Bouvier

Bouvier

Algemene informatie

De Bouvier is een stoere, temperamentvolle hond. Het is een actieve hond, die graag wil werken. Deze " koehond " was vroeger de hond van de veehandelaren. Het was zijn taak om de koeien naar het slachthuis te begeleiden. De Belgische koehonden waren herdershonden van een robuuste lichaamsbouw. Over het algemeen waren ze wat moediger en ruwer dan de herdershonden die bij de schapen liepen. De koehond moest wel zwaar en groot zijn om indruk te maken op de koeien en paarden. Maar naast de kracht en volume van de hond, moest de hond ook snel en behendig zijn. Dit om de hoeven van een eventuele nukkige koe te ontwijken.
De Bouvier is pas volwassen als de hond drie jaar is, dit is wel wat later dan de meeste honden.




Bouvier vacht

Historie

Bouvier des Flandres of ook wel de Vlaamse Koehond genoemd. Er is niet echt veel bekend over de vroege geschiedenis van dit hondenras. Voornamelijk heeft de ontwikkeling van dit ras zich voldaan aan de rivier de Leie. Deze loopt door het Franse Picardie en Vlaanderen. De herkomst van de Bouvier moet waarschijnlijk gezocht worden in de oude boerenrekels, dat waren stoere en zware honden.
Volgens Louis Huyghebaert, een autoriteit op hondegebied in zijn tijd, waren het de monniken van de abdij Ter Duinen in Koksijde die de Bouvier zijn gaan fokken.
De Bouvier liep vroeger s'nachts om de boerderij, om de bezittingen van zijn baas te beschermen. Overdag was de hond aan het vee drijven, of lag aan de ketting op het erf.

Algemeen uiterlijk

De reu bereikt een schofthoogte tussen de 62 -68 cm en wordt 35-40 kilo. Voor de teef geldt een schofthoogte van 59-65 cm en 27-35 kilo.
Het lichaam van de Bouvier is kort en gedrongen. De Bouvier des Flandres maakt een krachtige indruk. Zijn hoofd heeft een massief voorkomen, wat wordt versterkt zijn baard en snor.  Zijn ogen zijn licht ovaal van vorm, waarvan de kleur zo donker mogelijk is. De neus moet goed ontwikkeld zijn en zwart van kleur, en verder zijn de  neusgaten  goed geopend.
Deze hond moet in het bezit van krachtige kaken die even lang zijn. De tanden zijn regelmatig ingeplant, het schaargebit of tanggebit moet volledig zijn.
Vroeger werden de oren en staart gecoupeerd van de Bouvier , maar dit mag sinds september 2001 niet meer. Alhoewel er ook Bouviers geboren worden zonder staart. De oren zijn hoog aangezet, boven de ooglijn. De klapvouw mag niet boven het schedeldak uitkomen.





Bouvier verzorging

Vacht

Het haar van de zeer overvloedige van de Bouvier moet ruw aanvoelen. Zijn vacht bestaat uit dekhaar met het lichte onderhaar, wat een zeer goede " jas " vormt voor de plotse klimaatwisselingen van de streek van de herkomst van deze hond. Ook moet de vacht de hond beschermen tegen distels en andere prikkelstruiken. Verder moet het haar droog en mat zijn, en niet te kort of te lang ( 6 cm ).
De vacht van de Bouvier moet regelmatig geborsteld worden om klitten te voorkomen. Ongeveer drie keer per jaar moet de hond naar de trimmer om geplukt te worden. Met het trimmen wordt het dode en loszittende haar uit de vacht geplukt.
Over het algemeen is de vacht grijs, gestroomd of zwartgevlamd ( charbonne ). Volledig zwart mag ook, maar dit mag niet de voorkeur krijgen. Een witte ster op de voorborst wordt getolereerd.

Pups

De primaire socialisatiefase ligt tussen de derde en twaalfde week. De eerste stuk gebeurt bij de fokker, het laatste stukje bij de eigenaar. Na de twaalfde week komt de secundaire socialisatiefase. Deze fases zijn zeer belangrijk voor de vorming en gedrag van de hond.
Het is belangrijk om de Bouvierpup rustig maar consequent op te voeden. Ze mogen graag op jonge leeftijd de baas spelen.

Bouvier pups

Gezondheid

Zoals bij de meeste grote hondenrassen komt heupdysplasie voor bij dit ras. Ook wil een maagtorsie nog weleens voorkomen bij de Bouvier. Bij een maagtorsie ( maagkanteling ), draait de maag binnen de buikholte om zijn as. Waardoor de maag afgesloten wordt van de darmen en slokdarm. Dit is een levensbedreigende situatie voor de hond, die zo spoedig mogelijk naar de dierenarts moet.

Gebruik

Van oorsprong is de Bouvier een werkhond, tegenwoordig wordt deze hond als huishond gehouden. Het is een uiterst robuuste, speelse gezinshond met een sociale karakter.
Verder kan men goed met deze hond trainen. Vroeger werd de hond gebruikt in het leger, politie en douane. De Bouvier is wel trager als een herdershond, men zal dus iets meer geduld moeten opbrengen. De Bouvier is een robuuste en stabiele hond die over het algemeen niet snel kwaad wordt. Men ziet het ook weer terug in het pakwerk, de hond kan behoorlijk hard inkomen, maar op een eerlijke manier.

Beagle

Beagle

Algehele informatie

De Beagle is een vriendelijke hond die graag midden in het gezin staat. Deze hond houdt van aandacht en gezelligheid. Om alleen te zijn zal hij nooit echt prettig vinden, alleen kan men het deze hond best leren. Verder is dit hondenras actief, vrolijk en nieuwsgierig. De mindere kanten van dit ras zijn, blaffen, zwerfgedrag, graven en het Oost-Indisch doof zijn. Echter door middel van een goede opvoeding, kan men deze hond wel in goede banen leiden.

beagle verzorging

Historie

De Beagle stamt af van primitieve Brakken. Deze honden werden gebruikt om klein wild als haas op te sporen. Men vermoedt dat er in de tijd van de Romeinse invasie al grotere en kleinere Brakken voorkwamen in het huidige Groot-Brittannië.
Het is niet duidelijk waar de naam Beagle vandaan komt. Het zou kunnen zijn van het franse woord
"begule ", wat betekent wijd open keel. Dit zou kunnen verwijzen naar het veelvuldig blaffen als deze hond aan het werk is. Wat ook nog zou kunnen is het woord "begle ", dit betekent in het Keltisch klein.
In het verre verleden was het Engelse koningshuis al een grot liefhebber van de Beagle, vandaar dat er veel documentatie van dit hondenras aanwezig is.

Algemeen uiterlijk

De Beagle is een kleine hond die fors en compact gebouwd is.  De honden bereiken een schofthoogte van tussen de 33 en 40,5 centimeter. Het hoofd is tamelijk lang, maar niet grof. De hond heeft ogen die donkerbruin of hazelnootkleurig zijn. Deze ogen zijn tamelijk groot, maar puilen niet uit. Verder zijn de ogen goed uit elkaar geplaatst en hebben een zachte en aantrekkelijke uitstraling.
De hond zijn oren zijn lang met afgeronde punten. Deze oren zijn laag aangezet en worden tegen de wang gedragen. Verder heeft deze hond een voldoende lange hals, zodat de hond zijn neus makkelijk aan de grond kan krijgen om het spoor te volgen. De Beagle zijn staart is stevig en matig van lengte. Deze staart is hoog aangezet en wordt vrolijk gedragen, maar niet over de rug gekruld.

beagle vacht

Vacht

De vachtverzorging van de Beagle is zeer simpel bij deze hond. Wel is het verstandig om de oren van deze hond regelmatig te controleren en schoon te maken. Deze hond heeft een vacht die kort, dicht en bestand is tegen het weer.
De Beagle mag iedere erkende brakkenkleur hebben, behalve de leverkleur. Verder heeft deze hond een witte staartpunt.

Puppies

Met het werpen van een nest kan dit ras soms problemen hebben, waardoor een keizersnee nodig is. De Beagle is een oplettende hond en vertoont geen agressie of angst.
Wat betreft de opvoeding is de Beagle niet de makkelijkste hond. Meutehonden hebben in de jacht een zelfstandige taak. Zij wachten niet het commando af van de baas, maar speuren het wild zelf op. Als deze hond eenmaal op het spoor zit, laat deze hond zich niet meer afleiden. Voor een jachthond een zeer goede eigenschap. Echter zeer vervelend als dit gebeurt in zijn rol als huishond.
Wel is het zo dat de tegenwoordige honden beter luisteren dan de oorspronkelijke jagende Beagles.

beagle pups

Gezondheid

Het is voor deze hond zijn gezondheid belangrijk dat u deze hond in slanke conditie houdt. Dit is niet gemakkelijker gezegd dan gedaan. Deze hond is in het bezit van een gezonde eetlust en reukvermogen, en zal dus altijd iets eetbaars vinden. Ook staat dit ras bekend om het eten van de eigen ontlasting ( coprofagie ).
Verder is het belangrijk om regelmatig zijn oren te controleren en schoon te houden. Erfelijke aandoeningen die bij deze hondenras voorkomen zijn epilepsie, schildklieraandoening, oogaandoening, heupdysplasie en losse knieschijven.

Gebruik

De Beagle is in de eerste plaats gefokt voor de speciale jachtvorm " beagling ". Bij deze jachtvorm wordt er geen gebruik gemaakt van paarden, maar volgt men de meute te voet. Dit verklaart ook meteen de geringe hoogte van de Beagle. Men had geen behoefte aan hoogbenige snelle honden voor deze jachtvorm. Deze zou men nimmer te voet bij kunnen houden.
Bij " beagling " gaat men op pad met een meute van 20 a 25 honden. De honden in deze meute hebben niet allemaal dezelfde taak. Eerst wordt er een hond uitgekozen die als leidehond kan dienen. Daarna zoekt de Master de honden uit die de flanken van de meute vormen. Verder wordt de meute aangevuld met jonge honden, zo dat deze jonge honden ervaring kunnen opdoen.

Border terrier

Border terriër

Algemene informatie

De Border Terriër is een sociale hond, die graag dicht bij zijn baas in de buurt is. Hij vindt het moeilijk om een lange tijd alleen te zijn. Het nadeel van deze hond is dat als hij zich verveelt, langdurig kan gaan blaffen. Bij zijn van oorspronkelijk bedoelde werk,  kan men het geblaf van deze hond vanuit het vossenhol bovengronds horen. De Border kan tegen de 15 jaar oud worden.
Deze hond is een allemansvriend, deze karaktereigenschap is deze hond nodig voor zijn oorspronkelijke werk dat hij verricht. Dat als de Border weer bovengronds komt, dat een ieder de hond kan oppakken. In de hitte van de strijd tijdens de jacht, zou deze hond verscheurd kunnen worden door de meute Foxhounds. Deze hondenras is zo gefokt dat hij zelfstandig beslissingen neemt, en niet op het commando van zijn baas afwacht. Deze honden zijn goed op te voeden, echter kan men niet overal deze hond los laten lopen. Dit komt door zijn sterke jachtinstinct. Als men de hond in de tuin laat lopen, is het verstandig om de hond een eigen plek te geven in de tuin. Want de Border Terriër mag graag gaten graven in de tuin. Verder moet deze tuin goed  afgezet zijn, deze hond is nogal slim in het vinden van een uitweg.
Men moet ook altijd rekening houden met de hond zijn prooidrift. De Border kan moeilijk samen gehouden worden met pluimvee, konijnen en knaagdieren. Ook is deze hond een echte felle kattenjager. In tegenstelling met de meeste andere terriërsrassen kan de Border over het algemeen goed overweg met andere honden. De hond zal niet gauw het gevecht uitdagen. Wel kan deze hond goed overweg met paarden, dit komt mede omdat hij vroeger met de jacht mee moest lopen met de paarden.

border terriër verzorging

Historie

De Border Terriër vindt zijn oorsprong in het "Border District", dit is het grensgebied tussen Schotland en Engeland. De Border Terriër stond eerder bekend onder verschillende namen, zoals de Coquetdale Terriër, Elwater Terriër en Reedwater Terriër. Rond 1880 werden deze namen vervangen door de naam Border Terier. De rasstandaard werd opgesteld door de familieleden van de families Robson en Dodd.

Algemeen uiterlijk

De Border Terriër is een kleine, normaalbenige, compacte hond. Een reutje wordt tussen de 5,9 -7,1 kg, het teefje wordt tussen de 5,1-6,4 kg. De schofthoogte van deze terriër wordt niet beschreven in de rasbeschrijving. Zijn hoofd lijkt op dat van een otter, de schedel is middelmatig breed. De hond heeft donkere ogen met een indringende uitdrukking. Op zijn hoofd heeft de Border kleine V -vormige oren, die middelmatig dik zijn en dicht tegen de wangen naar voren vallen. Verder heeft de hond een korte en sterke voorsnuit. Op die snuit zit bij voorkeur een zwarte neus, maar een lever of vleeskeurige neus wordt niet als een ernstige fout beschouwd.
De hond heeft een schaargebit, dat wil zeggen dat de boventanden staan nauwsluitend over de ondertanden en zijn recht in de kaken geplaatst. Zijn voeten zijn klein, maar ze hebben wel dikke zolen. Wel heeft deze hond in verhouding lange benen, dit is vanwege dat deze hond de paarden moet kunnen bijhouden. De staart van de hond is middelmatig kort, is hoog aangezet en wordt vrolijk maar niet over de rug gekruld. Verder is zijn staart dik aan de basis en wordt geleidelijk smaller. De hond heeft geen brede borstomvang zodat hij niet blijft steken in een vossepijp. De Border Terriër beschikt over een flexibele rug, om ondergronds goed uit de voeten te kunnen.

border terriër blue and tan

 Vacht

De beharing van de hond is hard en dicht met een ondervacht. De ruwharige vacht van de Border Terriër moet twee maal per jaar geplukt worden als de vacht "rijp" is.Met je vingers pluk je het oude, dode haar eruit. Zodat de hond in zijn ondervacht staat. Men laat de hond zijn snor, baardje en wenkbrauwen staan.
Ondanks dat de Border Terriër een plukvacht heeft, kan de hond wel wat haar verliezen. Het is dus niet zo dat deze hond helemaal niet verhaart.
De border Terriër komt in een paar kleuren voor. Namelijk, grijs en bruin ( grizzle end tan ) en blauw en bruin ( blue and tan ). De kleur rood ( red ) komt zeldzaam voor, vroeger was er ook de tarwekleurige Border ( wheaten ), maar die kleur schijnt niet meer voor te komen.
De reden dat de Border Terriër een dikke en harde vacht heeft twee redenen. Ten eerste voor de natte en gure weertype waar de hond van oorsprong weg komt. Ten tweede biedt zijn vacht bescherming tegen beten.

Pups

De pups kunnen weg bij de fokker als ze plusminus acht weken oud zijn. Het is van belang om u zelf goed te laten informeren over dit ras. Ook is het belangrijk om vis de rasvereniging een goede betrouwbare Border Terriër kennel op te zoeken.
Veel kennels geven de voorkeur aan om de Border Terriërpups huiselijk op te voeden. Zoals bij elke hondenras is de socialisatieperiode ontzettend belangrijk voor de vorming en gedrag van de hond.
De primaire socialisatiefase ligt tussen de derde en twaalfde week. De eerste stuk gebeurt bij de fokker, het laatste stukje bij de eigenaar. Na de twaalfde week komt de secundaire socialisatiefase. Deze fases zijn zeer belangrijk voor de vorming en gedrag van de hond.

border terriër pups

Gezondheid

Deze hondenras kent weinig gezondheidsproblemen. Toch zijn er wel enkele erfelijke aandoeningen binnen deze honden. Er komen epileptische aandoeningen ( Canine Epileptoid Syndrome ) voor. Dit wordt afgekort als CECS weergegeven. Deze ziekte kenmerkt zich door krampaanvallen die op epileptische aanvallen lijken.
Verder is het verstandig om de Border Terriër regelmatig te controleren op wondjes of blessures. Deze honden zijn namelijk erg hard voor zich zelf, en laat het niet gauw merken als hij pijn heeft.

Gebruik

In wezen is de Border Terriër een werkterriër, maar deze hond kan ook prima als gezelsschaphond gehouden worden. Maar de hond is wel beweging en afleiding nodig. Op sportief gebied gezien is de hond uitermate geschikt voor bijvoorbeeld flyball en behendigheidstraining . Ook de jachttraining is een leuke activiteit voor deze hond.
De Border Terriër is een zelfstandige hond waarvan men geen slaafse gehoorzaamheid van mag verwachten. Zijn oorspronkelijk gebruik is om op vossen, marters, dassen en klein wild te jagen, hij gaat in zijn eentje onder de grond om daar de vos te lijf te gaan.