de Gonczy Polski bereikt een schofthoogte van tussen de 55 en 59 centimeter. De teef wordt tussen de 50 en 55 centimeter hoog bij de schoft. Deze honden bereiken een gewicht van tussen de 22 en 26 kilogram.
De neus van deze hondenras kan in verschillende kleuren voor komen. Namelijk in de kleur zwart, vleeskleurig of bruin. De oorzaak hiervan is, dat er verschillende kleurenvariaties voorkomen.
De Gonczy Polski zijn snuit is net zo lang als de hond zijn schedel. De vriendelijke ogen van deze hond staan een ietsje scheef in zijn kop.
De oren van deze hond staan op ooghoogte en hangen. Verder zijn de oren middelmatig van lengte, en worden aan de uiteinde iets breder van vorm. Een vereiste is dat de hond zijn schaargebit compleet is. Tot aan het kniegewricht komt zijn staart, die sabelvormig wordt gedragen. Alleen als deze hond in actie komt, mag zijn staart een ietsje hoger komen dan de rug van de hond.

Gonczy Polski vacht

Vacht

Wat betreft in het onderhoud van deze hond zijn vacht, is makkelijk. De Gonczy Polski zijn heeft weinig onderhoud nodig. De hond zijn vacht bestaat uit twee lagen, een onder en een bovenvacht. De Gonczy Polski zijn ondervacht is in de winter dikker dan tijdens de zomer.
Deze hondenras kan men in verschillende kleurvarianten tegen komen. De kleuren die voor komen zijn Black and tan, rood en bruin.
Black and tan: Deze kleur komt bij meer hondenrassen voor, zwart met roestbruin.
Bruin: Deze variant is bruin met tan. Nu is deze kleur bruin echt de chocoladekleur.
Rood: Bij deze Polski is de kleur een roodachtige kleur. Het verschil met de ander varianten is, dat van deze type de neus zwart, bruin of vleeskleurig kan zijn. De andere twee hebben een zwarte neus.

Gonczy Polski pups

Pups

Zoals het voor de meeste hondenras geldt, consequent opvoeden is het beste advies. De Gonczy Polski is een hond die vrij makkelijk te trainen is. Dit komt omdat deze honden bekend staan als,  zachtaardige en stabiele honden wat betreft hun temperament.
Men moet er wel rekening mee houden, dat deze hond nog wel eens impulsief wil reageren..

Gezondheid

De Gonczy Polski is een ras wat nog niet heel lang erkend is. Sinds 1983 wordt deze hondenras pas echt erkend. Het is een gezond hondenras, ras specifieke gezondheidsproblemen  zijn tot op heden nog niet voor gekomen.

Gonczy Polski aan het werk

Gebruik

Waar deze hond voor gebruikt wordt, is de jacht. Van oorsprong is de Gonczy Polski een jachthond die erg veelzijdig is. Deze hond wordt en werd gebruikt voor de hazenjacht, wilde zwijnen en waterwild. Deze hond wordt gezien als een echte liefhebber van het water.
Verder heeft dit hondenras ook een talent om als speurhond te gebruiken. De Gonczy Polski staat bekend om het vermogen wat hij heeft, om zicht te oriënteren.
Wanneer men geen jacht met deze hond bedrijft, is hij erg in voor flyball en Agility.

Tanden poetsen

Tanden poetsen

Algemene informatie

Net zoals bij mensen is het ook bij honden belangrijk om de tanden te poetsen. Wanneer men hier op jonge leeftijd mee begint, heeft men de meeste kans op een gezonde gebit van de hond. Hierdoor heeft men minder kans op gebitsproblemen.
Op de vraag, hoe vaak moet ik het gebit poetsen van de hond. Het antwoord is dagelijks, dit is gebleken uit vele onderzoeken die men hiernaar heeft gedaan. Wanneer men om de dag gaat poetsen, komen er toch uiteindelijk gebitsproblemen om de hoek kijken. Het belangrijkste doel wat men bereikt met het tanden poetsen, is het verwijderen van tandplak.

Tanden poetsen van hondengebit

Problemen

Wanneer men de hond zijn gebit niet goed poetst, dan kunnen er op een gegeven moment problemen optreden met de hond zijn gebit. . Deze problemen kunnen onder ander zijn,  ontsteking van het tandvlees en/of steunweefsel van de wortel.

Verzorging

Hoe verzorg je als eigenaar het gebit van je hond? Net als bij je zelf, door goed het gebit goed te poetsen. Allereerst koopt men een tandenborstel die wat betreft grootte en hardheid goed bij de hond past. Er is een speciale tandpasta te koop voor honden. Over het algemeen is de tandpasta die voor de mens geschikt is , te scherp voor de hond. Meestal zit er in de tandpasta wat door de mensen gebruikt wordt, fluoride. Dit is weer niet goed voor de hond, omdat de mens het uitspuugt, maar de hond het door zal slikken.

Tanden poetsen

Oefenen

Het spreekt voor zich, dat men niet zomaar even de tanden kan gaan poetsen van de hond. Hiervoor zal de baas geduldig moeten oefen met hond. Zodat hij rustig kan wennen aan de tandenborstel, die de poetsende beweging maakt.
Het beste is om dit ritueel al te beginnen als de hond nog pup is. Voor het gebit zal dit nog geen effect hebben, wamt na zes maanden wordt de melkgebit vervangen voor de hond zijn " vaste " gebit.
Het is belangrijk om het stap voor stap op te bouwen. Niet met teveel dwang, anders loopt men het risico dat het nooit gaat lukken. Over het algemeen is het aan te bevelen om aan de zijkanten beginnen met poetsen. Een hond laat makkelijker zijn lippen omhoog duwen, dan de hond zijn neus. Wanneer het poetsen aan de zijkant goed gaat, kan men verder gaan met het uitbreiden. Na het poetsen de hond belonen met een spelletje en/of een wandeling.

Kauwstaven

  Aanvulling

Tegenwoordig zijn er brokken en kauwstaven op de markt, die een gebitsverzorgende  functie hebben. Dit komt door vorm en structuur van deze brokken en kauwstaven. Hierdoor wordt door middel van het kauwen het gebit gereinigd. Dit vermindert de vorming van tandplak en tandvleesontsteking.
Wat echter van belang is om te weten, dit is een aanvulling op het tanden poetsen. De gebitsverzorgende kauwstaven en brokken zijn zeker geen vervanging van het tanden poetsen.

Rode Ierse Setter

Rode Ierse Setter

Algemene informatie

Wanneer u een Ierse Setter in huis haalt, heeft men een vrolijke en zeer vriendelijke huisgenoot. Over  het algemeen is de Rode Ierse Setter een hond die met andere mensen en dieren, goed overweg kan.
De Setter is een hond die wel iets vraagt van zijn baas en gezin. Deze hond heeft veel beweging nodig,en het liefst dat de hond lekker los kan lopen. Hij zal zich dan lekker kunnen uitleven.
Verder staat dit hondenras er om bekend dat ze nogal eigenzinnig kunnen zijn. Dit vraagt veel aandacht en geduld van zijn baas. Wanneer men dit echter goed aanpakt, heeft men een fantastische hond aan de Ierse Setter.

Rode Ierse Setter

Historie

De Rode Ierse Setter komt van oorsprong uit Ierland. Het is een zeer oud ras, waarvan men de oorsprong niet exact kan achterhalen. Wel is het bekend dat de " Irish Red Setter Club " in 1882 werd opgericht in Dublin.

Algemeen uiterlijk

De reu van de Rode Ierse Setter bereikt een schofthoogte van tussen de 58 en 67 centimeter. De teef van de Setter wordt tussen de 55 en 62 centimeter.

Over de Rode Ierse Setter kan men kort zijn, het is een sierlijke, elegante en atletische hond om te zien. Men kan aan de bouw van deze hond zien, dat hij erg snel is.
De Ierse Setter heeft een lange hoofd, waarvan de hond zijn voorsnuit gelijke lang is als zijn schedel. Boven op zijn hoofd zijn de oren laag aangezet en naar achteren geplaatst. De Setter zijn oren hangen dicht bij zijn hoofd. De ogen van de Rode Ierse Setter zijn niet al te groot en donkerbruin van kleur of hazelnootkleurig.
De donkere neus van de Setter heeft wijde neusgaten. De kleuren waarin de neus van de Rode Ierse komt voor in zwart, donkere walnoot kleur of mahonie kleur. Verder heeft deze hond een schaargebit, waarvan de kaken gelijk van lente zijn.
Verder heeft deze hond een vrij lange staart, die laag aangezet is. De Setter draagt zijn staart in een lijn met zijn rug of een iets lager.

Rode Ierse Setter vacht

Vacht

Wat direct opvalt aan de Rode Ierse Setter, is zijn prachtige vacht. Om de Setter zijn vacht er goed uit te laten zien, daar heeft men als eigenaar een uitdaging. De Rode Ierse Setter zijn vacht zal dagelijks geborsteld moeten worden. Ten eerste blijft de hond zijn vacht in een goeden conditie, maar men kan ook gelijk de dingen eruit halen die er niet in horen. Zoals twijgjes van takken en/of klitten. Wanneer men de hond zijn vacht kamt en borstelt zijn er bepaalde plekken die extra aandacht verdienen. Dit zijn de liezen, achter de oren en ellebogen, deze plekken zijn extra gevoelig om te gaan klitten. Verder moet de vacht van de Setter regelmatig getrimd worden. Dit is ervoor bedoeld om de dode haar uit de hond zijn vacht te halen. Wanneer men dit bovenstaande volgt, dan heeft men een plaatje van een hond.

De Rode Ierse Setter is volledig wat betreft kleur, kastanjekleurig. Over zijn gehele lichaam mag er geen andere kleur in wat voor vorm dan ook voor komen.
De vacht van de Rode Ierse Setter wat betreft lengte middelmatig en zeer fijn. Verder wil men graag zien dat deze hond zijn vacht vlak en zoveel mals mogelijk vrij is van krul of golf. Alleen bij zijn staart, buik, oren en aan de achterzijde van zijn benen, is de hond zijn vacht langer.

Rode Ierse Setter pups

Pups

Het is belangrijk om met de Ierse Setter als pup te beginnen met de opvoeding. Natuurlijk telt dit voor alle pups van andere hondenrassen. Maar de Ierse Setter staat er om bekend om soms " Oost-Indisch " doof te zijn. Dan gaat de hond zijn pleziertje boven het gehoorzamen aan de baas.

Deze hondenras staat er bekend om dat ze nogal wild en eigenzinnig kunnen zijn. Verder zijn het gevoelige honden die wel enig begrip en liefde van hun baas vragen. Deze hond kan er slecht tegen wanneer de baas met een harde stem op hem moppert. Waar men ook terdege rekening mee moet houden, met het opvoeden is dat deze hond wat langer nodig heeft om volwassen te worden. Hier bedoelt men mee, het mentale gedeelte.

Rode Ierse Setter gezondheid

Gezondheid

Net zoals bij de meeste hondenrassen heeft de Rode Ierse Setter ook te kampen met erfelijke gezondheidsproblemen. Het zal dan ook geen verrassing zijn dat bij deze grote hondenras ook heupdysplasie kan voorkomen.
Verder heeft men kans op epilepsie, huidproblemen, infectie van het beenmerg en de oogziekte PRA.
Zoals gezegd kan, er zijn natuurlijk ook vele gezonde Rode Ierse setters. Het is absoluut niet zo dat iedere Setter deze problemen krijgt.

Rode Ierse Setter aan het werk

Gebruik

Het zal geen verrassing zijn dat de Rode Ierse Setter een jachthond is. Deze hondenras staat er verder ook bekend om, dat het een hond is die graag hard werkt. Een verder voordeel van deze hond is, dat het de snelste hond is van de varianten van de Settters.
De Ierse Setter werd vooral gebruikt voor de jacht op vogels. Of de hond jaagt de vogels op of de hond blijft "stokstijf "staan en wijst op die manier het wild aan. Men deze pose ook wel een " bevroren pose ", zijn neus wijst in de richting van het wild.

Nagels

Nagels

Verzorging

De nagel van een hond bestaat uit materiaal  wat hoornachtig is. Zodoende zal de nagel van een hond dan ook altijd door groeien. De voorste deel van de nagel is een "dood " en gevoelloos weefsel. In het gedeelte van de nagel wat dicht bij de voet van de hond zit, lopen bloedvaten.
De nagels van een hond kunnen donker of licht van kleur zijn. Bij honden met lichte nagels, kan men over het algemeen goed zien waar het leven zit van de nagel. Dit deel van de nagel is wat roze van kleur.
Het is belangrijk voor een hond dat zijn nagels in een goede conditie verkeren. Hij gebruikt zijn nagels bij het lopen, rennen en graven. Verder zorgen  zijn nagels ervoor dat hij een goede grip heeft.
Men heeft niet veel gereedschap nodig voor de verzorging van de hond zijn nagels. Een goede nagelschaar, een vijl voor het weg vijlen van scherpe randjes. Er zijn ook mensen die een dremel hiervoor gebruiken, een soort van een schuurmachientje. Echter duurt dit erg lang, en het risico is dat er een nagel kan gaan splijten.

nagel van een hond

Knippen

Wanneer de hond regelmatig over verharde ondergronden loopt, zullen de nagels van de hond slijten. Dan slijten de nagels over het algemeen voldoende,  en hoeft men geen actie te ondernemen. Wanner dit echter niet het geval is, zal men de nagels van de moeten knippen. Het beste is om de nagel af te knippen ongeveer 2 millimeter voor het leven. Men kan er voor kiezen om het zelf te doen, of het te laten doen bij de dierenarts of hondentrimmer.
Voor het knippen van de hond zijn nagels, gebruikt men een speciale nagelschaar voor honden. Deze nagelscharen worden speciaal gemaakt voor het knippen van de nagels van honden. Deze nagelscharen zijn sterk genoeg, om hondennagels te knippen. Verder heeft men deze nagelscharen zo gevormd, dat ze niet snel zullen weg glijden.
Wanneer men de nagels knipt van een hond, is het belangrijk om niet te kort af te knippen. Dan zit men namelijk te knippen in het "leven "van de nagel. Dit is zeer pijnlijk voor de hond, als dit gebeurt. Verder zal het ook gaan bloeden. Mocht het onverhoopt toch gebeuren dat de nagel van de hond gaat bloeden tijdens het knippen. Dan kan men aluinpoeder of en aluinstick gebruiken, om het bloeden te stelpen.

nagelschaar

Gevolgen

Wanneer men de nagels van de hond te lang laat groeien, dan kan dit gevolgen hebben voor de hond. Te lange nagels zullen snel breken en /of scheuren. Wanneer dit gebeurt kan het enorm gaan bloeden. Verder is een gescheurde of gebroken nagel, nogal pijnlijk voor de hond.
Wanneer een nagel van de hond gescheurd of gebroken is, zal de hond kreupel lopen. Verder herkent men het doordat de hond steeds aan zijn poot zit te likken.
Wanneer de hond te lange nagels heeft, dan heeft de hond een constante druk op zijn poten. Verder is het voor een hond zeer pijnlijk om te lopen met te lange nagels. Hierdoor gaat de hond verkrampt lopen, wat weer ontstekingen aan de hond zijn tenen kan veroorzaken.

nagels knippen

Ingegroeide nagels

Wat men zeker moet zien te voorkomen, zijn ingegroeide nagels. Dit gebeurt het meest bij oudere honden, door onvoldoende beweging of een afwijkende stand, loopt men dit risico. Waar men ook om moet denken is bij de voorpoten bij de hond, de zogenaamde "duim ". Deze nagel raakt de grond niet, en slijt dus ook niet. Tevens groeien deze nagels vaak rond, en komen ze in de huid terecht van de hond. Een ander gevaar van te lange nagels aan de duim, is het gevaar van het blijven haken.
Er zijn ook hondenrassen die duimen aan de achterpoten hebben. Deze duimen worden Hubertusklauwen genoemd. Hiervoor geldt hetzelfde verhaal als bij de voorpoten.

hubertusklauw bijknippen

Trainen

Er zijn weinig honden die het fijn vinden, dat hun nagels geknipt worden. Het is dan ook aan te raden om zo vroeg mogelijk hiermee beginnen te trainen.
Dit trainen doet men rustige stapjes en geduld. Men oefent eerst door de hond zijn poot vast te pakken en voorzichtig op te tillen. Wanneer dit goed gaat kan men verder gaan , door het betasten van de hond zijn poot. Op het laatst zet men de nagelschaar op de nagel van de hond.
Wanneer men de hond goed heeft getraind en men de hond voor 100 procent vertrouwd, kan men gaan beginnen met het knippen van de nagels. Als de hond niet gewend is aan deze handelingen , zal men de hond een zogenaamde snuitje op moeten doen bij deze handeling.

Ierse Setter

Ierse Setter

Algemene informatie

De Ierse Setter is een hond die zeer gemakkelijk kan omgaan met mensen en dieren. Het is een hond die graag bij zijn eigen mensen dicht in de buurt wil zijn. Wanneer de Ierse Setter te weinig betrokken wordt bij het gezinsgebeuren, voelt deze hond zich al gauw buiten gesloten. Deze hondenras ervaart dicht echt als een strafmaatregel.
Het is een gevoelige hond, in die zin dat hij er niet goed tegen kan, wanneer er op hem gescholden wordt. Dit vindt deze eigenzinnige hond absoluut niet fijn. Want de Ierse setter kan door zijn enthousiasme bepaalde dingen op dat moment vergeten. Dit komt dan door dat deze hondenras nogal levenslustig en vrolijk is. Door zijn enthousiasme kan de hond dan zoal men zegt, "Oost-Indisch " doof zijn. Dit gebeurt dan vooral wanneer de hond buiten is. Wanneer hij dan allerlei, voor de hond spannende geurtjes opneemt in zijn neus. Men kan dan roepen wat hij wil, maar hij hoort u op dat moment niet.
Wanneer men deze hond echter goed en duidelijk opvoedt, is het een fijne en prettige gezinshond.

Ierse Setter gezondheid

Historie

Het is bekend dat de Ierse Setter een oud ras is, maar waar deze hond van oorsprong weg komt is niet bekend. Zoal bij meerder hondenrassen, zijn hier verschillende theorieën over.
Wat wel bekend is, dat men in Ierland in het begin van de 18e eeuw een type hond hadden die Setter werd genoemd. Het was een type Setter, die zich had aangepast aan het landschap en klimaat van Ierland. De Setter werd vooral gebruikt op drassige veengronden en de vlakke heidevelden.

Rood-Witte Ierse Setter

Algemeen uiterlijk

Een Ierse Setter is een jachthond die atletisch gebouwd is, maar tevens een sterke en krachtige hond is. Verder heeft de Ierse Setter een vriendelijke uitkijk.
Er zijn twee varianten van de Ierse Setter, namelijk de Rode Ierse Setter en de Rood-Witte Ierse Setter. Omdat deze twee varianten in sommige opzichten verschillen, heb ik de twee verschillende Ierse Setters apart beschreven in deze blog.

Ierse Setter vacht

Vacht

De Ierse Setter is in het bezit van een prachtige vacht. Maar om de vacht van deze hondenras mooi en in goede conditie te houden, dat gaat niet vanzelf. Om de vacht van de Ierse Setter in topconditie te houden zal de Ierse Setter regelmatig geborsteld moeten worden.
Wanneer men de Setter niet regelmatig borstelt, zal er gauw klitvorming ontstaan. Er zijn bepaalde plekken die men eigenlijk dagelijks zou moeten controleren. Namelijk wil de Ierse Setter zijn vacht gauw klitten bij ellebogen, achter de oren en in de liezen. Dit komt omdat op deze plekken de hond zijn vacht fijn en zacht is. Ook zal  men takjes uit zijn vacht moeten halen, dit kan ook makkelijk klitten in de hond zijn vacht veroorzaken.
Verder is het belangrijk dat de vacht van de Ierse Setter om een bepaalde tijd getrimd wordt, Hierdoor haalt men de dode plukjes haar uit zijn de hond zijn vacht.
De Ierse Setter kent twee varianten, namelijk de Rode Ierse Setter en de Rood-Witte Ierse Setter.
De Rode Ierse setter heeft een kastanje kleur, ook wel rood genoemd, De Rood-Witte Ierse Setter heeft als basis de witte kleur, met zuivere rode vlekken.

Ierse Setter pups

Pups 

Het is belangrijk om de pup van de Ierse Setter op jonge leeftijd te laten wennen aan het borstelen. Op die manier wordt het later makkelijker, om de hond zijn vacht goed te kunnen onderhouden.
Waar men absoluut rekening mee moet houden met deze hondenras, is dat ze pas op later leeftijd volwassen zijn. Over het algemeen geven de deskundigen aan, dat de Ierse Setter pas op driejarige leeftijd  " mentaal " volwassen is.
De Ierse Setter staat er verder bekend om dat het een erg enthousiaste en wilde hond kan zijn. Wanneer men echter deze  hond als pup zijnde goed opvoedt, is er over het algemeen weinig aan de hand. Wel kan deze hond zich voordoen als "oost-Indisch "doof.

Gezondheid

Zoals bij veel grotere hondenrassen, komt  heupdysplasie ook voor bij de Ierse Setter. Verder kunnen er huidproblemen en epilepsie voorkomen bij deze hondenras.

De bovenstaande gezondheidsproblemen komen bij veel meer soorten hondenrassen voor. War wel en erfelijke aandoening is die bij de Ierse Setter voorkomen is PRA. Dit is een oogziekte, dit is een nare ziekte van het oog, wat later tot blindheid zal leiden.

Bij de pups van de Ierse Setter wil ook nog wel eens CLAD voor komen.
Voor de verdere betekenissen en uitleg van de gezondheidsproblemen, verwijs ik u naar de hoofdstuk "gezondheid ".

Ierse Setters in actie

Gebruik

Vroeger werd de Ierse setter gebruikt als jachthond. De Setter valt onder de categorie, zoals men dat noemt " vogelhonden ". Deze hondenras is zeer geschikt voor de jacht op vogels. Vooral voor het jagen op korhoen, fazant en patrijs. Als de hond het heeft gelokaliseerd, blijft de hond stok stijf staan. Zo wijst hij de jager aan waar het wild zit. Na het commando van de jager, springt de Ierse Setter op de vogels in. Waardoor de vogels weg vliegen, de hond weer op commando gaat liggen en de jager de vogels kan schieten.
Tegenwoordig wordt de Ierse Setter ook gebruikt als therapiehond, hier zijn ze uitermate geschikt voor. Dit komt door dat hun karakter zeer sociaal en vriendelijk is.
De meeste Ierse Setters worden tegenwoordig gehouden als gezinshond. Dit is op zich geen probleem, als de hond zijn beweging maar krijgt. Verder zal de Ierse Setter het geweldig vinden om de sporten als Flyball of Agility te beoefenen.

Hondenwandeling

Hondenwandeling

Algemene informatie

Hondenwandeling, ook wel Dogwalk genoemd. Men komt het steeds vaker tegen in de media. Wat verstaat men onder hondenwandeling. Hondenliefhebbers komen samen met hun hond, op een vooraf aangekondigde plek. Vanaf deze plek gaat men starten aan een gezamenlijke wandeling. Deze gezamenlijke wandeling kan men zelf regelen met bekenden. Steeds vaker vinden er georganiseerde Hondenwandelingen plaats. Er worden Dogwalks georganiseerd met verschillende afstanden. Deze Hondenwandeling kan variëren van 3, 5 of tot wel 10 kilometer.
Men gaat dan als groep mensen aan de wandel met hun honden. Het is puur een ontspannende bijeenkomst voor zowel de mens als voor de hond. Er wordt in een normaal wandeltempo gelopen, het is absoluut geen wedstrijd. Wanneer de mogelijkheid er is, is het fijn voor de honden dat ze los kunnen lopen. Zeker als het mooi weer is, en dat men tijdens de Hondenwandeling een leuke natuurplas tegen komt. Dat is over het algemeen groot feest voor de meeste honden. Samen ravotten in het water.

Dogwalk

Spelregels

Om het hele gebeuren in goede banen te leiden, zijn er een aantal spelregels bij Dogwalk. Het spreekt voor zich, dat men hieraan niet kan deelnemen met een pup. Dit omdat de te lopen afstand veel te ver is voor een pup. Tevens ligt het tempo veel te hoog. De pup zal maar wat al te graag  achter de volwassene honden aan rennen. Met het risico dat de pup onder de voet wordt gelopen door de enthousiaste volwassene honden.
Verder is het aan te raden om niet te deelnemen aan de Hondenwandeling met een teef die loops is. Wat ook af te raden is, dat men tijdens de wandeling niet met stokken en ballen gaat gooien. Deze beide voorbeelden kunnen een behoorlijke onrust veroorzaken in een roedel honden.

Hondenwandeling

Nevenactiviteiten

Wanneer men meedoet met georganiseerde Hondenwandelingen, heeft men een grote kans dat er nevenactiviteiten georganiseerd zijn. Men kan hierbij aan denken dat er bijvoorbeeld allerlei standjes zijn met bedrijven en/of instellingen, die u graag willen helpen of voorlichten.
Men kan hierbij denken aan bijvoorbeeld de dierenarts, hondentrimsalon, vertegenwoordiger van hondenvoeding, dierenbescherming, boswachter van Staatsbosbeheer, beheerder van een hondenpension. Ook zijn er vaak allerlei clubs vertegenwoordigt, waar u kan mee doen aan bijvoorbeeld Agility, Flyball en andere leuke hondensporten.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden, er kunnen nog veel meer deelnemers zijn. Dat is natuurlijk ook afhankelijk van de organisatie.

Schotse Terrier

Schotse Terrier

Algemene informatie

De Schotse Terrier staat bekend als een zeer eigenzinnige hond. Deze hond is zeker niet bekend als een allemansvriend. Hij zal zeker tegen over vreemden zeer terughoudend zijn, vooral in het begin. Verder is het een hond die zich niet laat commanderen door zijn baas. Kijk niet vreemd op dat hij niet alles klakkeloos zal doen, wat u van de hond vraagt.

Deze hond staat niet bekend als een vechtersbaas, hij zal niet gauw ruzie zoeken met een andere hond. Maar als het er op aan komt, gaat hij ook niet voor een grotere hond aan de kant. Deze terrier is klein van stuk,maar zeker ook een dappere hond. Verder is deze hond zeer waaks, maar zal hierbij niet veel blaffen.

De Schotse Terrier heeft er veel plezier aan om de kat van de buren uit zijn eigen tuin te verjagen. Met zijn andere huisgenoten zal hij het goed kunnen vinden.
Waar men echt rekening moet houden met een Schotse Terrier, is dat het over het algemeen geen geweldige zwemmer is. Dit komt door zijn zware bouw in combinatie met zijn korte pootjes. Zeker in het begin voorzichtig te werk gaan, als de hond wil gaan zwemmen.

De Schotse Terrier zal het erg waarderen wanneer hij een actieve baas heeft. Deze hond mag graag een stuk wandelen en daar tussen door even lekker kan ravotten en spelen.
Waar men ook om moet  denken met een Schotse Terrier, de hond kan zeer hard voor zich zelf zijn. Maar kan er slecht tegen als de baas boos op hem is en dat hij een standje krijgt.

Schotse Terrier gezondheid

Historie

De historie van de Schotse Terrier ligt in Schotland. Men zegt dat de Aberdeen Terrier de voorloper is van de huidige Schotse Terrier. Maar echt bewijs is hiervan niet geleverd. Men weet ook niet of de Aberdeen Terrier wel een hondenras was in het verleden.
Op een gegeven moment zijn er verschillende soorten terriers ontstaan, zoals de West Highland Terrier, Dandie Dinmont Terrier en de Skye Terrier.
De Schotse Terrier zoals we de hond hedendaags kennen, komt uit West-Schotland, uit het Blackmount gebied.

Algemeen uiterlijk

De Schotse Terrier bereikt een schofthoogte van tussen de 25 en 28 centimeter. Het gewicht van een volwassen hond zit tussen de 8,6 en 10,4 kilogram.
Wat betreft zijn lichaam is deze terrier gedrongen van formaat met korte pootjes. In verhouding tot zijn lichaam heeft de Schotse Terrier hoofd die lang is. De schedel van deze hond kan vrij breed zijn.

Ook is deze hond in het bezit van een grote neus. Boven op zijn hoofd staan grote oren die breed aan de basis zijn, en naar boven toe puntig zijn. Verder zijn de oren van deze hondenras boven op de schedel geplaatst.

Schotse Terrier vacht

Vacht

De Schotse Terrier is door zijn vacht goed beschermd tegen verscheidene weersomstandigheden. Dit komt door dat de Terrier een dubbele vacht heeft, een onder en bovenvacht.Vooral zijn ondervacht zorgt hier voor. Deze ondervacht is zeer dicht van structuur en behoorlijk dik. Deze hond zijn bovenvacht is op zijn beurt weer hard.

De vacht van de Schotse Terrier vraagt veel aandacht. Wanner men de hond zijn vacht klitvrij wil houden, zal men de hond dagelijks moeten borstelen. Bij voorkeur doet men het borstelen met een grove of een terrierborstel. Verder is het nodig om de Schotse Terrier zijn vacht te plukken. Dit gebeurt met de hand, men raadt aan om dit vier keer paar jaar te doen of laten doen.
De Schotse Terrier kan men in verschillende kleuren tegen komen. De meest voorkomende kleuren zij zwart en tarwekleurig. Verder kan deze hond in elke gestroomde tint voor komen.

Pups 

Het is niet altijd eenvoudig om de teef van de Schotse Terrier zwanger te krijgen. Mocht dit wel lukken, dan zijn het over het algemeen kleine nesten.

Verder is het verstandig om op vroege leeftijd te beginnen met het verzorgen van de hond zijn vacht. Op die manier kan men wat makkelijker de Schotse Terrier zijn vacht verzorgen. Dan raakt de hond gewend aan de handelingen die nodig zijn , om zijn vacht in goede conditie te houden.
Aangezien de Schotse Terrier en eigenzinnige hond is, moet men niet verwachten dat hij altijd klakkeloos zal luisteren naar zijn baas. Het is dan ook zeker aan te raden om met de hond een puppycursus te gaan volgen. Met daarna het liefst nog een gehoorzaamheidscursus.

Schotse Terrier pups

Gezondheid

De Schotse Terrier is niet een hondenras wat bekend staat met grote gezondheidsproblemen. Er komen een paar problemen in het ras voor wat erfelijk kan zijn. Men heeft dan over huidproblemen, epilepsie, Scotty kaak en Scotty cramp.
Voor verdere info over de gezondheidsproblemen, kan men op deze blog kijken onder de hoofdstuk gezondheid.

Gebruik

Vroeger werd de Schotse Terrier gebruikt voor de jacht. Onder ander werd er met de hond gejaagd op de das, wezel, konijn, otter en vos. Zoals men het noemt is de Schotse Terrier een "aardhond ". Dat betekent dat de Schotse Terrier de onder de grond levende dieren uit hol jaagt.
Ook was de Schotse Terrier zeer nuttig op het erf van een boerderij. Hij hield dan her erf vrij van ratten en muizen.
Tegenwoordig wordt de Schotse Terrier gebruikt als huishond, maar zal graag met de baas willen trainen. Men moet daarbij denken aan agility, gehoorzaamheid of jachttraining.

Cavalier King Charles Spaniel

Cavelier King Charles Spaniel

Algemene informatie

De Cavalier King Charles Spaniel is een zachtmoedige en aanhankelijke hond. Het is een hond die graag in de buurt van het gezin is, een echte gezelschapshond. Hij isdan ook een zeer vriendelijke en vrolijke hond. Wanneer deze hond buiten zijn energie kwijt kan, is hij rustig wanneer de hond in huis is.
Men moet er wel rekening mee houden, dat het een behoorlijk eigenwijs hondje kan zijn. Ze staan er om bekend dat ze hun baas niet slaafs gehoorzamen. Verder is de Cavalier snel afgeleid als hij bepaalde geurtjes in zijn neus opvangt. Dan komt de passie voor jacht naar boven drijven, en vergeet deze hond even zijn opvoeding.
Deze vriendelijke hond kan goed met mensen en andere dieren overweg.Echter zal hij niet met de honden gaan spelen die hem te druk zijn. Zeker niet als de andere hond wat fel en hardhandig reageert. Hij zal de mensen zeer vriendelijk benaderen en begroeten. Toch kan hij zich tegenover vreemden wat deemoedig opstellen. Dit is zeker geen angst, het hoort bij de Cavalier King Charles Spaniel.
De Cavalier mag heel graag in de buurt van zijn baas zijn. Wanneer deze hond te vaak en te lang alleen gelaten wordt, kan de hond vervelend gedrag te toon gaan spreiden. Dit laat de hond dan merken door veelvuldig te gaan blaffen, en zelfs kan hij dan spullen gaan slopen.

Maar men neemt dan ook geen hond in huis om hem te vaak alleen te laten. Wanneer deze hond zijn normale aandacht en beweging krijgt, is het een fantastische gezinshond.

Cavalier King Charles Spaniel

Historie

De Cavalier King Charles Spaniel is onder ander voort gekomen uit de Europese dwergspaniëls. Deze dwergspaniëls komen weer voort uit de grotere spaniëls die voor de jacht werden gebruikt.

In de zestiende en zeventiende eeuw was het populair onder de mensen die van adel afstamden, om deze hondjes cadeau aan elkaar te doen. Op die manier kwamen er in die tijd ook regelmatig dwergspaniels vanuit Japan en China naar Europa.

Algemeen uiterlijk

Het gewicht wat men graag ziet bij de Cavelier King Charles Spaniel ligt tussen de 5,4 en 8 kilogram. Deze Spaniel zal een hoogte bereiken van plusminus 32 centimeter. De schedel van deze hond is tussen de oren nagenoeg vlak. Op zijn hoofd zijn de lange oren hoog aangezet en behoorlijk behaard.
De ogen van deze hond zijn groot en rond, en donker van kleur. Dit geldt ook voor de neus, zwart en zonder vleeskleurige aftekeningen. In de sterke kaken van deze hond staan tanden, waarvan de boventanden sluitend over de ondertanden staan. Dit noemt men een schaargebit.
De Cavelier King Charles Spaniel heeft een staart die in harmonie staat met de lichaam van de hond. Hij draagt deze staart vrolijk, maar mag nooit ver boven de rug uitkomen.

Cavalier King Charles Spaniel

Vacht

Het zal geen verrassing zijn, dat de vacht van de Cavalier King Charles Spaniel veel aandacht en tijd vraagt. Wil men de vacht van deze hond mooi en klitvrij houden, dan moet men de hond dagelijks kammen en borstelen.
Hierbij zijn bepaalde plekken waar men dagelijks aandacht aan moet besteden belangrijk. Waar de meeste kans op klitvorming, zijn de broek, de liezen, oksels en achter de oren. De Cavalier zijn vacht is lang en voelt zijdeachtig aan. Wat echt niet mag voorkomen , is dat de vacht gaat krullen. Normaliter wordt de vacht van deze hondenras niet getrimd. Wel belangrijk is om de haren tussen zijn tenen en onder de voeten kort te houden. Dit kan men met behulp van een schaar doen. Met behulp van de vingers kan men de dof geworden haren, die in de vacht blijven zitten verwijderen.
De Cavalier King Charles Spaniel heeft  een prachtige vacht. Maar zijn mooie vacht heeft twee nadelen. Deze hond verhaart het gehele jaar door, en hij is gek op water.  En of dit nu schoon water water is of een modderpoel is, dat maakt deze hond niet uit. U raadt het al, wanneer dit gebeurt, is er zo als men dan zegt "werk aan de winkel ".

Deze hondenras komt in een paar kleuren voor, namelijk Ruby, Blenheim, Tricolour en Black&Tan.
Ruby: bij deze kleur is de hond in zijn geheel diep rood gekleurd. Hierbij mogen er geen witte aftekeningen voorkomen.
Blenheim: dan heeft de Cavalier een aftekening die een diepe kleur heeft van kastanjebruin, op een gebroken parelwitte ondergrond. Bij deze kleur is het een uniek kenmerk van dit ras, dat deze hond een ruitvormige vlek of ook wel "spot " genoemd heeft. Deze vlek moet gelijkelijk verdeeld zijn over zijn hoofd en tussen de oren.
Black and tan: deze kleur behoort geen witte aftekeningen te hebben. Verder is deze hond ravenzwart van kleur, met de tan kleur op de borst, onder de staart, benen en in de binnenkant van de oren. Uiteraard moet deze tan ook voorkomen boven de hond zijn ogen.
Tricolour: de naam zegt het al, drie kleuren bezit deze uitvoering. Ten eerste zijn de kleuren zwart en wit verdeeld over het lichaam van de hond. Verder heeft deze Cavalier een tan aftekening op de wangen en boven zijn ogen.

Pups

De pup van een Cavalier King Charles Spaniel kan men het beste consequent opvoeden met zeer duidelijke regels. Maar men moet deze hond zeker met hardheid en of een bepaalde barsheid opvoeden. Hier kan deze spaniel zeker niet tegen. Het beste resultaat bereikt men om iets positief iets te benadrukken, als er iets goed gaat. Deze honden leren snel, ze staan ook bekend dat ze intelligent zijn.

Cavalier King Charles Spaniel pups

Gezondheid

De Cavalier King Charles Spaniel wordt gemiddeld ongeveer tussen de 10 en 11 jaar. Het is een ras waar nogal wat gezondheidsproblemen bij voor komen. Het is niet zo dat iedere Cavalier last heeft van de beschreven gezondheidsproblemen. Er zijn ook genoeg gevallen bekend van dit hondenras, dat ze gezond oud kunnen worden.

De gezondheidsklachten wat voor komt zijn, problemen met de rug en nek. Het betreft dan vaak om een hernia. Problemen met het hart, waardoor ze last van hartruis krijgen.
Allergieën van hun huid, doofheid en ontstekingen van de oren kunnen ook voor komen bij de Cavalier. Verder staan ze erom bekend dat ze last kunnen krijgen van afgesloten traanbuizen en dat hun hoornvlies kan ontsteken. Ook het bewegingsapparaat van deze hondenras kan problemen veroorzaken, zoals dat de hond kreupelt. Wat nog weleens voor komt, is dat de knieschuif te los zit. Met een moeilijk woord noemt ment dit Pattila luxatie.
Wat de laatste tijd aardig vaak in het nieuws is geweest, is het probleem syringomyelia. Hierbij hebben de hersenen tijdens de groei te weinig ruimte in de schedel.
Wanneer men meer wil lezen en of weten over deze gezondheidsproblemen, kan men op deze blog onder het hoofdstuk gezondheid kijken. Daar worden uitvoerig de gezondheid problemen beschreven.

Cavalier King Charles Spaniel tricolour

Gebruik

De Cavalier King Charles Spaniel werd vroeger gehouden om vroeger het huis vrij te houden van ratten en muizen. Dit ongedierte was vroeger ruim voldoende aanwezig, zodat deze hond zich niet hoefde te vervelen.
In de zeventiende eeuw was de Cavalier King Charles Spaniel behoorlijk populair in de huizen van adel, in geheel West-Europa. Er was zelfs in die tijd, iemand van het medische staf van het Engelse hof, die beweerde dat deze hondjes een helende krachten hadden. Dokter Johannes Caius, de toenmalige hofarts, zag deze honden als "geneesmiddel " voor alle kwalen. Hoe u hier over denkt, dat laat ik aan u zelf over.
Tegenwoordig wordt deze hond gebruikt als gezinshond. Men komt deze hondenras ook tegen bij de sporten agility, flyball ben canine freestyle. Hier is de Cavalier uitermate geschikt voor, want het is een sportieve hond die graag voor zijn baas wil werken.

Zweedse Vallhund

Zweedse Vallhund

Algemene informatie

De Zweedse Vallhund, wordt ook wel Västgötaspets genoemd. Men zou ook kunnen zeggen Zweedse Herdershond, Vallhund is Zweeds voor herdershond.

Zoal men wel zegt, het is een grote hond in kleine verpakking. De Zweedse Vallhund is een energiek hond, die veel beweging nodig heeft. Dus graag een sportieve baas voor deze Vallhund. Alleen een flinke wandeling maken is niet voldoende voor hem. De hond zoekt graag een uitdaging, zowel in het fysieke als mentaal. Ondanks zijn korte pootjes, heeft deze hond een groot uithoudingsvermogen.
De Västgötaspets is geen eenmanshond, hij hecht zich sterk aan alle huisgenoten. Echter wanneer er teveel van de huisgenoten in zijn beleving te lang weg blijven, kan de hond onrustig worden. Hij heeft dan het idee, dat zijn roedel niet compleet is.
De hond staat bekend als een intelligente hond, die men makkelijk iets kan leren. De keerzijde is dat als de hond aan zijn lot wordt overgelaten en wat betreft aandacht te kort komt. Dan gaat hij net zolang door met het blaffen en " huilen ", totdat de baas weer terug is.
Het is absoluut geen schoothondje, maar is toch graag bij zijn baas in de buurt. Over het algemeen kan deze hond het goed vinden met kinderen. De Vallhund is zeer geduldig en lief voor de kinderen. Dit komt omdat deze hond zeer geschikt is als gezinshond, door zijn karakter die zeer zacht en op mensen gericht is.

Historie

De historie van deze hond is niet exact aan te geven. In Zweden zegt men dat de Vikingen honden hadden, die op de Västgötaspets leken. Ze noemden die de " Vikingarnas "  honden. Het is bekend dat deze honden met de Vikingen mee gingen  naar Engeland.
Aangezien de Vallhund veel weg heeft van de Welsh Corgi, weet men niet hoe het verder gegaan is. Hebben de Vikingen de Welsh Corgi meegenomen naar Zweden, of hebben ze hun eigen honden achtergelaten in Wales?

Er is ook een vermoeden dat de bovenstaande theorie niet klopt, maar dat de huidige Västgötaspets afstammen van de Turfspits. Dit was een hond die leefde bij een boerenvolk in Noord-Europa. Van deze honden zijn schedels gevonden die erg veel weg hebben van de huidige moderne spitsen. Als dit verhaal zou kloppen, dan stammen de huidige spitsen af van honden uit de bronstijd.
Het enige wat zeker is dat de Västgöpats al eeuwenlang voorkomt in een provincie in het zuiden van Zweden. Deze provincie heet, hoe kan het ook anders, Vastergotland
Zonder graaf Von Rosen hadden we dit hondenras niet meer gekend. Hij heeft ervoor gezorgd in 1942, dat dit ras niet is uit gestorven.

Zweedse Vallhund gezondheid

Algemeen uiterlijk

De Zweedse Vallhund is een hond die krachtig gebouwd is. Deze hond is niet groot van stuk, hij is zoals men dat noemt een laagbenige.

Men geeft aan als ideale schofthoogte 33 centimeter voor de reuen, en voor de teven 31 centimeter. Voor allebei geldt een afwijking naar boven of beneden van 1,5 centimeter. Het ideale gewicht van de Västgötaspets ligt tussen de 9 en 14 kilogram.
Deze hond heeft een schedel die vrij lang en vlak is De neus van de hond is zo zwart als roet. De ogen van de Vallund ovaal van vorm en donkerbruin van kleur. Boven op zijn hoofd staan twee ovale donkerbruine oren, die niet groot maar ook niet klein zijn. Verder heeft deze hond een gebit met goed ontwikkelde tanden. Het gebit is een regelmatig scharende gebit.
De staart van deze hond is een apart verhaal. Bij deze hondenras komen twee staarttypen voor, namelijk lang of een natuurlijke kortstaart. Maar als de hond een lange krulstaart heeft, draagt hij de staart in een krul over de rug.
Een hond met een stompe staart noemt men ook wel "stubby tail ". Bij dit hondenras komt dit al heel lang voor dat ze met een stompe staart geboren kunnen worden. De overige honden met lange staarten werden vaak gecoupeerd. In het land Zweden heeft men in 1989 het couperen verboden. Dit wordt door controleurs gecontroleerd als er een nest met Västgötaspets geboren wordt.

Vacht

De vacht van de Zweedse Vallhund bestaat uit een boven en ondervacht. De hond zijn bovenvacht is hard en goed gesloten. Wat betreft de lengte van zijn bovenvacht, die zit tussen lang en kort in. De ondervacht is zacht en zeer dicht van structuur.
De Västgötaspets zijn vacht is een iets je langer aan de achterzijde van zijn benen, borst en hals.

Er zijn een aantal kleuren wat voor komt bij deze hondenras. De kleuren die men wenst zijn, grijs-bruin, grijs-geel, grijs of rood-bruin. Bij deze kleuren kunnen donkerder haren op de hond zijn rug, zijkant en hals voorkomen. Een klein beetje wit wordt ook toegestaan, maar ook weer niet teveel. Het mag voor komen op de voor en achterbenen en als bles voor de borst.

Zweedse Vallhund pup

Pups 

De pups van deze hondenras moeten goed gesocialiseerd worden. Nu geldt dit natuurlijk voor elke pup, van wat voor ras ook. Alleen staat de Spets wat betreft zijn gedrag nog dicht bij zijn voorouders.
Ze staan er bekend om dat ze bij een dreigende gevaar eerder op de vlucht slaan dan dat ze de aanval kiezen. 

Van daag de dag leven wij in een behoorlijke drukke maatschappij, en dat kan een behoorlijke indruk maken op deze honden. Wanneer deze hond niet goed gesocialiseerd wordt, is de kans aanwezig dat hij schuw wordt.

Gezondheid

De Zweedse Vallhund is een zeer gezonde hondenras. Echte problemen die rasgebonden zijn komen dan ook niet voor. Wat echter een valkuil kan zijn voor de Västgötaspets , is dat er niet zoveel van zijn in aantal. Mocht er onverhoopt iets in sluipen dat erfelijk kan zijn, Dan kunnen de gevolgen wel direct groot worden voor deze hondenras.
Wat een gezondheidsprobleem kan worden voor deze hond, is zijn eetpatroon. De Zweedse Vallhund staat er bekend om, dat als deze hond voedsel vindt. Dat hij dan ook alles opeet, wat hij voor zich heeft liggen. Het is dan ook zeer verstandig om de hond zijn voorraad brokken goed afgesloten te bewaren. Want als hij ook maar even de kans krijgt, zal hij zeker niet laten.
Om de Västgötaspets op het juiste gewicht te houden, raadt men aan deze hond met de hand te voeren. Wanneer u de de hond zijn ribben niet kunt zien, maar wel voelt. Dan is deze hond op zijn juiste gewicht, wat zijn gezondheid zeker ten goede komt.

Zweedse Vallhund vacht

Gebruik

De Zweedse Vallhund werd vroeger in Zweden gebruikt als herdershond, bewaker en verdelger van ongedierte. Het ongedierte bestond veelal uit muizen en ratten. De Vallhund moest door middel zijn blaffen de koeien drijven. Wanneer een koe niet wilde luisteren, hapte hij even heel zachtjes het vee achter in de hak. Doordat deze hondenras laag op zijn poten staat, kan de hond een trap van een koe goed ontwijken.
Verder ging de hond met de boer mee naar de markt. De hond liep mee naast de boerenkar, en moest zodoende over een goeden conditie en uithoudingsvermogen beschikken.
Het is een hond die graag wil bewegen en wil werken. Hij is dan ook geschikt voor allerlei vormen van hondensporten.

Bikejoring

Bikejoring

Algemene informatie

Bikejoring staat voor fietsen samen met je hond. De hond rent voor de fiets uit en trekt als het ware de fietser voort. Echter is het wel hard fietsen, er kunnen wel snelheden van 30 kilometer per uur gehaald worden. Met deze vorm van hondensport leg je een afstand van tussen de 4 en 8 kilometer af. Dit gebeurt dan bij voorkeur op een zachte ondergrond.

Wanneer men teveel over verharde wegen gaat met de hond, is de kans aanwezig dat de voetzooltjes van de hond kapot gaan.
Men kan Bikejoring recreatief beoefenen als wel in wedstrijdverband. Voor beide opties is  het belangrijkste dat zowel de geleider als de hond er plezier in hebben.

Bikejoring

Belangrijk

Deze vorm van hondensport speelt zich veelal af in een bosrijke omgeving. Dus als fiets gebruikt men een mountainbike, ook wel ATB genoemd. ATB staat voor all terrain bike, letterlijk vertaald "fiets voor alle terreinen ".
Allereerst is het belangrijk dat de begeleider goed de mountainbike onder controle heeft. Verder moeten de baas en zijn hond een goed team zijn. Dat als de begeleider een commando geeft, dat de hond deze commando begrijpt en ook opvolgt. Wanneer dit niet het geval is, kan men in gekke situaties komen met die hoge snelheden.
Enkele belangrijke commando's zijn bijvoorbeeld, links, rechts, rustig, en let op. Ook is het makkelijk dat men een commando kan geven om sneller te gaan. Wanneer men hierin goed als team kan samen werken, zal men ook als team zijnde veel plezier beleven.

Fietsveer

Uitrusting

Om samen aan deze vorm van hondensport deel te nemen heeft men specifieke uitrusting nodig. Voor de hond is men een special tuig nodig. Deze tuig moet de hond goed passen, het mag niet knellen, schuren en of de ademhaling belemmeren.
Voor de geleider is de kleding aan te bevelen, die de "normale mountainbiker "ook draagt. Hieronder wordt ook aanbevolen om de fietshelm te dragen.
Aan deze tuig zit een verende lijn vast, deze elastische soort van touw is weer verbonden met de Mountainbike. Men kan de verende lijn vastmaken aan het frame of stuurpen.
Aan te raden is om als bevestiging aan de fiets gebruik te maken van een fietsveer. Deze heb je in twee varianten, de vaste of afneembare. Ze zitten allebei gemonteerd op de stuurpen. Hierop zit ook gelijk een lijnuithouder. Die zorgt er weer voor dat het elastische lijn niet vast komt te zitten in de wielen van de fiets.
Dit is niet alleen handig, maar ook zeer veilig. Men wil niet graag samen te vallen met die hoge snelheden.

Bikejoring tuig

Canicross

Canicross

Geschiedenis

Canicross is een op dit moment een vorm van hondensport, die flink in opmars is in Nederland. Deze vorm van hondensport is ontstaan in Canada. Dit gebeurde in het begin van 1900.

Wanneer er geen sneeuw aanwezig was, moest men de sledehonden wel in een goede conditie houden. Dit om het zware werk aan te kunnen als er wel weer sneeuw zou liggen. De musher ging dan met zijn sledehonden trainen om de conditie van de sledehonden op peil te houden.
In de landen Frankrijk en België werd de Canicross al veel eerder beoefend dan in Nederland. Het woord Canicross is een samenvoeging van twee woorden. Cani betekent in het Latijns, hond. Cross is afgeleid van het woord "Cross country ", oftewel lopen in het veld.

Canicross

Canicross

Met deze vorm van hondensport gaat men dus rennen met zijn hond die aangelijnd is. Men rent samen een parcours over onverharde paden. Belangrijk is dat bij het beoefenen van Canicross, de hond niet mee getrokken mag worden. De hond moet zelfstandig lopen, hij mag de baas wel trekken. Men kan dit zowel alleen met de hond, of in groepsverband doen. Verder maakt het niet uit of de hond klein, groot en wel of geen rashond is.
Ook heb je de keus of je samen met je hond gewoon voor je zelf gaat sporten, of in wedstrijdverband. Er worden steeds meer officiële weedstrijden georganiseerd. Bij deze wedstrijden heeft men routes uitgezet, die gemarkeerd worden door middel van linten en pijlen. De afstand van een wedstrijd bestaat uit verschillende afstanden. Hierin kan men zelf een keus maken.
Er zijn een paar regels die belangrijk zijn om in wedstrijdverband mee te doen Canicross. De hond moet minimaal 1 jaar oud zijn en moet eerst door een dierenarts gecontroleerd worden. De dierenarts kijkt dan naar de conditie van de hond en controleert via de Europese paspoort de inentingen.

Canicrossers in actie

Tuig/harnas

Om samen met de hond Cannicross uit te oefenen, is men een tuig of harnas nodig voor de hond. Aan die tuig zit een elastiek van ongeveer twee meter lang. Het elastiek is weer verbonden aan een heupgordel die de baas van de hond draagt.
Een tuig of harnas die de hond draagt moet natuurlijk comfortabel zitten voor de hond. De hond moet goed vrij kunnen bewegen. Verder mag de harnas niet schuren of de ademhaling van de hond belemmeren.

Tuig of harnas

Heupgordel

Als begeleider van de hond draag je hardloopkleren en schoenen, zoals bij het "normale "hardlopen.  Het is ten zeerste aan te raden om schoenen te gebruiken met profiel onder de zolen. Alleen met Canicross draagt de loper een heupgordel. Aan deze heupgordel zit een band van elastiek bevestigd van plusminus twee meter lang. Deze elastiek noemt men ook wel een rekker. De rekker zit weer bevestigd aan het tuig of harnas van de hond. Tijdens het rennen met de hond zal deze rekker zich spannen. Daardoor wordt de loper voortgetrokken en zal hierdoor een hogere snelheid halen.
Wanneer de hond vooral bij de start behoorlijk trekt aan de rekker, is het verstandig om de heupgordel laag te dragen. Hiermee ontziet men de onderrug van de loper.

Heupgordel

Zweedse Lappenhond

Zweedse Lappenhond

Algemene informatie

De Zweedse Lappenhond is een hond die zich erg hecht aan het gezin en zijn baas. Deze hondenras staan er bekend om dat ze zeer trouw zijn tegenover alle huisgenoten. Verder zal deze hond zich tegenover vreemden, zich afwachtend opstellen.
Het is wel belangrijk dat de Svensk Lapphund buiten zijn energie kwijt kan. Wanneer dit het geval is, zal deze hondenras zich binnen rustig gedragen. Verder staat de Zweedse Lappenhond er om bekend dat ze lang jong blijven, in hun doen en laten. Ook is deze sportieve hond behoorlijk leergierig. Waar men wel rekening mee dient te houden is, dat deze hond nog wel enige passie voor het jagen heeft.
Ondanks dat deze hondenras waaks is, zal hij geen agressief gedrag vertonen. Wel zal hij bij onraad zijn baas willen waarschuwen door te blaffen.
Wat een heel aparte kenmerk van deze hondenras is, dat hij verschillende geluidjes kan produceren. Dit doet hij als hij zijn emotie toont. Bij verschillende emoties kan deze hond de verschillende geluidjes laten horen.
Verder is het belangrijk dat deze hond een sportieve baas heeft. Hij is absoluut niet geschikt om als kennelhond te houden.

Zweedse Lappenhond gezondheid

Historie

De geschiedenis van de Zweedse Lappenhond begint in Lapland. Daar leefden de voorouders van dit ras in de prehistorie. De honden die daar met de mensen samen leefden waren de Varangerhond. De geleerden zeggen dat deze honden de basis heeft gevormd van alle lappenhonden.
Vroeger werden de Lappenhonden als een ras beschouwd. Later werd de onderscheid gemaakt tussen de verschillende lappenhonden, de Zweedse, Finse en Laplandse.

Algemeen uiterlijk

De Laplandse Herdershond heeft een rug die sterk, recht en gespierd is. De ideale hoogte die men voor een reu aanhoudt is 48 centimeter, en voor de teef 43 centimeter. Men staat een verschil toe van 3 centimeter, naar beneden of boven van de ideale hoogte.
De schedel van deze hond is iets langer dan dat het breed is. In zijn hoofd staan zijn ogen ver uit elkaar, en zijn horizontaal geplaatst. De ogen van de hond zijn groot en rond, en donkerbruin van kleur. Boven op de schedel van de Laplandse Herdershond staan kleine puntige oren die rechtop staan. Aan de basis zijn ze breed en een iets rond.
Zijn gebit is een schaargebit, die voorzien is van tanden die goed ontwikkeld zijn. De staart van deze hond is gepluimd en hoog aangezet. Als de hond in beweging is, draagt hij de staart gekruld over zijn rug.

Zweedse Lappenhond vacht

Vacht

De vacht van de Zweedse Lappenhond is rijkelijk en onderverdeeld in een boven en ondervacht. De ondervacht van deze hondenras is gekruld en zeer fijn. Zijn bovenvacht die lang moet zijn, staat recht van het lichaam af. Verder behoort er een kraag om de hond zijn keel en hals te zitten. Net zoals tussen de tenen van de hond zijn voeten zit ook haar.
Op de poten en boven op zijn hoofd, behoort zijn vacht weer kort te zijn. Doordat deze hond zo goed beschermd wordt door zijn vacht, is hij uitermate geschikt om veel buiten te zijn.

De kleur van deze hondenras is bij voorkeur berenbruin. Andere kleuren die als gewenst worden aangegeven zijn, zwart, bruin en een combinatie van deze beide kleuren. Wanneer de Zweedse Lappenhond een witte vlek heeft op de borst op een van de poten, dan wordt dit toch als eenkleurige honds beschouwd. Wat echter weer typisch voor de Svensk Lapphund is, dat er zich bij de randen van de ogen, voetzolen, nagels lippen en verhemelte pigmentatie heeft.

Pups

Zoal zovele honden, is de Zweedse Lappenhond een hondenras dat gewend is om zelf beslissingen te nemen. Deze hond staat er bekend om dat hij een eigenzinnige karakter heeft.
Wanneer men het voor elkaar krijgt om als team te functioneren, zal deze hond voor zijn baas door het vuur gaan. De pup van een "Svensk Lapphond ", is een consequente opvoeding nodig. Echter is het aan te raden om dit niet met harde hand te doen. Hier kan de Zweedse Lappenhond slecht tegen. Wanneer men zachtmoedig met de hond om gaat, en positief de goede dingen beloont. Dan zal men een geweldige hond hebben aan de Zweedse Lappenhond.
Wel is het belangrijk dat men het blaffen een beetje indamt. Deze hond mag namelijk graag blaffen.
Wanneer men de pup goed begeleid met het omgaan met kinderen, zal hiermee geen problemen naar voren komen.

Pup Zweedse Lappenhond

Gezondheid

De Zweedse Lappenhond is over het algemeen een hondenras dat weinig problemen ondervindt. Het is een sterk en gezonde ras.
Heel sporadisch komt er heupdysplasie en de oogaandoening PRA voor. Deze erfelijke aandoeningen komt men echt niet vaak tegen bij de " Svensk Lapphund ".

Gebruik

Vroeger werd de Zweedse Lappenhond gebruikt voor het hoeden van grotere vee, onder ander rendieren. Tegenwoordig zijn er verenigingen die deze honden gebruiken voor het hoeden van schapen. Echter kan dit hondenras nog weleens te lomp omgaan met de schapen.
Vroeger werd deze hond ook gebruikt om de kinderen warm te houden van de Saami.
Tegenwoordig gebruikt men de hond in verschillende takken van de hondensport. Deze hond is uitstekend te gebruiken voor agility en flyball. Als men voldoende afwisseling in de training houdt, kan men ook de gedrag en gehoorzaamheidscursus volgen.