Castratie en sterilisatie

Castratie en sterilisatie

Het verschil

Voor veel mensen is het verschil tussen castratie en sterilisatie niet duidelijk. Het algemeen beeld is dat de reu gecastreerd wordt en de teef gesteriliseerd. Deze beeld  is echter niet juist, ondanks dat er in de Dikke van Dale staat beschreven dat castratie " ontmanning " is.
Of men nu castreert of steriliseert, in beide gevallen kan de hond zich niet meer voortplanten. In de medische termen wordt er het volgende onder castreren en steriliseren verstaan;
Castreren - door middel van verwijdering van de geslachtsklieren of ovaria de hond onvruchtbaar maken.
Steriliseren - hier maakt men de hond onvruchtbaar door het afbinden of doorsnijden van de zaad of eileiders.

Waarom ?

De reden waarom men een hond laat steriliseren of castreren staat hierboven beschreven. Er zijn echter nog andere reden te bedenken.
Wanneer een reu lastig is, wordt er gauw gezegd dat de hond minder lastig wordt als hij gecastreerd is. Men zegt vaak dat de gecastreerde reu dan liever, gehoorzamer en minder agressief wordt. Of dit in de praktijk zo werkt, is maar afwachten.
Bij een jonge hond is het vraag waarom hij het zogenaamde macho gedrag vertoont, komt het van de testosteron dat de hond aan het puberen is. Dit gedrag is over het algemeen door te trainen met hond goed te verhelpen.

Leeftijd

Wanneer men de reu wil laten castreren, moet dit niet op een te jonge leeftijd gebeuren. Dit is namelijk zeer slecht voor de ontwikkeling voor de hond. Een hond heeft hormonen nodig voor zijn gezonde en fysieke groei. Verder is een hond het nodig om zich zelf goed uitgebalanceerd te voelen.

sterilisatie

Gevolgen

Het castreren is niet voor ieder hond goed, het zal voor iedere hond goed individueel bekeken moeten worden. Voor de ene hond zal het goed uitpakken en voor een andere hond kan het minder goed uitpakken. Dat castratie het gedrag beïnvloedt is duidelijk, het kan echter ook negatief zijn. Sommige honden kunnen angstagressie gaan vertonen.
Over het algemeen zal een gecastreerde hond meer gaan eten en zijn lichaam verbrandt minder energie. Net zoals voor de mens is ook overgewicht voor de hond niet gezond. Verder is het bekend dat testosteron ervoor zorgt dat de hond een gezonde vacht heeft en belangrijk is voor het onderhoud van de spieren en pezen.
Voor de teef wordt vaak geadviseerd om op jonge leeftijd te castreren, vaak al voor de eerste keer dat ze loops zal worden. Dit omdat veel dierenartsen zeggen dat eventuele voortdurende hormoonwisselingen gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken. Dit kunnen onder ander zijn, baarmoederontsteking, diabetes en mammatumoren.
Men kan de teef ook castreren voor eigen belang, zodat men geen "ongewenst "gedrag heeft bij de hond tijdens eventuele schijndracht. Ook kan men wat rustiger met de hond over straat lopen als men reuen tegenkomt. Dit omdat de teef niet meer loops zal worden.

Afwegen

Men zal dus goed moeten afwegen of men de hond wel of niet laat castreren, en op welke leeftijd men dit eventueel doet. Het is zeer belangrijk om hiermee goed te overleggen met u eigen dierenarts. Die zal u hierin nog veel informatie kunnen geven, en zijn persoonlijke advies voor u hond kunnen geven.

Agility

Agility

Algemene informatie

Er zijn verschillende vormen van hondensporten, waarvan er een Agility is. Er zijn in Nederland steeds meer mensen die deze vorm van hondensport beoefenen. Het is een behendigheidssport, die geschikt is voor bijna alle hondenrassen. Agility wordt in wedstrijdverband zowel nationaal als internationaal beoefend.
Zoals gezegd voor bijna alle hondenrassen, met sommige honden kan men beter deze sport niet beoefenen. Voor dogachtigen en honden die zwaar gebouwd zijn, is Agility niet aan te bevelen. Voor de rest is het een hondensport die geen verschil maakt tussen rashonden of honden die zogenaamd rasloos zijn.
In de hondesport Agility noemt men de geleider van de hond ook wel de " Handler ".

agility

Training

Wanneer men met de hond voor Agility wil gaan trainen, moet men er rekening mee houden dat de hond volgroeid moet zijn. Dit is voor de kleinere rassen 12 maanden en voor de grotere hondenrassen 15 maanden. Dan is het skelet en spierweefsel van de hond volgroeid en ontwikkeld.
Voor het onderdeel Agility is het handig als de hond wendbaar, snel, dapper, krachtig, intelligent en nauwkeurig is. Het aller belangrijkste is dat de baas en zijn trouwe viervoeter plezier beleeft aan de training. Door middel van de training krijgt de baas een betere conditie, en zal de hond en zijn baasje een nog betere band krijgen. Dit omdat men door te trainen als team, mekaar nog beter zal begrijpen en aanvoelen.
Misschien heeft men deze soort van hondensport wel eens gezien op de televisie. Men ziet dan de baas met zijn hond te keer gaan over het parcours, echter gaat dit niet vanzelf. Vaak is men uren samen met de hond aan het trainen geweest om dit te bereiken.
Men kan zelfs gediskwalificeerd worden wanneer de hond teveel strafpunten behaald. Men krijgt strafpunten wanneer de hond hindernissen er af gooit of aanraakt. Ook mag de hond de hindernis niet weigeren, verder mag de handler de hond of hindernissen niet aanraken.

agility

Behendigheid

Bij het behendigheid " Agility ", gaat het erom, om een parcours af te leggen. Deze parcours bestaat uit plusminus 20 hindernissen en worden in een vastgelegde volgorde afgelegd. Nu is het de bedoeling om te proberen het parcours foutloos en zo snel mogelijk af te leggen.
Tijdens het afleggen van het parcours mag de Handler met de hond mee rennen en aanwijzingen geven. Deze aanwijzingen mogen gegeven worden door middel van gebaren en gebruik te maken van de stem.

Parcours

Binnen deze tak van hondensport zijn er drie parcoursen mogelijk, namelijk de vaste, jumping en spel parcours.

Bij het Vaste parcours moeten er tijdens de wedstrijden minimaal 2 en maximaal 4 raakvlaktoestellen in het parcours opgenomen zijn. Verder kunnen alle hindernissen in het parcours opgenomen zijn. Bijvoorbeeld tafel, slalom, tunnels en sprongen. De wedstrijdleiding bepaalt vooraf de volgorde van de hindernissen, die tevens ook genummerd worden.

Bij het Jumping parcours mogen er juist geen raaktoestellen of paaltjes in het parcours opgenomen zijn. Omdat deze variant alleen om het springen en snelheid gaat en natuurlijk ook het liefst zonder fouten. Ook zijn de hindernissen in volgorde genummerd.

Bij het Spel parcours, hier zit geen competitieverband aan vast. Hier kunnen de deelnemers voor zich zelf de parcours afleggen. Alle variaties van de volgorde en soorten toestellen zijn mogelijk.

Samojeed

Samojeed

Algemene informatie

De Samojeed ook wel de Samoiedskaia Sabaka genoemd is zeer waaks, als deze hond blaft dan is er ook werkelijk iets aan de hand. Hij zal niet onnodig keffen en ergens op reageren. Als deze hondenras aanslaat dan is er ook iets aan de hand. Deze hondenras beperkt het waken tot blaffen, hij zal niet gaan aanvallen. De Samojeed is een hond die zelfstandig van aard is. Het is een trotse hond, die er van zijn vrijheid houdt.
Toch leeft deze hond graag tussen de mensen, hij maakt graag deel uit van het gezin. Deze hondenras heeft en zeer vriendelijk karakter, die absoluut niet geschikt is om in een kennel te houden.
Wanneer men deze hondenras in de tuin laat lopen, is het verstandig om de tuin goed af te rasteren. Want anders is de kans aanwezig dat de hond zich zelf uitlaat. Verder zal de hond graag gaan graven in de eventuele mooie gazon.

samojeed verzorging

Historie

Van oorsprong leefde de Samojeed bij de Samojeden. De Samojeden is een Siberische nomadenvolk, die leefden op de toendra van de Yamal. De van Finse origine nomadenvolk woonden op de schiereilanden van de Samojeden.
De Samojeden noemden hun witte honden " Bjelkiers ", tijdens het fokken werd dit goed in de gaten gehouden, dat deze hondenras hun witte kleur te behielden. Als men verder naar het Zuiden kwam, zag men vaker gevlekte honden met zwarte en bruine vlekken. Zodoende gaat men er vanuit dat de Samojeed van oorsprong ook al wit was.
Er is vroeger een ontdekkingsreiziger geweest die Samojeden gebruikte voor zijn Noordpoolexpeditie. Deze Noor gebruikte 28 honden, zijn keus voor deze hondenras was omdat ze makkelijker te hanteren zijn dan andere poolhonden.

samojeed vacht

 Algemeen uiterlijk

Met een speling van 3 centimeter zowel naar boven als beneden, is de ideale schofthoogte voor een reu 57 centimeter en voor de teef 53 centimeter.
Deze hond is een elegante witte poolhond, die als uitdrukking de " Samojedenglimlach " voert. Deze hond zijn hoofd is krachtig en wigvormig. De hond zijn vacht moet een kraag rond zijn hals en schouders vormen, vooral bij de reu. De Samojeed heeft een sterke tanden en kaken, waarvan de tanden in een schaargebit staan. De ogen van deze hond zijn amandelvormig en donkerbruin van kleur. De kleine rechtopstaande oren zijn driehoekig en hoog aangezet, en moeten van binnen goed behaard zijn. Verder zijn ze goed beweeglijk en aan de randen licht afgerond.
Wanneer de hond attent en in beweging is draagt deze hond zijn staart naar voren gebogen over de rug of aan de zijkant. Deze staart die hoog aangezet is mag in rust omlaag gedragen worden.

Vacht

De prachtige dichte vacht van de Samojeed vraagt wel wat onderhoud. Om de hond zijn vacht in goede conditie te houden moet men de Samojeed wekelijks borstelen en kammen. Doet men dit niet, dan krijgt de hond onheroepelijk klitten in zijn vacht. Met het borstelen moet men erom denken dat men niet alleen de buitenkant borstelt, maar ook op de huid. Want deze hondenras heeft een dubbele vacht, bestaande uit een korte zachte ondervacht waar doorheen de langere en stugger buitenvacht groeit.Wanneer de Samojeed veel buiten komt , zal dat voor de conditie van zijn vacht zeker ten goede komen.
Deze hondenras is in het bezit van een echte poolvacht, die altijd een speciale glinstering vertoond. Van de teef is de vacht vaker zachter en korter van structuur dan van de reu. Verder is deze hond zijn vacht zelfreinigend, als hij smerig is geworden hoeft men deze hond niet in bad te stoppen. Zijn vacht reinigt zich zelf, dit gaat niet op als de hond in rotte vis of uitwerpselen heeft liggen rollen.
De kleur van de Samojeed zijn vacht is zuiver wit, crème of wit met biscuit. Echter is het niet toegestaan dat de hond zijn vacht de indruk geeft om lichtbruin te zijn.

samojeed met pup



Pup

Wat belangrijk is bij een pup van de Samojeed, om van jongs af aan met de hond zijn vacht bezig te zijn. Dit omdat deze hondenras zijn prachtige vacht veel onderhoud nodig is. Wanneer men de jonge hond vroeg aan de vachtverzorging laat wennen, zal men later er voordeel mee hebben.

Gezondheid

Wat men tegen kan komen bij de Samojeed is heupdysplasie en erfelijke oogaandoeningen. Dit kan voorkomen, zeker niet iedere Samojeed zal dit hebben.
Wat verder wel van belang is, dat de Samojeed wat slechter tegen anesthesie kan. Dit is over het algemeen bij iedere poolhond van toepassing. Het gevaar is dat de dierenarts de hond zwaarder inschat dan de hond in werkelijkheid is. Dit komt door de Samojeed door zijn behoorlijke vacht er zwaarder uitziet dan men vaak denkt.

Gebruik

De nomadenvolk Samojeden hielden kuddes rendieren, en leefden verder van de jacht en visserij. Voor het hoeden van hun kuddes rendieren gebruikten ze honden, de Samojeed. Verder werd de Samojeed gebruikt als waakhond voor de nomaden tegen beren en wolven.
Deze hondenras werd door de nomadenvolk in de zomer gebruikt om kleine bootjes te trekken bij het oversteken van de rivieren. Door ontdekkingsreizigers werd deze hondenras gebruikt als sledehond, de nomaden gebruikten voor hun lange tochten de sterkere rendieren.
Voor de kinderen van het nomadenvolk, had de Samojeed ook een belangrijke functie. Ze mochten namelijk mee in de tent slapen, dit om de kinderen van de nomaden lekker warm te houden.
Tegenwoordig wordt de Samojeed als gezinshond gehouden. Echter door zijn sportieve insteek kan men lange wandeling houden met deze hond. Verder zien we deze hondenras ook in actie met flyball en agility.
Wat betreft de sledesport scoort deze hondenras in de middenmoot, ze missen de echte snelheid zoals bijvoorbeeld de Siberische Husky. De Samojeed is geen sprinter maar meer voor de lange afstanden.

De Toller

De Toller

Algehele informatie

Over het algemeen wanneer het men over een Retriever heeft, denkt men aan de Labrador of Golden Retriever. Echter komt er steeds meer belangstelling voor de Nova Scotia Duck Tolling Retriever, vaak ook wel de Toller genoemd.
Dat deze hond steeds populairder wordt komt onder andere door zijn handzame formaat en het geweldige karakter wat deze hondenras bezit. Verder is deze hond echt een waterrat, wat ook niet zo gek is met het oorspronkelijke gebruik van deze hond. Over het algemeen wil deze hondenras graag zwemmen, hierbij maakt de temperatuur van het water niet uit.
Deze hond komt het best tot zijn recht bij een actieve baas, want de Toller is een actieve hond die graag voor zijn baas werkt. Wanneer deze hond voldoende beweging en geestelijke uitdaging krijgt, dan is het een geweldige gezinshond. Zou hij dit niet krijgen dan gaat de hond op zoek naar vertier, wat wel eens zou kunnen uitmonden in sloopgedrag.
Maar als men normaal omgaat met deze hondenras, heeft men een geweldige hond aan de Toller. Met een aai over zijn bol kan men heel veel bereiken met deze hond. Want wat betreft zijn karakter is de Toller een gevoelige hond, die slecht tegen harde woorden kan. Van het krijgen van een standje, kan deze hond zeer onzeker worden. En maar niet te spreken over handtastelijk worden bij deze hond.
Waar men wel rekening mee moet houden is, dat deze hard en sober voor zich zelf is. Als deze hond lichamelijk ongemak of pijn heeft, zal hij dit niet gauw laten blijken.

de toller verzorging

 Historie

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever komt van oorsprong uit Canada. Deze hondenras werd veel gebruikt door jager uit het Zuidwesten van Nova Scotia. Er zijn verschillende theorieën over de herkomst van de Toller.
Men zegt zelfs dat de Toller een afstammeling is van de Nederlandse Kooikerhondje. Dit omdat deze beide honden dezelfde functie hebben. Maar of dit de juiste theorie is?

de toller vacht

 Algemeen uiterlijk

Men geeft aan voor deze hondenras dat de ideale schofthoogte voor een reu 48-51 centimeter is, en  het gewicht van 20-23 kilogram zwaar. Voor de teef geldt een ideale schofthoogte van 45-48 centimeter en het gewicht van 17-20 kilogram zwaar. De ideale schofthoogte mag 2,5 centimeter naar boven of beneden afwijken.
De hond zijn brede schedel is iets afgerond, en zijn wangen zijn vlak. De neus van deze hond loopt iets taps toe, en zijn neusgaten zijn goed geopend. De kleur van de Toller is zwart of komt in overeenstemming met de kleur van de hond zijn vacht. De ogen zijn middelgroot en amandelvormig, de kleuren variëren van bruin tot amber.
De Toller heeft sterke kaken om een behoorlijk grote watervogel te kunnen apporteren, echter moet hij in de bek zacht zijn, zodat "het prooi " niet beschadigt. De oren zijn driehoekig met gerond aan de punten. Aan de achterzijde van zijn oren is hij goed bevederd, met korte haar op de ronde punten. Zijn oren zijn hoog aangezet. De hond zijn staart die behoorlijk behaard is mag lager dan zijn ruglijn gedragen worden. Behalve als de hond alert is wordt de staart hoog gedragen, maar mag de rug niet raken.
Het zal u niet verbazen bij een goede zwemmer, dat de Toller vliezen heeft tussen zijn tenen. Deze vliezen maakt dat het zwemmen de hond behoorlijk goed af gaat.

Vacht

De Toller verhaart tweemaal per jaar, hierbij komt de ondervacht eerst los en daarna komt de hond zijn bovenvacht in de rui. Wanneer deze hondenras in de rui is, dan is het raadzaam om hem elke dag te borstelen. Wanneer men dit doet, verwijdert men de dode haren.
De Toller heeft zoals gezegd een dubbele vacht, een ondervacht en bovenvacht. Deze vacht is niet alleen dubbel, maar is ook waterafstotend. Tijdens zijn werkzaamheden moet deze hondenras apporteren vanuit ijskoud water, vandaar ook dat het waterafstotende vacht belangrijk is.Deze hondenras zijn vacht is middelmatig van lengte, zacht, en mag licht golven. Deze halflange vacht hoeft buiten de ruitijd niet veel verzorging. Als men deze hond zijn vacht regelmatig even borstelt, dan houdt men zijn vacht glanzend en klitvrij.
Naast het borstelen kan men bij de Novia Scotia Duck Tolling Retriever ook de lange haren rond de oren en voeten trimmen. Men kan dit zelf doen of het laten doen bij een hondentrimsalon. Wat echter belangrijk is, dat de Toller er natuurlijk uit blijft zien.
De vacht van de Toller mag variëren van kleur. Deze kleur is van rood of oranje, met witte markeringen aan zijn staart, borst, bles en poten. Echter mag het witte bij zijn poten niet boven zijn polsen komen.

de toller pup

 Pup

De Tollerpup is van nature een vriendelijke en vrolijke hond die goed om gaat met kinderen. Maar men moet wel realiseren dat de hond voor het kind een speelkameraad is en geen speelgoed. Een pup kan in zijn enthousiasme een kind onderste boven lopen tijdens het spelen. Ook hoort het bijten en knagen bij een jonge hond. Maar als ze beide goed met elkaar omgaan, dan wordt het echte kameraadschap.
Het is belangrijk dat men de kinderen bepaalde spelregels duidelijk maakt. Dat als de hond slaapt, om deze dan te laten slapen. Verder dat het voor de hond niet fijn is, dat men aan zijn oren en staart trekt. Zo zijn er nog wel meer voorbeelden te bedenken, waar men rekening mee moet hoeden.

Gezondheid

Wat betreft de erfelijke aandoeningen waarmee de Toller bekend is. Dit zijn  heupdysplasie, elleboogdysplasie, ziekte van Adisson en aseptische meningitis.
Verder kan deze hondenras last hebben van PRA, CEA/CH en distichiasis, dit zijn bepaalde oogziektes. Voor de betekenis en meer informatie hierover kan men kijken op het blad " gezondheid " op deze blog.
De bovenstaande aandoeningen kunnen voorkomen, het is niet gezegd dat iedere Toller dit krijgt.

de toller op jacht

 Gebruik

De Novia Scotia Duck Tolling Retriever, of de Toller zoals hij meestal wordt genoemd doet zijn naam eer aan. Deze hond werd door de jagers gebruikt voor de jacht, en wel op een speciale manier. Het zogenaamde " tolling ", dit kan men het beste zien als, het " lokken " van wild.
Deze hondenras verrichte zijn werk in Canada bij de grote meren. Daar zijn de meren zo groot dat de watervogels te ver van de kant af zitten, om geschoten te worden. Daardoor moet de Toller de watervogels dichter naar de wal toe lokken.
De jager zit dan achter een scherm verstopt, en gooit dan een bal of een stok richting de walkant. De Toller gaat er achteraan en gaat niet de bal of stok apporteren, maar gaat hiermee spelen. Dit heeft zo'n aantrekkingskracht op de eend of gans, dat ze hierdoor dichterbij komen. Nu kan de jager ze afschieten, en dan is het de taak van Novia Scotia Duck Tolling Retriever om het geschoten wild te apporteren.
Tegenwoordig wordt de Toller gehouden als gezinshond. Het is echter geen hond die het liefst de hele dag binnen wil zitten. Het is een actieve hond, die graag wil werken voor zijn baas. Vanwege zijn snelheid en wendbaarheid is deze hondenras ook zeer geschikt voor agility, flyball of andere sportvormen.
Dat deze hondenras hier allemaal geschikt voor is, komt door zijn uithoudingsvermogen en sterke drang om te werken.

Heupdysplasie

Heupdysplasie

HD

Heupdysplasie ook wel  HD genoemd, is een afwijking van de heupgewrichten bij de hond. Dit komt voornamelijk voor bij grote en middelgrote hondenrassen. Maar soms komt men het ook tegen bij kleine hondenrassen. HD komt niet alleen bij rashonden voor, maar ook bij kruisingen.



heupkop en heupkom



Heup

Het heupgewricht van de hond bestaat uit een heupkom, heupkop en het gewrichtskapsel. Bij een gezonde heup is de bolronde kop glad. Verder wordt de heup omringd door banden, gewrichtskapsel en spieren, die alles op zijn plaats houden als de kom voldoende diep is.
Het dijbeenkop kan draaien in de bekkenkom en heeft een vrij ruime beweging. Echter zal bij het draaien de kop wel goed aangesloten moeten blijven in de kom. Dit is niet allen nodig voor het goed kunnen functioneren van een hond, maar is nodig voor een normale ontwikkeling van het gewricht van jonge pups, die in verhouding heel hard groeien. De ervaren dierenarts kan al bij een pup van circa 8 weken oud voelen of de heupen stabiel zijn. Hij voelt dan of de heupkop " vast "in de heupkom zit, wat dan aan toont dat de heupen zich normaal zullen ontwikkelen.

Oorzaak

Heupdysplasie wordt veroorzaakt door een combinatie van erfelijke en uitwendige factoren. HD is een erfelijke afwijking, maar ook uitwendige factoren kunnen hier invloed op hebben. Zoals bijvoorbeeld de groeisnelheid, beweging, lichaamsgewicht, voeding en de spierontwikkeling.
Om te kunnen vast te stellen of de hond last van heupdysplasie heeft, neemt men een röntgenfoto. Na het bestuderen van de foto kan men een waarde geven aan de heupen, men noemt dit de Norbergwaarden.



röntgenfoto van de heupen


  Gevolgen

De gevolgen voor een jonge hond als er teveel speling tussen kop en kom zit, dan kunnen er misvormingen ontstaan. Bijvoorbeeld  dat de bekkenkom te ondiep wordt, ook kan de dijbeenkop vlak worden. Als de aansluiting van de kop in de kom onvoldoende is, dan kan de kop helemaal buiten de kom komen te liggen. Verder kunnen er botwoekeringen ontstaan rond de kop en de kom door abnormale slijtage van het gewricht.

Symptomen

Honden met HD kunnen er behoorlijk hinder van ondervinden. De verschijnselen die men op merkt zijn;
- moeilijk opstaan, soms met pijn.
- doorzakken van de achterhand.
- vooral na rust een stijve achterhand.
- kreupelheid in een of beide achterbenen.
- koehakkige stand ( dan worden de hakken maar binnen gedraaid ).
- slechte conditie, snel gaan liggen en niet willen spelen of wandelen.
- Huppen als een konijn, alsof de achterpoten de voorpoten niet bij kunnen houden.
Om echter voor 100% er zeker van te zijn dat een hond last van heupdysplasie heeft, dit zal door middel van een röntgenfoto moeten blijken. Aan de hand van röntgenfoto kan de dierenarts zien of er sprake is van HD en in wat voor mate.

Preventie

In veel gevallen is HD wel te behandelen, echter is het niet te genezen. Als een heup misvormt is, kan dit niet meer ongedaan gemaakt worden. Als de hond geen klachten heeft, kan hij verder als huishond goed functioneren. Echter zal het probleem wel groter worden als de hond ouder wordt en/of als teveel van de hond geëist wordt.
Men kan HD niet helemaal voorkomen, men kan wel proberen om het ontstaan van HD zoveel mogelijk te beperken. Ten eerste dat er alleen gefokt wordt met honden die goede en gezonde heupen hebben. En dan als de jonge honden opgroeien, goede voeding geven en vooral niet te overmatig belasten van hun heupgewricht. Dit kan men doen door goed op te letten dat de jonge hond niet teveel springt en trekt met het aan de lijn lopen. Wat over het algemeen als slecht staat beschreven voor de heupen is het traplopen..

Beweging

Voor de ontwikkeling van de bekkenspieren is het belangrijk voor de jonge hond "rechtlijnige bewegingen"te maken. Dit houdt in dat de hond in rechte lijn loopt. Zwemmen is voor de hond een zeer geschikte beweging, net als het in een rustige draf naast de fiets lopen. Let op, voor naast de fiets lopen moet de hond wel oud genoeg zijn.
Als de hond plusminus 15 maanden oud is kan men met de hond fietsen. Hou het in de gaten dat de hond wel moe mag worden, maar niet oververmoeid mag raken.
Wanneer de hond plusminus 6 maanden oud is, kan men met de hond fietsen in sukkeldrafje, maar zeker geen lange afstanden.
Naast de geschikte bewegingen heeft men ook de ongeschikte bewegingen voor de opgroeiende hond. Laat de jonge hond niet te vaak achter een stok of bal aan rennen. Omdat hier vaak korte draaibewegingen voorkomen, en niet te vaak tegen u op laten springen. En zoals al eerder genoemd is het traplopen uit den boze.
Men moet het niet overdrijven, er moet wel met een hond gespeeld worden. Zeker met een jonge hond die nog veel moet leren, en een band opbouwt met zijn baas. Denk hierbij alleen aan bovenstaande punten.

Voeding

Wanneer de hond een complete voeding krijgt, dan heeft hij geen behoefte aan extra vitaminen en mineralen. Als men dit wel doet, dan heeft het een averechtse werking. Vandaag aan de dag hebben de complete de juiste verhoudingen en hoeveelheden van bijvoorbeeld, vitaminen, kalk en fosfor. Dat de juiste  verhoudingen er in zitten, dit is wettelijk verplicht.
Het is belangrijk om de aanwijzingen van de fabrikant aan te houden wat betreft de hoeveelheid van de te verstrekken voeding. Want als de hond overgewicht heeft of te hard groeit, heeft dat nadelige invloeden wat betreft heupdysplasie.

Staffordshire Bull Terrier

Staffordshire Bull Terrier

Algemene informatie

De Stafford Bull Terrier is een betrouwbare, lieve en zachtmoedige hond, die houdt van aandacht en gezelschap van de mensen. Het is dan ook een hond die goed gehouden kan worden als gezinshond. Echter moet men er wel rekening mee houden dat dit een sportieve hondenras is. Wanneer men als baasje hier goed op inspeelt wat betreft beweging en aandacht, zal de Bull Terrier goed tot zijn recht komen.
De Staffordshire Bull Terrier is een hond die wat zijn temperament moedig, onbevreesd en volkomen betrouwbaar is.

staffordshire bull terrier verzorging

Historie

De land van herkomst van de Staffordshire Bull Terrier is Groot Brittannië. Deze hond stamt af van de Bull and Terrier, die veel voorkwamen in het Engelse district " Staffordshire ". Dit verklaart meteen ook de naam van deze hondenras.
Deze hondenras is een kruising van de Bulldog en verscheidene Terriers. Men weet het niet helemaal zeker, maar het vermoeden is van de Foxterrier, White English Terrier en de Old English Black and Tan Terrier.

Algemeen uiterlijk

De gewenste schofthoogte van deze hond ligt tussen de 35,6 en 40,6 centimeter. Het gewicht van de reu ligt tussen de 12,7 en 17,3 kilogram, bij de teef ligt dat tussen de 10,9 en 15,4 kilogram. Deze gespierde hond is sterk, lenig, snel en behendig.
De hond heeft een brede schedel, met een korte snuit met een zwarte neus. De ogen die het liefst donker zijn, maar ze mogen harmoniseren met de vachtkleur. De hond zijn rond en middelmatig van grootte en ze kijken recht voor uit. De Staffordshire Bull Terrier heeft krachtige kaken met tanden die staan in een schaargebit.
De oren van deze hondenras noemt men rozenoren of halfstaande oren. Ze zijn niet al te groot, en mogen absoluut niet in zijn geheel hangen of in zijn geheel staan. De staart van de Bull Terrier niet kort en niet lang, die laag is aangezet. De staart is versmallend naar de punt en wordt laag gedragen.

staffordshire bull terrier vacht

Vacht

De vacht van de Stafford Bull Terrier is glad, kort en goed aangesloten op de huid. Om het vacht van deze hond te verzorgen is niet veel werk. Als men de hond regelmatig borstelt met een rubberen handschoen, dan haalt men het dode haar uit de hond zijn vacht. Hierdoor zal de hond er verzorg uitzien met zijn glanzende vacht.
De kleuren waarin deze hondenras voorkomt is reekleurig, rood, zwart, blauw, wit of een van deze kleuren met wit. Wat absoluut niet gewenst is als kleur is leverkleurig en " black and tan".

Gezondheid

Bij deze hondenras kan stofwisselingsziekte, heupdysplasie, elleboogdyplasie, losse knieschijf, oogafwijking en huid mijt voorkomen.
Maar voor alle duidelijkheid kan, het is zeker niet gezegd dat iedere Staffordshire Bull Terrier hiermee te maken krijgt. Alleen vindt ik het wel belangrijk dat als men deze hond leuk vindt, en van plan is om een Bull Terrier aan te schaffen, dat men niet alleen naar de voordelen kijkt van deze hondenras. Maar ook naar de eventuele problemen die men kan meemaken met dit ras.

staffordshire bull terrier pups

 

Pups

Net zoals heel veel honden, moet de Stafford Bull Terrier consequent opgevoed worden. Dit kan zeker op een vriendelijke manier, als het voor de hond maar duidelijk is. Men moet ervoor zorg dragen dat de Staffordshire Bull Terrier niet zenuwachtig wordt en zodoende angstig gedrag gaat vertonen.
Nu zijn er Bull Terriers met verschillende karakters. Er is een lijn van een gevoelige type, en er is een type wat meer een rouwdouwer is. Deze laatste hond vergt een wat hardere aanpak wat betreft de opvoeding en het leiding aan de hond.

Gebruik

Oorspronkelijk werd deze hond vroeger gebruikt in de pit. De pit was een soort van arena waar deze hond dan moest vechten tegen andere dieren. Deze andere dieren konden ratten, apen of andere honden zijn. Bij deze gevechten werder dan weddenschappen afgesloten. In 1835 werd er met de "Human Actswet ", deze gevechten verboden.
De tegenwoordige Staffordshire Bull Terrier wordt gehouden als gezinshond, die ook geschikt is voor bepaalde  hondensport,en zoals bijvoorbeeld agility en flyball.