Bikejoring

Bikejoring

Algemene informatie

Bikejoring staat voor fietsen samen met je hond. De hond rent voor de fiets uit en trekt als het ware de fietser voort. Echter is het wel hard fietsen, er kunnen wel snelheden van 30 kilometer per uur gehaald worden. Met deze vorm van hondensport leg je een afstand van tussen de 4 en 8 kilometer af. Dit gebeurt dan bij voorkeur op een zachte ondergrond.

Wanneer men teveel over verharde wegen gaat met de hond, is de kans aanwezig dat de voetzooltjes van de hond kapot gaan.
Men kan Bikejoring recreatief beoefenen als wel in wedstrijdverband. Voor beide opties is  het belangrijkste dat zowel de geleider als de hond er plezier in hebben.

Bikejoring

Belangrijk

Deze vorm van hondensport speelt zich veelal af in een bosrijke omgeving. Dus als fiets gebruikt men een mountainbike, ook wel ATB genoemd. ATB staat voor all terrain bike, letterlijk vertaald "fiets voor alle terreinen ".
Allereerst is het belangrijk dat de begeleider goed de mountainbike onder controle heeft. Verder moeten de baas en zijn hond een goed team zijn. Dat als de begeleider een commando geeft, dat de hond deze commando begrijpt en ook opvolgt. Wanneer dit niet het geval is, kan men in gekke situaties komen met die hoge snelheden.
Enkele belangrijke commando's zijn bijvoorbeeld, links, rechts, rustig, en let op. Ook is het makkelijk dat men een commando kan geven om sneller te gaan. Wanneer men hierin goed als team kan samen werken, zal men ook als team zijnde veel plezier beleven.

Fietsveer

Uitrusting

Om samen aan deze vorm van hondensport deel te nemen heeft men specifieke uitrusting nodig. Voor de hond is men een special tuig nodig. Deze tuig moet de hond goed passen, het mag niet knellen, schuren en of de ademhaling belemmeren.
Voor de geleider is de kleding aan te bevelen, die de "normale mountainbiker "ook draagt. Hieronder wordt ook aanbevolen om de fietshelm te dragen.
Aan deze tuig zit een verende lijn vast, deze elastische soort van touw is weer verbonden met de Mountainbike. Men kan de verende lijn vastmaken aan het frame of stuurpen.
Aan te raden is om als bevestiging aan de fiets gebruik te maken van een fietsveer. Deze heb je in twee varianten, de vaste of afneembare. Ze zitten allebei gemonteerd op de stuurpen. Hierop zit ook gelijk een lijnuithouder. Die zorgt er weer voor dat het elastische lijn niet vast komt te zitten in de wielen van de fiets.
Dit is niet alleen handig, maar ook zeer veilig. Men wil niet graag samen te vallen met die hoge snelheden.

Bikejoring tuig

Canicross

Canicross

Geschiedenis

Canicross is een op dit moment een vorm van hondensport, die flink in opmars is in Nederland. Deze vorm van hondensport is ontstaan in Canada. Dit gebeurde in het begin van 1900.

Wanneer er geen sneeuw aanwezig was, moest men de sledehonden wel in een goede conditie houden. Dit om het zware werk aan te kunnen als er wel weer sneeuw zou liggen. De musher ging dan met zijn sledehonden trainen om de conditie van de sledehonden op peil te houden.
In de landen Frankrijk en België werd de Canicross al veel eerder beoefend dan in Nederland. Het woord Canicross is een samenvoeging van twee woorden. Cani betekent in het Latijns, hond. Cross is afgeleid van het woord "Cross country ", oftewel lopen in het veld.

Canicross

Canicross

Met deze vorm van hondensport gaat men dus rennen met zijn hond die aangelijnd is. Men rent samen een parcours over onverharde paden. Belangrijk is dat bij het beoefenen van Canicross, de hond niet mee getrokken mag worden. De hond moet zelfstandig lopen, hij mag de baas wel trekken. Men kan dit zowel alleen met de hond, of in groepsverband doen. Verder maakt het niet uit of de hond klein, groot en wel of geen rashond is.
Ook heb je de keus of je samen met je hond gewoon voor je zelf gaat sporten, of in wedstrijdverband. Er worden steeds meer officiële weedstrijden georganiseerd. Bij deze wedstrijden heeft men routes uitgezet, die gemarkeerd worden door middel van linten en pijlen. De afstand van een wedstrijd bestaat uit verschillende afstanden. Hierin kan men zelf een keus maken.
Er zijn een paar regels die belangrijk zijn om in wedstrijdverband mee te doen Canicross. De hond moet minimaal 1 jaar oud zijn en moet eerst door een dierenarts gecontroleerd worden. De dierenarts kijkt dan naar de conditie van de hond en controleert via de Europese paspoort de inentingen.

Canicrossers in actie

Tuig/harnas

Om samen met de hond Cannicross uit te oefenen, is men een tuig of harnas nodig voor de hond. Aan die tuig zit een elastiek van ongeveer twee meter lang. Het elastiek is weer verbonden aan een heupgordel die de baas van de hond draagt.
Een tuig of harnas die de hond draagt moet natuurlijk comfortabel zitten voor de hond. De hond moet goed vrij kunnen bewegen. Verder mag de harnas niet schuren of de ademhaling van de hond belemmeren.

Tuig of harnas

Heupgordel

Als begeleider van de hond draag je hardloopkleren en schoenen, zoals bij het "normale "hardlopen.  Het is ten zeerste aan te raden om schoenen te gebruiken met profiel onder de zolen. Alleen met Canicross draagt de loper een heupgordel. Aan deze heupgordel zit een band van elastiek bevestigd van plusminus twee meter lang. Deze elastiek noemt men ook wel een rekker. De rekker zit weer bevestigd aan het tuig of harnas van de hond. Tijdens het rennen met de hond zal deze rekker zich spannen. Daardoor wordt de loper voortgetrokken en zal hierdoor een hogere snelheid halen.
Wanneer de hond vooral bij de start behoorlijk trekt aan de rekker, is het verstandig om de heupgordel laag te dragen. Hiermee ontziet men de onderrug van de loper.

Heupgordel

Zweedse Lappenhond

Zweedse Lappenhond

Algemene informatie

De Zweedse Lappenhond is een hond die zich erg hecht aan het gezin en zijn baas. Deze hondenras staan er bekend om dat ze zeer trouw zijn tegenover alle huisgenoten. Verder zal deze hond zich tegenover vreemden, zich afwachtend opstellen.
Het is wel belangrijk dat de Svensk Lapphund buiten zijn energie kwijt kan. Wanneer dit het geval is, zal deze hondenras zich binnen rustig gedragen. Verder staat de Zweedse Lappenhond er om bekend dat ze lang jong blijven, in hun doen en laten. Ook is deze sportieve hond behoorlijk leergierig. Waar men wel rekening mee dient te houden is, dat deze hond nog wel enige passie voor het jagen heeft.
Ondanks dat deze hondenras waaks is, zal hij geen agressief gedrag vertonen. Wel zal hij bij onraad zijn baas willen waarschuwen door te blaffen.
Wat een heel aparte kenmerk van deze hondenras is, dat hij verschillende geluidjes kan produceren. Dit doet hij als hij zijn emotie toont. Bij verschillende emoties kan deze hond de verschillende geluidjes laten horen.
Verder is het belangrijk dat deze hond een sportieve baas heeft. Hij is absoluut niet geschikt om als kennelhond te houden.

Zweedse Lappenhond gezondheid

Historie

De geschiedenis van de Zweedse Lappenhond begint in Lapland. Daar leefden de voorouders van dit ras in de prehistorie. De honden die daar met de mensen samen leefden waren de Varangerhond. De geleerden zeggen dat deze honden de basis heeft gevormd van alle lappenhonden.
Vroeger werden de Lappenhonden als een ras beschouwd. Later werd de onderscheid gemaakt tussen de verschillende lappenhonden, de Zweedse, Finse en Laplandse.

Algemeen uiterlijk

De Laplandse Herdershond heeft een rug die sterk, recht en gespierd is. De ideale hoogte die men voor een reu aanhoudt is 48 centimeter, en voor de teef 43 centimeter. Men staat een verschil toe van 3 centimeter, naar beneden of boven van de ideale hoogte.
De schedel van deze hond is iets langer dan dat het breed is. In zijn hoofd staan zijn ogen ver uit elkaar, en zijn horizontaal geplaatst. De ogen van de hond zijn groot en rond, en donkerbruin van kleur. Boven op de schedel van de Laplandse Herdershond staan kleine puntige oren die rechtop staan. Aan de basis zijn ze breed en een iets rond.
Zijn gebit is een schaargebit, die voorzien is van tanden die goed ontwikkeld zijn. De staart van deze hond is gepluimd en hoog aangezet. Als de hond in beweging is, draagt hij de staart gekruld over zijn rug.

Zweedse Lappenhond vacht

Vacht

De vacht van de Zweedse Lappenhond is rijkelijk en onderverdeeld in een boven en ondervacht. De ondervacht van deze hondenras is gekruld en zeer fijn. Zijn bovenvacht die lang moet zijn, staat recht van het lichaam af. Verder behoort er een kraag om de hond zijn keel en hals te zitten. Net zoals tussen de tenen van de hond zijn voeten zit ook haar.
Op de poten en boven op zijn hoofd, behoort zijn vacht weer kort te zijn. Doordat deze hond zo goed beschermd wordt door zijn vacht, is hij uitermate geschikt om veel buiten te zijn.

De kleur van deze hondenras is bij voorkeur berenbruin. Andere kleuren die als gewenst worden aangegeven zijn, zwart, bruin en een combinatie van deze beide kleuren. Wanneer de Zweedse Lappenhond een witte vlek heeft op de borst op een van de poten, dan wordt dit toch als eenkleurige honds beschouwd. Wat echter weer typisch voor de Svensk Lapphund is, dat er zich bij de randen van de ogen, voetzolen, nagels lippen en verhemelte pigmentatie heeft.

Pups

Zoal zovele honden, is de Zweedse Lappenhond een hondenras dat gewend is om zelf beslissingen te nemen. Deze hond staat er bekend om dat hij een eigenzinnige karakter heeft.
Wanneer men het voor elkaar krijgt om als team te functioneren, zal deze hond voor zijn baas door het vuur gaan. De pup van een "Svensk Lapphond ", is een consequente opvoeding nodig. Echter is het aan te raden om dit niet met harde hand te doen. Hier kan de Zweedse Lappenhond slecht tegen. Wanneer men zachtmoedig met de hond om gaat, en positief de goede dingen beloont. Dan zal men een geweldige hond hebben aan de Zweedse Lappenhond.
Wel is het belangrijk dat men het blaffen een beetje indamt. Deze hond mag namelijk graag blaffen.
Wanneer men de pup goed begeleid met het omgaan met kinderen, zal hiermee geen problemen naar voren komen.

Pup Zweedse Lappenhond

Gezondheid

De Zweedse Lappenhond is over het algemeen een hondenras dat weinig problemen ondervindt. Het is een sterk en gezonde ras.
Heel sporadisch komt er heupdysplasie en de oogaandoening PRA voor. Deze erfelijke aandoeningen komt men echt niet vaak tegen bij de " Svensk Lapphund ".

Gebruik

Vroeger werd de Zweedse Lappenhond gebruikt voor het hoeden van grotere vee, onder ander rendieren. Tegenwoordig zijn er verenigingen die deze honden gebruiken voor het hoeden van schapen. Echter kan dit hondenras nog weleens te lomp omgaan met de schapen.
Vroeger werd deze hond ook gebruikt om de kinderen warm te houden van de Saami.
Tegenwoordig gebruikt men de hond in verschillende takken van de hondensport. Deze hond is uitstekend te gebruiken voor agility en flyball. Als men voldoende afwisseling in de training houdt, kan men ook de gedrag en gehoorzaamheidscursus volgen.