Ziekte van Addison

Ziekte van Addison

Ziekte van Addison

Over het algemeen is de Ziekte van Addisson moeilijk te herkennen voor een dierenarts. Dit komt omdat de verschijnselen heel veel lijken op klachten met andere gezondheidsproblemen. De verschijnsel lijkt veel op maag en darmklachten en problemen met de nieren.
Er zijn onderzoeken die zeggen dat de Ziekte van Addison meer voor komt bij teven dan reuen, andere onderzoeken bestrijden dit weer. Wel is het duidelijk dat de Ziekte van Addison erfelijk is. Men geeft aan dat bij plusminus 1 op de 1000 honden deze ziekte voorkomt. In principe kan iedere hond de Ziekte van Addison krijgen, toch komt het vaker voor bij jongere honden. Ook is het zo dat het bij elke ras kan voorkomen, toch komt men het vaker tegen bij bepaalde hondenrassen. Deze rassen zijn Nova Scotia Duck Tolling Retrievers, Leonberger, Duitse herders, Duitse Doggen, Bearded Collies, West Hihgland Terriërs, middenslag Poedels, Hollandse herders, Airdale Terriërs, Duitse staanders, Portugese Waterhonden, Sint Bernards en Engelse Springers en Soft coated wheater Terriërs.

Oorzaak

De oorzaak dat de hond de Ziekte van Addison krijgt, is dat de bijnierschors niet goed werkt. In de buurt van de nieren liggen orgaantjes die de bijnieren heten. Van die bijnieren heet de buitenrand de bijnierschors. Wanneer de bijnierschors wordt aangetast, waardoor er minder hormonen aangemaakt worden.
Deze hormonen heeft elke hond nodig om zijn lichaam goed te laten functioneren in de situatie van stress en inspanning.

bijnierschors

Symptomen

In het begin van de ziekte zijn de symptomen niet geheel duidelijk. In het begin van deze ziekte merkt men niets aan de hond. Want in het begin verdraagt de hond het tekort aan hormonen zonder problemen. Maar op een gegeven moment krijgt de hond toch klachten.  Als er nog 10% over is van de bijnierfunctie, dan zullen de symptomen pas aan het licht komen.
Over het algemeen zijn het klachten die men bij veel ziektes voor komen. Zoals buikpijn, diarree, braken, minder eetlust en gewichtsverlies. Over het algemeen maakt de hond een zwakkere indruk. Meestal wordt er niet aan de Ziekte van Addison gedacht, omdat deze klachten bij veel andere ziektes aanwezig zijn.
Op een gegeven moment kan de hond een acute crisis krijgen, als men niet gauw genoeg in de gaten heeft dat het om de Ziekte van Addison gaat. Wanneer een acute crisis krijgt dan kan dit gepaard gaan met uitdroging, daling van het lichaamstemperatuur, bloeddrukdaling en hartritmestoornissen.
Wanneer de dierenarts het vermoedt dat de hond last heeft van een maagdarmontsteking of urinewegprobleem, en als dit niet geheel geneest of geregeld weer terug komt. Dan zal de dierenarts de Ziekte van Addison ook zeker niet uitsluiten, en dit gerichter hierop onderzoeken.

Bloedonderzoek

De enigste manier om tot een definitieve diagnose te komen kan alleen door middel van een bloedonderzoek. De ziekte van Addison heeft als kenmerk dat het natriumgehalte te laag is en het kaliumgehalte juist weer te hoog.

Behandeling

Als een hond de ziekte van Addison heeft, dan is hij levenslang patiënt. en moet dus levenslang behandeld worden. De hond krijgt dan medicatie die het tekort aan hormonen aanvult. De medicatie bestaat uit cortison acetaat tabletten ( prednison ) en fludrohydrocortisonacetaat tabletten ( mineralocorticoiden ).
Deze tabletten zorgen ervoor dat de natrium en kalium gehalte in balans blijft. Daarnaast geeft men de hond een heel klein beetje keukenzout door het eten. Dit is om een tekort aan natrium in het bloed aan te vullen.
Verder is het belangrijk dat men altijd vloeistoffen in huis heeft die men via een injectie kan toe dienen aan de hond. Dit is nodig wanneer de hond bijvoorbeeld ziek is en zodoende braakt en/of verminderde eetlust heeft. Dan kan men de hond immers geen tabletten geven.
Wanneer de op de juiste manier wordt behandeld door de dierenarts, kan de hond goed met deze ziekte leven. Wel is het belangrijk dat men stresssituaties vermijdt met de hond, omdat stress een Addison crisis kan uitlokken. Ook niet onbelangrijk is dat de hond regelmatig gewogen wordt, zodat hij de juiste dosering van zijn medicatie krijgt.

Fokken

Wanneer men via een ACTH-stimulatietest de Ziekete van Addison is vastgesteld, is het natuurlijk verstandig om niet te gaan fokken met deze hond. Dit omdat er is aangetoond, dat deze ziekte erfelijk is.

De Epagneul Breton

De Epagneul Breton

Algemene informatie

De Epagneul Breton is een kleine staande jachthond, die zich gemakkelijk aanpast aan verschillende leefomstandigheden. Het is een bijzondere aanhankelijke en fijne gezinshond, die ook goed kan samenleven met andere huisdieren.
Maar om een goede band als hond en baas te krijgen, zal men heel bewust moeten werken met deze hondenras. Ook is het belangrijk dat deze hond geen luie baas heeft. Het is belangrijk voor deze hond dat hij voldoende beweging en mentale arbeid krijgt.
Wanneer men bovenstaande allemaal voor elkaar heeft, heeft men een fijne gezinshond aan De Epagneul Breton..

de epagneul breton vacht

Historie

Oorspronkelijk komt De Epagneul Breton uit Bretagne, dit is een streek uit Frankrijk. Deze hondenras is verwant aan de Engelse Spanielrassen.
Verder zijn er meerdere verhalen hoe de naam van deze hondenras ontstaan is. De naam Epagneul zou een verwijzing naar Spanje kunnen zijn ( Espagnol ). Een van de andere verhalen is dat van het werkwoord
" séspaigner ", wat neerleggen, kruipen of platmaken betekent.

Algemeen uiterlijk

De reu van deze hondenras bereikt een schofthoote van 48 tot 51 centimeter, en de teef wordt tussen de 47 en 50 centimeter. Deze hond heeft een markant besneden kop, waarvan de schedel langer is dan de snuit. De neus van De Epagneul Breton is groot en heeft wijd geopende neusgaten. De kleur van de neus komt in overeenstemming met de kleur van de vacht.
De hond zijn ogen zijn ovaal van vorm, waarvan de kleur van de iris overeenkomt met de kleur van de vacht. De tanden en kiezen van deze hondenras staan stevig in de kaken, hij heeft een schaargebit.
De staart van deze hondenras is hoog aangezet, en wordt horizontaal of iets naar beneden gedragen. Wanneer de hond actief of enthousiast is, kwispelt hij vrolijk met zijn staart.

de epagneul breton verzorging

Vacht

Over het algemeen heeft de vacht van De Epagneul Breton niet veel aandacht nodig. Deze hond zijn vacht is halflang en is licht golvend. De Epagneul breton zijn vacht is fijn, maar niet zijdeachtig. Wanneer men deze hondenras regelmatig borstelt houdt men zijn vacht klitvrij. Wanneer de hond in de rui periode zit, is het raadzaam om de hond zijn vacht dagelijks te verzorgen.
Deze hondenras komt in een paar verschillende kleuren voor, echter mag deze hond niet als eenkleurig voorkomen. De vachtkleuren zijn "oranje en wit ", "zwart en wit"en "kastanje en wit ', bont met onregelmatige platen. De kleur wit kan voorkomen als zuiver, schimmel en vaak met sproeten. Wat verder wel wenselijk is bij elke kleurvariëteit, is een smalle bles.

Gezondheid

Men zegt wel dat De Epagneul Breton beschouwd wordt als een gezond ras. Deze hond kent weinig erfelijke gezondheidsproblemen. Heel af en toe komt heupdysplasie, glaucoom en huidproblemen voor. Deze huidproblemen komen voort uit allergieën.
Wat wel belangrijk is voor de gezondheid van deze hond, dat het goede eters zijn. Het is belangrijk om deze hond in hun eetlust te begeleiden, omdat ze anders alles gaan opeten wat ze her en der kunnen vinden. Wanneer men dit niet in de gaten houdt zal de hond last krijgen van overgewicht.

Staartloos

Vroeger werden de staart van deze hond om verscheidene reden gecoupeerd. Men had indertijd als bijgeloof dat als deze honden hun staart gecoupeerd was, dat ze hiermee wormbesmetting en hondsdolheid konden voorkomen. Verder was het volgens de mensen in die tijd, makkelijker om zonder staart door het struikgewas vooruit te komen. Zodoende raakte deze hond dan niet verstrikt in de doornstruiken en distels.
Nu mag men tegenwoordig geen staart meer couperen bij een hond. Echter worden er wel staartloze Epagneuls breton geboren. Echter wanneer er een nestje van deze hondenras geboren wordt, moer er binnen 72 uur een dierenarts bij komen. Deze dierenarts meet de lengte van de staarten op, en iedere pup krijgt hiervan een afzonderlijke verklaring van.

de epagneul breton pup

Pup

De Epagneul Breton is een hond wat zeer gemakkelijk leert. Nu zal men gauw denken, dat is makkelijk. Inderdaad klopt dit voor de dingen die men de hond wil leren. Maar de dingen die u liever niet ziet van de hond, zal hij zich ook gemakkelijk aanleren.
Deze hondenras heeft net zoals de meeste rassen en consequente opvoeding nodig. Het is een hond die ook erg ondeugend kan zijn. Maar opvoeden met een harde aanpak werkt niet bij deze hond, hier kan hij absoluut niet tegen. Deze hond werkt graag voor zijn baas, en zal voor goed gedrag graag beloond worden.

Gebruik

De Epagneul Breton is een jachthond die vooral wordt gebruikt voor de jacht op klein wild en hoenders. Dit zijn bijvoorbeeld fazant, patrijs, konijn en houtsnip.
Tijdens het jagen heeft De Epagneul Breton zijn hoofd in de lucht. Deze hond gaat dus niet met zijn neus over de grond om het spoor van het wild te volgen. Hij haalt de geur uit de lucht, het zogenaamde verwaaiing in de lucht. Door deze methode toe te passen, kan de hond met een hogere snelheid een stuk terrein af zoeken. Doordat deze hondenras zich moeiteloos aanpast aan de omstandigheden kan hij op alle terreinen goed uit de voeten.
Men noemt De Epagneul Breton een echte allrounder in zijn werk. Dit komt omdat deze hond zowel voor als na het schot werkt voor de jager. Verder is deze hond snel, intelligent, hard voor zich zelf en hij apporteert zowel op het land als vanuit het water. In Frankrijk begint men met deze hond, om de jacht te leren als de Breton plusminus acht maand oud is. Dit kan omdat deze hondenras al vrieg interesse heeft in de jacht.

Drentsche Patrijshond

Drentsche Patrijshond

Algehele informatie

De Drentsche Patrijshond is een hond die kalm en evenwichtig is. Deze hondenras is heel erg trouw aan zijn baas, en wil graag bij de mensen in de buurt zijn. Deze hond is absoluut niet geschikt om zijn leven door te brengen in een kennel.
Waar men wel rekening mee moet houden, is dat deze hond laat volwassen is. Wanneer deze hond drie jaar oud is, dan is hij mentaal uitgegroeid en volledig in balans. Het is een fantastische hond voor een gezin, maar is niet geschikt voor een luie baas. De Drentsche Patrijshond is veel beweging nodig en het liefst dat hij zich vrij kan bewegen. Wanneer deze hond te weinig geestelijke en/of lichamelijke uitdagingen krijgt, kan men gedragsproblemen krijgen. Dit zal zich bijvoorbeeld gaan uiten door achter fietsers aan te gaan rennen.

Historie

De Drentsche Patrijshond is een Nederlandse hondenras. De oorsprong van deze hond ligt in het oosten van Nederland, voornamelijk in Drenthe. Daar werd de hond gebruikt door de boeren als jachthond, erfhond en gezinshond. Daarom wordt er ook vaak aangegeven dat de Drentsche Patrijshond een manusje van alles is, een echte allrounder. De boeren in Drenthe konden het zich financieel ook niet veroorloven om voor verschillende doeleinden meerdere honden aan te schaffen.
Dat deze hond zo gefokt is om als erfhond te gebruiken had ook zijn reden. Het is geen hond wat er angstaanjagend uitziet. Dit konden de boeren ook niet gebruiken, omdat er in die tijd veel aan ruilhandel werd gedaan. Dus moesten de mensen wel bij de boer het erf op durven met hun handelswaar.

drentsche patrijshond verzorging

Algemeen uiterlijk

De reu bereikt een schofthoogte van 58 tot 63 centimeter en wordt tussen de 30 en 35 kilogram zwaar. De teef bereikt een schofthoogte van 55 tot 60 centimeter, en wordt tussen de 25 en 30 kilogram. De hond ziet er met zijn lichaamsbouw sterk, krachtig en snel uit. De hond heeft een vrij brede schedel, en de wenkbrauwen kan men goed zien. De Drentsche Patrijshond heeft een bruine neus waarvan de neusgaten ruim zijn.
De hond zijn ogen zijn middelmatig groot en puilen niet uit, maar liggen ook niet te diep. Van deze hondenras zijn de ogen niet licht maar ook niet donker van kleur, maar amberkleurig. Verder heeft deze hond een krachtige schaargebit.
Zijn oren zijn hoog aangezet, en worden zonder plooi of vouw langs zijn wangen gedragen. Men kan goed zien aan zijn beweeglijke oren wat de gemoedstoestand van de hond is. Als de hond iets hoort, draait hij zijn oren naar voren en tilt ze dan wat hoger op. Verder is de staart van deze hondenras tamelijk hoog aangezet. Deze staart wordt nooit gekruld over zijn rug gedragen, als d hond in actie komt dan wordt zijn staart gedeeltelijk gestrekt. In rust draagt hij zijn staart tot halverwege naar beneden, en het onderste gedeelte licht gebogen.

Vacht

Om de halflange vacht van de Drentsche Patrijshond in goede conditie te houden, is een keer in de twee weken borstelen voldoende. Deze vlieger gaat niet op wanneer deze hondenras in de rui is. Dit gebeurt tweemaal per jaar. Dan is het verstandig om de hond dagelijks te borstelen. Op deze manier helpt men zijn hond om sneller uit zijn oude vacht te komen.
Zijn dichte vacht bedekt zijn lichaam goed, en is voor zijn borst en hals wat langer. Wat wel belangrijk is, dat zijn vacht niet mag krullen.
Wat verder ook belangrijk is bij deze hond, zijn de oren.Men raadt aan om iedere week de hond zijn oren te controleren. Omdat deze oren naast zijn kop hangen, is het belangrijk om de oren goed schoon te houden. Met een pincet kan men het haar er uit trekken, wat in zijn gehoorgang groeit.
De Drentsche Patrijshond komt voor in de kleur wit met bruine platen. Dit kan zijn met of zonder spikkels, wel zijn de oren en het haar rond zijn ogen bruin.

drentsche patrijshond pup

Gezondheid

Wat betreft het gezondheid van deze hondenras, kan heupdysplasie, epilepsie en de oogaandoeningen PRA en cataract voorkomen. Zoals gezegd kan, dit hoeft zeker niet. Wil men meer over deze gezondheidsproblemen weten, kan men dit lezen in het hoofdstuk Gezondheid op deze blog.

Pup

Deze hondenras is in het verleden gefokt met de eigenschappen op werklust en gerichtheid op de baas. Deze eigenschappen zitten ook nog in de moderne Drentsche Patrijshond. Het is belangrijk, zo als voor de meeste hondenrassen, om de hond consequent op te voeden. Dit moet wel met de zachte hand gebeuren, omdat deze hond gevoelig is voor harde woorden. Laat staan als men deze hondenras zou straffen met de hand, daar kan deze hond helemaal niet tegen.
Wanneer men deze hondenras normaal opvoedt, zal men er een geweldige hond aan hebben.



drentsche patrijshond vacht



Gebruik

De Drentsche Patrijshond is een jachthond, die voornamelijk gebruikt werd voor de jacht op fazanten en patrijzen. De Drentse boeren hadden vroeger kleine akkers die dicht begroeid waren met struiken. Ze hadden dus een hond nodig die dicht bij hun bleef, en een beschermende vacht hadden. Hieraan voldoet de Drentsche Patrijs volledig, met nog een bijkomende voordeel dat deze hond een goede apporteur is. Hij brengt het geapporteerde wild onbeschadigd terug omdat deze hond zacht in de bek is.
Deze hond is zoals ze dat noemen, een staande hond. Dat wil zeggen dat de hij het wild voorstaat en aanwijst waar het wild zich verscholen houdt.
Bij het opspoeren van het wild is zijn tempo niet hoog, daarom heeft deze hondenras geen lange neus. Maar de Drentsche Patrijs heeft een goed reukorgaan om het wild op te sporen.